VElİAHT MAFYA (Tamamlandı)

Bölüm 33

Söz verdiğim gibi yeni bölümü yayınladım ve bilmenizi isterim ki finale yaklaşıyoruz canlarım.
Yeni bölümü Çarşamba.  Görüşürüz.  Bol bol yorum ve vote😋😋😊😊😇😉☺

Medyada şarkı. Ve Yeliz

(Yeliz'in ağzından)

Bugün pazartesi ve okula gitmek zorundayım. Ufuk'a karşı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.  Onu affetmek ve affetmemek için bir sürü sebebim var. Zorla nişanlandırılmış olması onu suçsuz yaparken bunu benden saklayıp beni kandırması gözümde suçlu yapıyor.

Bugün diğer günlere farkla daha iyiyim. Bunda Ufuk'un bana herşeyi anlatmış olup hala beni sevmesini söylemesinin payı büyük.

Masadan kalkıp anneme ;

"ellerine sağlık" dedim.

"Afiyet olsun kızım" dedi annemde.

lavaboya gidip ellerimi yıkayıp ve dişlerimi fırçalayıp çıktım.

Montumu askılıktan alıp evden ayrıldım. Karşı apartmandan çıkan Özkan'ı görünce şaşırdım.  Üstünde bizim okulun forması vardı. Oysa 20-21 yaşında gibi duruyor. Yanıma gelip

"Günaydın güzel kız!"dedi ve yanağımdan makas aldı. Onun bu hareketi beni rahatsız etti. Ondan uzaklaşıp soğuk bir şekilde;

"Günaydın."dedim. O ise aramızdaki mesafeyi kapatıp bana bakmaya başladı. 

"Gidelim." dedim ve onu arkamda bırakıp yürümeye başladım. Bu çocukta hoşlanmadığım bir şeyler var ve hislerimde yanılmadığımı Seren sayesinde doğruladım. Onda da hoşlanmadığım bir şeyler vardı ama Ufuk'un kuzeni sandığım için hislerimi arka plana atmıştım.

Benimle beraber aramızda hiç mesafe kalmayacak şekilde yürümesi beni sinir etti ve

"Aramıza mesafe koyalım diyorum."dedim. 

"Tamam." dedi bozulmuş bir biçimde ve benden uzaklaştı. Tamam yakışıklı çocuk ama böyle

laubali tavırları insanı sinir ediyor. Fark ettim de bugün hiç olmadığım kadar sinirliyim. 

Ruh halim berbat durumda. Okula yaklaştıkça bir heyecan bastı . Okula geldi mi acaba?  Belki de gelmedi. 

Bahçede gözlerim Ufuk'u ararken onu her zaman oturduğu bankta gördüm. 

Arkadaşları konuşurken o onlarla ilgilenmiyordu. Gözlerimiz kesişine kalbim birden atış hızını arttırdı. Tabi Ufuk'la bakışmamız Özkan'ın önüme geçmesiyle kesildi.Ona sinirle baktım.

"Okulda yeniyim malum okulu gezdirir misin?" sorusuna cevap verecekken bizim sınıftan olan Şevval'i görmemle 

" Şevval!" diye seslendim.

"Efendim Yeliz?"

"Bu Özkan okulumuza yeni geldi işin yoksa ona okulu gezdirir misin? Benim işim varda." dedim.

Özkan "Ben sana dedim."dedi ama takmadım onu.

"Olur." dedi Şevval.

"Sağol."dedim. 

Özkan'a dönüp "Okulu gezmek istiyorsan Şevval gezdirecek."dedim ve yanlarından uzaklaştım.

Önüme çıkan Kişi ile geriye doğru düşüyordum ki belimde hissettiğim eller ile düşmekten kurtuldum. Gözlerimi açtığımda Ufuk'un kolları arasında olduğumu gördüm.

"Seni ilk defa kollarımın arasındayken görmüştüm. İlk gözlerin dikkatimi çekmişti. Sonra dudakların. Böyle şaşkın bir şekilde bana bakıyordun. Ben sana o zamanlar kabul etmek istemesem de ilk gördüğüm an aşık oldum." 

Ne diyeceğimi bilmez bir şekilde Ufuk'a bakıyordum. Sözleri kalbimi at yarışında gibi atmasını sağlarken aynı zamanda kalbimi yeniden fethetmişti. Sabah bir Ufuk'u affedip affetmemek arasında bir ikilim yaşarken şimdi Affetmem gerektiğini düşünüyorum.

 İlk karşılaştığımız gün o kadar parlak olmasa da çok yol kat etmiştik Ufuk'la. 

"Ufuk" dedim ne diyeceğimi bilmediğim için. 

Birden kendimi ufuk'un omzunda buldum. 

"Ne yapıyorsun?"dedim şaşkınlığımla .

"Seni kaçırıyorum. Beni affedeceksin."dedi.

"Ne. Okul ne olacak?" dedim.

"Cidden mi Yeliz. Ben seni kaçırıyorum diyorum sen okul diyorsun. Sanki derslerle çok bir alakan var da." dedi. Benim derslerimin kötü olmasını ima etmesi hatta direk söylemesi tüm o romantikliği götürüp yerine benim sinirimi tepeme çıkardı.

"Bırak beni?"diye bağırdım. Tabi kendisi çalışmadan bile Takdir alıyor bana okul ile alakama yok diyor. 

Tüm bağırışlarım itirazlarıma rağmen şuanda bir odada Ufukla birbirimize bakıp duruyorduk. Ne ben konuşuyordum ne de o.

En sonunda dayanamadım ve konuşmaya başladım.

"Niye getirdin buraya beni?"

"Beni affetmen için."dedi.

"Böyle mi affettireceksin kendini bana. Bir odaya kitleyip sürekli bana bakarak mı?"

"Aslında eski günlerimizi hatırlatarak."dedi. Ne dediğini anlamazken elindeki kumandayla televizyonu açtı ve ekranda birden bir yazı belirdi.

"Yeliz ve Ufuk'un Aşkı" yazıyordu. Sonra bir video oynamaya başladı. Bu Ufuk'un bana çıkma teklifi ettiği güne aitti.  O güne ait tüm hislerimi tekrar yaşıyordum. Ufuk'a evet demem ve sonra onu öpmem o gün bana yabancı gelen hisler şimdi bana hiçte yabanı gelmiyordu.

"Beni hala seviyorsun Yeliz. Bak videoyaya bakışların aynı. " dedi.

"Affet beni?"dedi.

"Bir daha yalan söylemek yok."dedim.

"Yok."dedi. 

Ona sarıldım

"Seni seviyorum."dedim.

"Seni seviyorum."dedi.

Şuanda Ufuk'un kollarında o kadar huzurluyum ki. Tüm o yaşadığımız kötü şeyler kötü  bir rüyaydı ve uyanınca hepsi  geçmişti. 

İnsan sevdiğinin yanında olunca hiç bir şeyin önemi kalmıyor. Sinemaya geldik güya filmi izlememiz lazım ama biz birbirimizi izliyoruz. 

"Filmi izlesene. "Dedim.

"Sende izle ben seni izlemeyi tercih ediyorum."dedi. Yanaklarım yanmaya başladı.  Gözlerimi kaçırdım.  Yüzümdeki gülümseme ise her geçen saniye büyüyordu. 

Elleriyle kendine döndürdü ve

"Bana bak. Gülümsemeni seviyorum. Görmek istiyorum Gülümsemeni.  Kaybolmak istiyorum gözlerinde.  Kalbinde bir tek ben olayım istiyorum. Kaybolduğum gözlerinde kalbinin sesi ile yolumu bulmak istiyorum " dedi.

Yanaklarım biraz daha kızarırken
"Sen görüşmyeli baya romantikleşmişsin."dedim.

Güzel gülüşü ile güldü. O gülüş hiç bitmesin istedim.  Bir şişenin içine hapsedip  canım sıkıldıkça bakmak istedim tabi böyle bir şey mümkün değil malesef.

Sinema salonundan çıkmış el ele sokakta dolaşıyorduk.

"Yeliz!"duyduğum ses ile Ufuk'la o yana döndük. 

Karşımızda Seren vardı.

"Ufuk'u elimden alırsın demek! Cezanı çekeceksin! "Diye bağırdı.

"Seren git işine.  Ne saçmalıyorsun.  Rezil ediyorsun kendini ."dedi Ufuk.

Seren bir kahkaha attı ve arkasına sakladığı silahı ateşledi.

Etrafı kurşun sesi kaplarken etraftan bağrış sesleri geliyordu..