VElİAHT MAFYA (Tamamlandı)

35 Ölümün Soğuk Tadı

Sizi perşembeye kadar bekletmek istemedim ve yeni bölümü kısa da olsa yazıp yolladım.

Bundan sonraki bölümü vote 50 olursa yayınlayacağım. Lütfen bölümün sonunda yıldıza basmaya üşenmeyin. Bu arada bundan sonra daha önceden açmış olduğum ama aktif olmayan instagram hesabımda duyuru vb şeyleri paylaşacağım. Ayrıca yeni bölüm duyurusunu da orada yapıyorum. Neyse lafı uzatmayayım. İyi okumalar.

Medyada şarkı açıp okuyun derim.

(Serap teyze )

Uyandığımda kolumda serum takılı olduğunu gördüm. Hemen yattığım yataktan kalkıp canımın acısını önemsemeden serumu söküp çıkardım. Benim yavrum orada can çekişirken benim canımın acısının ne önemi varki.

Odaya giren delikanlı

"Niye ayaktasınız?"dedi.

"Benim oğlum orada öyle yatarken ben burada yatacak mıyım?"dedim

"Senin adın ne?"

"Semih."
"Semih beni doktorun odasına götür!"dedim itiraz istemeyen bir sesle .

Yanıma gelip koluma girdi .
"Tamam."dedi.

Beraber 3. Kattan 2.kata inip doktorun odasının önüne geldik.
Semih kapıyı çalıp doktorun gir komutu ile kapıyı açtı.

"Serap teyze gelmemi ister misin ? Dışarıda mı bekleyeyim?"diye sordu.

"Gel evladım"dedim gözümden bir yaş akarken.

Koltuklara oturup doktora döndüm.

"Oğlum nasıl?"

"Durumu şuanda kritik. Bir şey söylemek için erken ama siz kendinizi en kötüsüne hazırlayın."

Göz yaşlarım sel olup akarken

"Onu görebilir miyim?"dedim.

"Evet ama en fazla 10 dk"dedi doktor kafamı sallayıp onayladım çünkü konuşmaya halim yoktu.

Semih ile odadan çıktık.

Üzerime hastane kıyafetlerini giyip Görkem'in odasına girdim. Kalbinin hala arttığını belirten sesler bana biraz da olsa umut veriyordu.

Oğlumun yanına sandalyeye oturdum.

Oğluma baktım. Bana kendini en kötüsüne hazırla diyorlar . Ben nasıl hazırlayayım.

"Görkem!"dedim ve bir ağlama krizine girdim.

"Annecim bana senin ölümüne hazırlanma mı istiyorlar. Annecim kalk!"

"Hep o istediğin hayatı kuracağız. Kalk sana yatmak hiç yakışmıyor. "

O kadar pişmanım ki oğlumla yeni bir hayat kuramadığım için.

"Görkem kalk söz veriyorum babanı bırakıp kendimize yeni bir hayat kuracağız. O olmadan."

Gözümden akan yaşları silip alnına bir öpücük kondurdum.

"Pişmanım annecim. Hem de çok !"

Pişmanlığımın neye yararı varsa. Bana gidelim dedi . Bırak babamı dedi. O bize bakmıyor ki. Bize yapmadığını bırakmadı. Anne gidelim dedi. Daha 8 yasındaydı. Ben hayır dedim.

"Keşke dinleseydim seni! Oğlum. Sen dedin . Ondan bana baba olmaz dedin daha küçüktün ama ben seni dinlemedim. "

"Anne!"

"Efendim oğlum!"dedim sevinçle. Açtı gözlerini.

"Oğlum!"

"Anne ağlama!"dedi bitkin sesiyle