Sanaldan Gerçeğe | TAMAMLANDI!

Bölüm 23 : Benden Kaçma

Aa-ovv genç adam!
Bu sefer değil!

ESAS OĞLAN - BERA.

Arabası gözden kaybolana kadar arkasından baktım. Hissettiğim onca kargaşanın içinde ilk kez o zaman berbat bir hayatımın olduğunu fark ettim.

Özgür ama boş. Kocaman bir boşlukla dolu hayat.
Aynı zamanda belirsiz. Hedefsiz ve çabasız.

Duygusuz. Yalnız.

En önemlisi de aşksız.

Bunu şimdi anlıyor olmam ne kadar ironikti. Asistan kız, artık asistan değildi, Feride ...bu akşam bana çok önemli bir ders vermişti.

Hayat benim sandığım gibi güzelliklerle dolu değildi. Onu güzelleştiren ama aynı zamanda değerli kılan insandı. Birine ihtiyaç duyuyor olmak bunu katlanılabilir kılıyordu.

Ve Feride beni çok fena vurmuştu. Hem de hiç beklemediğim bir yerden.
Onun bu gece kapıma dayanıp hayatım boyunca etkisini üzerimde, kalbimde hissedeceğim o sözleri söyleyeceğini nereden bilebilirdim ki?

Hazırlıksız yakalanmak bir yana bir de Derya'yı görmüş olması çok kötü olmuştu. Ve onu gördüğünde yüzü öyle bir solmuştu ki korkuyla bir şey olur diye tetikte beklemiştim.

Kendini kaybedişini, sürekli aptal olduğunu söyleşini hayatım boyunca unutmayacağımdan emindim. Nasil unutabilirdim ki?

Dünyanın en pislik insanı olarak onunla gerçekten de oynamıştım. Aklını karıştırmış, hareketlerim sözlerimle de onu körüklemiştim. Onun deneyimsizliğinden faydalanıp onu köşeye sıkıştırmıştım.

Benden hoşlandığını biliyordum ama bana aşık olacağını hiç düşünmemiştim. Nasıl düşünebilirdim ki? O da benim nasıl birisi olduğumu biliyordu. Benden bedensel olarak hoşlanıyor olması normaldi ama ya peki aşık olması? Bu ne ara olmuştu? Nasıl olmuştu?

Feride o kadar zayıf bir kız mıydı? Aşık olmaya o kadar meyilli miydi? Çok çabuk etkilenmek onun doğasında mı vardı?

Kahretsin! Keşke onunla bu kadar oynamasaydım.

Eğer oynamasaydım şuan bana aşık olmazdı. Ve ben de korkunç bir vicdan azabı çekiyor olmazdım.

Vicdan azabı? Gerçekten hissettiğim bu muydu? Yoksa bir yanım gerçekten de beni seviyor olmasından dolayı içten içe memnun muydu?  Hem O Furkan denen süt çocuğunu bırakıp benim kapıma gelmişti.

Ve onun kendisini öptüğünü söylemişti. Hayatımda hiç bu kadar öfkelendiğim olmuş muydu?
Sonra o öpücüğün onun için iyi olmadığını çünkü kahrolası patronuna aşık olduğunu söylemişti.

Peki hayatımda hiç bu kadar şaşırdığım olmuş muydu?

Bana bağırıp çağırırken, öfkesini bütünüyle kusup bir yandan da bana ilanı aşk ederken öyle güzel öyle duruydu ki...gözlerimi ondan alamamıştım.