The Lying Game (Game Series 2)

Chapter 11

King

"Aimy bat nag iisa ka yata? Where's your boyfriend?" sarcastic na tanong saakin ni Krista, magisa kasi akong nakatambay dito sa canteen habang busy sa pag tweet ng kung ano ano.

"Hindi ko alam hindi siya pumasok ngayon e" bored kong sagot sakanya. Tumawa ito ng bahagya na tila ay may nakakatawa sa sinabi ko.

"Seriously? what kind of girlfriend are you. Hindi mo alam kung nasan si Jack at this moment, does he even text you? Or baka naman the deal is over?" sabay sabay silang tumawa na para bang may nakakatawang jojoke ako sakanila umirap nalang ako at di nalang sinagot ang tanong nito dahil honestly ay gustong gusto ko na siyang sapakin.

"Ohh well enjoy your days with him Aimy, baka mamaya magulat ka nalang sawa na siya sayo at babalik na ulit siya sakin." she said it with full of confidence na tila ay siguradong sigurado na siya sa mga sinasabi niya. Pagkatapos nun ay tinalikuran na nila ako.

Padabog akong nagligpit ng gamit ko. Bigla yatang naginit ako ulo ko dahil may point siya I don't even know where is Jack kaninang umaga ko pa siya tinetext pero di siya nagrereply.

I tried to call him once again pero parehas pa rin ang sinabi ng operator. Dismayado kong binalik ang cellphone ko sa bag ko. Buong klase ay lutang ako iniisip kung ano ang ginagawa niya kung bakit nakapatay ang cellphone niya at kung bakit di man lang niya ako nagawang maitext.

Palabas na ako ng klase ng makita ko siyang nagaantay sa labas ng classroom wearing a dark skinny jeans and a white shirt. Halata mong di talaga siya pumasok the whole day. Ngiting ngiti itong sumalubong saakin.

Inirapan ko lang ito at dirediretsong naglakad palabas ng school. Agad naman niya akong hinabol. Nang maabutan niya ako ay agad nitong hinila ng palapulsuhan ko paharap sakanya.

"Hey Aimy, I'm sorry I'm so busy the whole day kaya di ko nasagot yung mga tawag mo at di rin ako makapag reply sa mga text mo....I want to make up to you thats why I'm here." Pilit niyang hunuhuli ang mata ko pero agad ko itong iniiwas sakanya.

"Look, I'm sorry. Please wag ka ng magtampo sakin. I miss you. Please" bawi niya ulit sa kamay ko ng aamba akong talikuran siya. He gave me a puppy eye look which I can't never resist buset alam niya talaga ang kahinaan ko.

"Di mo ba alam nag aalala ako. I keep texting and calling you kasi akala ko may nangyari ng masama sayo. I failed my chemistry test kasi I can't concentrate thinking where you are and what are you doing." inis na sabi ko sakanya. Kaagad naman niyang pinahid ang luha sa mga mata ko na tumutulo na pala ng di ko namamalayan.

"Hey, I'm sorry babawi ako sayo. I'm here kasi I want to take you somewhere I want to spend time with you. I'm really sorry I didn't know na ganun ka pala nag aalala sakin." paliwanag nito sabay yakap sakin ng mahigpit.

The whole car ride was quiet walang nagsasalita saamin siguro ay alam pa rin niyang nagtatampo pa rin ako sakanya. Kahit ang totoo ay nawala na ang inis ko sakanya, I hate it coz his presence is just enough para mabura lahat ng inis ko sakanya. Kahit tutok ang mga mata niya sa kalsada ay mayat maya pa rin niya akong sinisilip. I fell asleep dahil sa haba ng biyahe. Nagising ako ng may mahinang tapik sa aking balikat.

"Hey, were here" masaya nitong bati saakin. Pagkatapos ay inalalayan akong bumaba sa kotse niya.

Kulay kahel na ang langit hudyat na papalubog na ang araw. Mula sa kinaroroonan namin ay kitang kita namin ang taal lake. Sinikop ko ang aking buhok na malayang lumilipad dahil sa lakas ng hanging umiihip.

"Do you like it?" tanong niya saakin, mula saaking likod ay pinulupot niya ang kanyang bisig paikot saaking bewang. I can feel his hot breath on my cheeks. Butterflies came rushing on my stomach paikot ikot na tila ay nagrarally sa sobra sobrang pakiramdam na pinaparamdam saakin ni Jack.

How can it possible to feel safe, happy and contented at this age na para bang sigurado na ako sa hinaharap, hinaharap na kasama siya. Para bang ayoko nang mangarap ng wala siya. Kasi sa bawat pangarap na binubuo ko aking isip ay naroon na siya, naroon siya at sabay kaming haharapin at tutuparin ang mga ito.

"Are you happy now?" tanong niya saakin. I can't help myself but to smile from ear to ear at tumango sakanya is there any word that could describe what I'm feeling right now because for sure it's beyond happiness.

"Listen" hinatak niya ako paharap sakanya I can feel to many emotions in his eyes like I'm the only reason of all of those. Sana nga ay ako lang. He cleared his throat before speaking tila ba sobrang importante ng sasabihin niya saakin. I can feel the emotion binding up again on his eyes.

"I never felt any of this feeling in my whole life. Hindi ko alam kong ano ito maybe it's love that they call. But your the only one who can make me feel this way. I can't promise to be your prince coz I'm a beast. But I promise that this beast will do everything to be a King. A king only for my Queen." I was left speechless sa mga sinabi niya. I don't think I need a prince anymore. I only wanted my beast to be my King.

With that I feel his lips against mine savoring every moment that we have like we are running out of time, like we don't need to worry about tomorrow and the future coz were already safe with each other's side.

"For now this is the only thing I can give to you my Queen" isang malamig na bagay ang linagay niya saaking leeg. Its a necklace with a crown pendant. Sa harap nito ay may maliit na initials na nakaukit. J.F.

In love it must comes with Trust, Sincerity and Patience. Trust that no matter how the world like to change love will stay the same and Sincere to its promise, That it must always comes with patience that make love grow strong till the end of time.