Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride!
Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendi...
Erkek, sevdiği kadını sahiplenir. Hem de ne sahiplenir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yol boyunca defalarcakez konuşmaya çalıştı ancak hiçbirine cevap vermedim. Sebebi onu istemiyor olmam değildi aksine ona kapılıp gitmeyi çok istiyordum.
Sebebi nasıl davranacağımı bilemiyor olmamdı. O boğuk ilgili ses tonunu duyduğum an bedenimi dizginlenemez bir heyecan sarıyordu. Sürekli aptalca bir şeyler söyleyip kendimi rezil edeceğimi düşünüyordum.
Böyle bir şeyi ilk kez yaşadığım için muhtemelen kendimi çokça da rezil edecektim ancak susmak da neydi? Sanki dilimi kesmişler gibiydi.
Sürekli beni konuşturmaya çalışıyordu. Elim ayağım titriyordu. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki kulaklarım uğulduyordu. Şuan da onun arabasında sadece asistanı olarak değil onun deyimiyle aynı zamanda sevgilisi olarak da oturuyordum.
Idrak etmekte hala zorlanıyordum. Bu konuda benim fikrimi pek de önemsemiyor gibiydi. Sırf o akşam ona hissettiklerimi itiraf ettim diye bir ilişkimiz olduğunu söylüyordu. Benden aldığı tek söz oydu. Ne kadar inkâr edersem edeyim kabul etmiyordu.
Neden inkâr ettiğimi de bilmiyordum ya neyse. Gecenin bir körü kapısına dayanıp ateşli bir şekile ona aşık olduğumu itiraf ederken aklım neredeydi? Ve böyle bir şeyi inkâr etmek artık bir süre sonra aptallığa kayıyordu.
"Dilini mi yuttun acaba?" Bera'nın sesi keyifliydi. "Bu hallerin beni endişelendiriyor Feride. Normalde çok konuşkan birisin."
Ellerimi birbirine kenetledim ve ona bakmadan cevap verdim. Sesimin karga gibi çıkmaması için boğazımı temizledim.
"İçimden şuan konuşmak gelmiyorsa demek."
Omuz silktim ve pencereden dışarıya baktım. Bu jeep beni ürkütüyordu. Yolun üzerinde sanki uçarak gidiyorduk. Kendimi çok yüksekte hissediyordum.
"Demek öyle."dediğini duydum. Piç herif! Sesinden neşeyi hiç eksik etmiyordu. "Bence gerginsin. Benim yanımda olduğun için belki de."
"Hiç de değil!"Diye itiraz ettim. "Bugün sessizlik politikası uyguluyorum o kadar."
Ona bakmasam da tek kaşını alayla kaldırıp bana sırıttığını hissedebiliyordum. "Bugün seni konuşturmak için uğraşacağız demek?"
Omuz silktim. Sonunda şirketin otoparkına girdiğimizde, "Ben akşam eve nasıl döneceğim?"Diye yakındım. "Arabamla gelebilirdim."
Jeepi kusursuz bir şekilde park ederken, "Akşam çıkışta seni ben bırakacağım." Dedi. Arabayı durdurduğun da bana bakmadan hızla arabadan indi. Şaşkınlıkla benim tarafıma yürüyüşünü izlerken sinirle homurdandım.
Gülerek benim kapımı açtı ve gülümsemesi daha da geniş bir hal aldı. "Yol boyu bu anı düşündüm durdum."
