Taste of Love 2

Chapter 29: Last Goodbye

WARNING! Typos and errors, wrong grammar ahead. Tinatamad akong mag backread. Yown lang po at isa pa pala, mag ready ng panyo or di kaya ay kumot pag babasahin ito. Heartbreaking lame chapter. Hahaha.

                             ~*~

Naghahanda na kami para sa huling araw nila dito. Ang gusto ng parents ni Mac ipa cremate siya para kasama pa rin nila pero ang iniisip nila ay paano si Faith? Kaya napagkasunduang huwag nalang ipa cremate si Mac. I'm also against on it, being with Mac since then ay alam ko na kung gaano siya nahirapan sa kanyang sakit, tama na iyong mga hirap na naranasan niya noon.

"Kahit kaunting panahon ko palang nakilala si Mac at hindi gaanong nakasama ay masasabi kong he is the best man I've ever known. May malaki siyang puso that everyone's want. Si Faith just a few weeks ko palang nakilala, I guess three or running to four weeks. Siya ang naging kaibigan ng friend kong si Hayne. Faith is just a simple girl who loves everything.. I know, Mac and Faith will be alright right now.." wika ni Veron habang umiiyak. Hindi ko siya masisi, all in all kulang na kulang pa ang pagkakakilala niya sa dalawa. Faith is the girl whose easy to be with, Mac is the man na wala ka ng hahanapin pa.

"Mac is my crush before, I like him the way he looks to Hayne. It kinda intimidating. Hindi ko inaasahan na ganito kaaga ang gagawin niyang paglisan. He is just half a way, Mac take a rest. Salamat at naging kaibigan kita.. Mabibilang ko si Faith sa isa sa pinaka matalik kong kaibigan. As before hindi ako marunong magpahalaga sa kaibigan, but right now it just.. napakasakit mawalan ng isang taong alam mong natutunan mo ng pahalagahan at mahalin bilang kabahagi ng iyong pamilya. Faith.. Wherever you are stay as my f-friend. I love you Faith.." wika nitong halos mawalan na ng hininga sa labis na pag-iyak. Anong sasabihin ko mamaya? May lakas pa ba ako upang magsalita?

"M-Mac is my bestfriend. Kung wala siya hindi kami mabubuong apat. Nakakapanghinayang na ganito kaaga ang gagawin niyang pag-alis. Without Mac our barkada is not completed. Sana..sana noon ka pa namin hinanap, sana hindi ka namin hinayaang mag-isa, sana dinamayan ka namin sa sakit na iyong nilalabanan.. Mac is the chickboy yet pag nagmahal ay sobra-sobra. Siya iyong tipo ng tao na hindi mo pagsasawaang pahalagan. Hindi ko alam.. Pero without him, we are not completed. Mac.. Here I'am, sorry dahil hindi kita nagawang samahan all the way ng laban mo. H-hindi kita makakalimutan. We will meet again.. Faith, take good care of Mac ha." sambit ni Arth na hindi mapigilan ang mga luha. Ang akala namin wala na, wala ng sakit pero nandito pa rin siya. Hindi nawala at hindi naglaho.

"Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. Wala na talaga ang barkada namin. Parang kailan lang kasama pa namin siya sa beach, naglalangoy at nagasasaya. Sinusulit ang mga oras na ilang taong pagkawalay sa amin. Mac.. Bakit ganun? Bakit mo kami iniwan? Bakit?? Hindi ka ba masaya na kasama kami? Mac.. Hindi ko kayang i absorb, parang nasa masama lang akong panaginip. Mac.. Mahal kita alam mo iyon di ba? Mahal ka namin ni Arth, ni KN at lahat ng nandito.. Mamimiss kita ng sobra. A-ang lupit mo pa rin sa chicks Mac, bakit kasabay ng pagkawala mo ay kaylangan ring maglaho si Faith? Umamin ka nga.. Nag-usap ba kayong dalawa na sabay niyo kaming iiwan? Ang UNFAIR nyo.. A-ang unf-air niyo Mac.. Ang unfair.." tuluyan ng humagulhol ng iyak si Roley. Gusto kong sabihin na hindi unfair ang lahat dahil sadyang nakatakda lang itong mangyari. Walang unfair sa mundo kung mauunawaan lang ito ng lahat ng tao.

Sinalubong ko siya sa pag-alis niya sa unahan at mahigpit na niyakap. Kahit pa mukhang malakas siyang tingnan dahil may side siyang kaya ka niyang patawanin, nandoon pa rin iyong puso niyang babasagin. Ang lahat ng tao ay may iba't-ibang uri ng puso. At alam kong malapit ng tuluyang mabasag ang puso nito sa mga nangyari. Gusto kong sabihin sa kanya na magiging ayos rin ang lahat pero kahit ako, kahit ang sarili ko hindi makapaniwala doon.

"Mackenzie Beltran is my bestfriend, my buddy, my brother, my friend, at my partner in crime back then. Bago ko pa makilala si Arth at Roley, nakilala ko na siya. Hindi ko alam kung paano ko naatim na hindi siya hanapin sa loob ng ilang taon. Hindi ko siya hinanap dahil tanga ako, hindi ko inisip iyong mga bagay na ginawa niya para sa akin. Mac is the best person I've meet. Hindi siya makasarili na tulad ko, hindi niya magawang angkinin ang hindi sa kanya. He even sacrifice a lot of things and decisions for me, just for me para maging masaya ako.. Mac is really the great guy, the best man and the only bestfriend na kayang magparaya. Mac.. I'm sorry dahil hindi kita hinanap, kung nahanap kita ng mas maaga hindi sana naging huli ang lahat. Hindi sana nakahiga ka diyan at natutulog.  I'm sorry, sorry for being me. Hindi kita pinahalagahan tulad ng ginawa mo noon. Wala akong nagawang mabuti sayo.. I'am the useless friend you ever had. Mahal kita bro.. Mahal na mahal kita bro.. Sana maging okay ka dyan, si Faith alagaan mo ha. Ako na ang bahala sa ibang mga kaibigan natin, and this time hindi ko na sila pababayaan pa." wika niyang hindi na halos makita ang mata dahil sa dami ng luha. Hindi ko maiwasang maiyak. He's like blaming himself na hindi naman dapat. Wala siyang kasalan doon. It just that the situation ay hindi umayon sa lahat. Kinuha ko ang mic at nagtungo sa harap.