Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
@lena_kapustka: But first coffee. Czy tylko ja nie żyję, jeżeli nie wypiję kawy?
234k likes 19k coms
@wojciechszczesny1: Nadal jesteś niewyspana @lena_kapustka: Ale mniej niż przedtem @wojciechszczesny1 @ewapajor17: Od siedmiu lat. Zawsze. Codziennie. @_rl9: Em tak, tylko ty jesteś nieżywa, Leno @lena_kapustka: ODPUŚĆ SOBIE @_rl9. @paulodybala: A ta znowu... @lena_kapustka: Jakiś problem, @paulodybala?
***
Dlaczego budziki dzwonią tak wcześnie? I głośno. Czemu w ogóle dzwonią. Może raczej powinnam spytać, czemu w ogóle i s t n i e j ą? I dlaczego, do cholery jasnej, nie mogę zasnąć pół nocy? Odpowiedź brzmi zaburzenia rytmu snu, które pojawiły się znikąd. Prowadzę zdrowy tryb życia, dotąd regularnie spałam, nie spędzałam za dużo czasu leżąc, ani nie robiłam nic innego co mogło by wpłynąć na mój sen. Może oprócz stresu, którego ostatnio miałam aż za dużo, ale do tego jestem przyzwyczajona.
W sumie nie zdziwiła mnie reakcja chłopaków kiedy zobaczyli mnie pijącą trzeci kubek kawy pod rząd.
- Lena, czy z tobą wszystko w porządku? - spytał Łukasz patrząc na mnie zmartwiony. - Tak, czemu? - odparłam ziewając. - Pijesz trzeci kubek kawy pod rząd. To nie do końca normalne - stwierdził Kuba. - A, to. To przez zaburzenia snu. Nic takiego. Przejdzie mi. - Właśnie, że to coś poważnego. Czy ty zawsze bagatelizujesz? - wtrącił Fabian. - No może trochę. Ale nic mi nie będzie. Jak nie przejdzie to pójdę do lekarza, okej? Poradzę sobie, dzięki za troskę - powiedziałam jeżąc się. - Dobra, nie denerwuj się, chcieliśmy tylko pomóc - mruknął Krycha.
Przyznaję, przez chwilę nie wiedziałam, dlaczego się zdenerwowałam. Ale po kilkunastu minutach wszystko było jasne. Zrozumiałam co mi jest dokładnie w momencie kiedy pięć minut po śniadaniu stwierdziłam, że jestem głodna, po czym potknęłam się o leżącą na podłodze walizkę i prawie się nie rozpłakałam. Ile z was już wie? Oni nie wiedzieli.
- Lena, o co ci chodzi? - spytał Wojtek, kiedy wrzasnęłam na niego, bo wszedł do pokoju bez pukania. - Mamy pokój razem. - O nic - warknęłam i wróciłam do czytania. - Okej... Za pół godziny masz być na dole. Masz konferencję - powiedział siadając obok mnie. - Co czytasz? - Książkę. - Ale jaką? - Amerykańską. - Jesteś wredna. - Skądże. - Dobra, nie przeszkadzam - westchnął zrezygnowany i wyszedł. Przecież nie byłam wredna.
