The Lying Game (Game Series 2)

Chapter 34

Over

Kinagabihan ay pumunta ako sa sinabi ni Kuya saakin. Wearing an off-shoulder black dress at kauting make up upang matakpan ang mugto kong mata ay tumulak na akong paalis. Payapa pa ang lugar ng dumating ako,  hindi pa yata gaanong nag iinit ang party sa loob.

The cold wind blew my straight hair na pinaghirapan kong ikulot ang dulo para lang maging mukhang presentable. I immediately regret of what I am wearing dahil agad na nanuot sa balat ko ang lamig.

Yakap yakap ang sarili ay sumandal ako sa aking kotse I breath deep and close my eyes, I can still back out if I wanted too. Pero para saan pa para lalong pahirapan ang aking sarili, I am only causing my own pain if swallowing my own pride would make things right then I'm willing to do it. Siguro nga ganun talaga ang buhay you can't always keep your head up straight you need to look down sometimes.

Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Then I fix myself noong nakakalap na ako ng lakas ng loob ay agad na akong nagpasya na tumulak sa loob. The loud noise welcome me, halos malunod ako sa dami ng taong nagsasayawan at naghihiyawan I almost fell ng matapakan ako ng isang babaeng wala na yata sa sarili at mukhang tipsy na mabuti nalang at naalalayan agad ako ng isa sa mga kasama nito bago pa man ako tuluyang mawalan ng balanse.

I didn't know kung paano ako ligtas na nakatakas sa dagat ng mga taong iyon, akala ko ay magagalusan muna ako bago tuluyang makaalis dun. The crowd was wild marahil dahil ang banda nanaman nila Jack ang nagpeperform.

Agad siyang hinanap ng mga mata ko noong nasa itaas na akong bahagi ng club kayat madali na saakin ang titigan siya. Napanganga ako ng makitang nakatopless lang ito habang tumutogtog ng drums no wonder why most of the girls go wild.

Tagaktak ang pawis nito ngunit nakangiti pa din he is really enjoying it. Lihim akong napangiti dahil doon, bakit nga ba hindi ko iyon napansin noon o baka naman nararamdaman ko na ngunit pilit ko pa ring ikinakaila. I did change yes but not completely changed siguro nga ay malaki ang pagbabagong idinulot saakin ng nagdaang mga taon, from my looks to style even my way of thinking changed but my heart stays the same.

Nangilid ang luha sa mata ko, luha ng pagsisi at panghihinayang. Pumalakpak ako ng isa isa na silang nagpaalam hudyat na tapos na ang set nila para sa gabing iyon. I can't wait to see him marami akong gustong sabihin sakanya mga bagay na matagal ko ng ikinikimkim.

Agad akong tumungo sa backstage hindi ko na hahayaang magaksaya ng kahit isang minuto para rito, this love is been long overdue siguro ay ngayon na ang tamang panahon to give it another chance. Madali akong pinapasok ng bouncer at agad na itinuro ang dressing room nila Jack madalas rito si Kuya at kakilala namin ang may ari kayat wala akong kahiraphirap.

Nanginging ang tuhod ko sa kaba pakiramdam ko ay masusuka na yata ako sa sa sobrang bilis ng takbo ng puso ko habang tinatahak ang daan. Tumigil muna ako ng saglit ng halos ilang hakbang nalang ang layo ko sa silid, I closed my eyes and grip my cold hands tightly pinipilit palakasin ang loob ko kahit na nagkakabuholbuhol na sa utak ko ang mga salitang nais kong sabihin sakanya.

Agad kong hinawi ang kurtinang tanging pantakip sa silid dala ang praktisado kong ngiti kahit na nasusuka na yata ako sa kaba at mukha constipated ang ngiti ko ay tumuloy pa rin ako. Isang hakbang ang ginawa ko ay nasa loob na agad ako ng silid tanging kurtina nalang ang nanataling harang upang tuluyan ko na siyang makita.

Tila isa akong kandilang unti unting naupos, agad na napawi ang ngiti ko sa eksenang bumungad saakin. Engr. Molina and Jack are passionately kissing each other na para bang wala ng bukas at sila lang ang tao sa mundo.

My heavy heart just break apart tila ang bilis ng pintig nito kanina ang unti unting nagpadurog rito. Laglag panga akong nakakatitig lamang sakanila tila bumigat ang mga paa ko at bigla nalamang nagugat roon sa kinatatayuan ko. I can't even utter a single word kahit na maraming salita ang nabubuo sa utak ko. Tila isa akong laruan na bigla nalamang na naubusan ng baterya.

Awtomatikong nagunahang tumulo ang luha sa pisngi ko. Nagtama ang mata namin ni Jack gulat nitong itinulak si Engr ng makita ako akma na sana ako nitong aabutin ngunit mabilis akong tumakbo palayo.

"Aimy! magusap tayo" hinaklit niya ang braso ko ng maabutan niya ako sa parking lot.

Agad na dumapo ang kamay ko sa pisngi niya. Naginit ang palad ko sa lakas ng sampal na iginawad ko sakanya. Sakit at pagkalito ang nakita ko sa mga mata niya habang masuyong nakatingin saakin at pilit akong inaabot.

Para saan nga ba ang sakit na iyon, para saakin? impossible,masaya na siya at ako ay hindi pa. Maraming bagay ang nais kong isumbat at itanong sakanya ngunit para saan pa. Kitang kita ko na ang sagot sa mga katanungan ko.

Walang pasabi akong tumalikod sakanya at pinaandar ang kotse ko palayo sa lugar na iyon palayo sa taong nais ko sanang makita at makasama. it's funny how I expected the things that was supposed to happen right now, dapat masaya kami dapat ay umiiyak ako ngayon sa saya at hindi sa sakit.

Hinampas ko ang manebela sa inis at humagolgol doon. Puro nalang dapat at sana. Nakakapagod ng umaasa at magbakasakali. Is this love really worth this pain, diba ang pagmamahal ay masaya ngunit bakit ganito. Siguro nga ang pagibig na ito ay hindi nararapat kayat ang tadhana na mismo ang pumipigil rito maybe this love is really over.

But why it is so unfair bakit kahit sa kabila ng lahat ay tumitibok pa rin ang puso ko para sakanya bakit sa kabila ng sakit ay gusto ko pa rin bumalik sa bisig niya at yakapin siya ng mahigpit. My broken heart still longed for him.

Tulog na ang lahat ng dumating ako sa bahay. Tanging ilaw nalang sa labas ang natitirang nakabukas. Agad akong tahimik na pumanhik paitaas, I open my closet at isa isang ipinasok ang kapirasong mga damit roon. Nagiwan lamang ako ng note sa ibabaw ng aking mesa bago tuluyang umalis magpapalamig muna ako ng saglit I need to clear my mind and fix myself again ng sa ganoon ay tuluyan ko ng mapalaya ang sarili ko.

The cold wind feels so refreshing and new to me malayo sa mainit na hangin ng siyudad, malalim na ang gabi at tanging ilaw nalamang sa barko ang natitirang liwanag sa gitna ng karagatan. I still tried to look through the dark horizon kahit na alam kong wala akong ibang makikita kundi kadiliman ngayon ko lang yata na appreciate ang ganda ng dilim I like how it makes me feel here buong buhay ko ay ngayon ko lang naapreciate ang dagat at ang kadilimang bumabalot sa paligid. The sea is beautiful but dangerous, yet it iextremely exciting to explore parang buhay it is also deep yet it has too many wonderful things to offer and experience. And sometimes  you need to walk through the darkness before you appreciate the light.

Ang lalim ng gabi at lamig ng hangin ay nagpapaalalang magisa ako sa malawak na karagatang ito ngunit alam kong marami pang magagandang bagay ang matutuklasan ko maybe the waves got rough sometimes but I know it will be calmer in the middle, my life is not over yet just like the sea malawak pa ang karagatan at malayo pa ang mararating nito it won't just simply end here at alam kong mas marami pang alon ang makakasalubong ko sa paglipas ng panahon.