The Lying Game (Game Series 2)

Chapter 30

Decision

Maaga akong nagising kinabukasan. Maaliwalas ang kalangitan at unti unti naring simisilip si haring araw. I decided to go for a jog around the village today masyado na akong hindi healthy this past few days and I need to stay fit.

Tagaktak ang pawis ko at napagpasyahan ko munang magpahinga sa park ng saglit. I look around marami na ring tao sa park mostly ay mga kasambahay at pinapasyal ang kanilang mga alaga sa park upang masikatan ng araw ang mga ito.

I suddenly miss mom and dad madalas ay hindi ko na sila nakakasama siguro nga that's the hardest thing about growing old things got complicated, more issues to face more decisions to make di kagaya noong bata ka pang candy at laruan lang ang problema mo.

Pass 8 na ako nakabalik sa bahay i took a cold shower to freshen me up. Pagkababa ko ay ang busangot na mukha ni Kuya Tan ang agad na bumungad saakin. Nakadekwatro ito sa hapag habang nagkakape at nagbabasa ng dyaryo.

"Good Morning" bati ko rito, lumingon ito saakin kayat bahagyang nabawasan ang kunot ng noo nito.

"You ok?" pagtatantiya kong tanong sakanya. He seems like his going to eat the newspaper in front of him.

"Yeah? Maybe? I don't know" tugon nito at sinapo ang sintido.

"What's the problem? sabi ni manang umuwi ka daw ng lasing kagabi" tanong ko ulit rito nagiwas ito ng tingin saakin parang nahihiya ito na nalaman ko pa.

"Wala nagkayayaan kami ng barkada kaya ayun napainom ako ng marami" sagot nito. I know his lying dahil hindi nito magawang tumingin saakin ng diretso bagkus ay nakatutok lamang ang mata nito sa binabasa.

"I won't force you to tell anything Kuya but you know I'm here for you kadamay mo ako" ngumiti ito sa sinabi ko ngiting alam kong totoo. His like a brother to me the brother i never had kaya nalulungkot ako sa tuwing nakikita ko siyang ganito.

"Thank you baby girl, I will be fine don't worry but thanks to the concern"ani nito. Tumayo ako sa upuan ko at yinakap ito I know he needs one now kahit hindi niya sabihin ay ramdam ko ito.

"I love you Kuya" this is one thing that I missed about being a kid pwede kang maglambing anytime kasi kapag matanda ka na ay parang awkward na ang lahat but I guess sometimes its not but to feel like being a kid again.

"I love you too baby sister!" tugon nito at hinalikan ako sa noo. Kuya Tan might have that strict and bossy awra but he is soft inside siguro nga ay ganoon talaga if your young heart matured early it will make you though outside.

Hapon na nang makatanggap ako ng text kay Ethan he wants to have a dinner with me na pinaunlakan ko agad. Wearing a black knee length dress na yumayakap sa katawan ko at isang six inches black stilettos ay bumaba na ako. Kumaway agad ako kay Ethan ng masilayan ko ito he is with his usual attire Demin long sleeves  na nakatupi hanggang siko at Khaki color pants. Nakangiti ito saakin at may bouquet ng roses sa kamay.

Dinala niya ako sa isang classic restaurant, the soft tunes of the piano envelops my ear. The red and white ceilings greeted us as we enter the restaurant nakaabang na agad ang receptionist saamin pagpasok palang namin. Iginaya niya kami sa isang table malapit sa tumutogtog ng piano at violin.

"You like it?" tanong nito habang diretsong nakatingin saakin.

"Yes I did" tugon ko rito habang iniikot ang mata ko sa paligid.

Nang iniwan kami ng waitstaff namin ay saka palang kami nakapagusap ng maayos ni Ethan most of our talks are about are adventures in New York kaya panay tawa lang ginawa namin.

"Do you remember when you got drunk and throw your stilettos on the trashcan because it hurts your foot" ani nito kayat natawa muli ako habang inaalala iyon. Those are my first months in New York I did my best to forget him easily kayat sa bar lagi ang bagsak ko tuwing weekends  getting myself drunk to forget him and have fun.

"E yung muntik ka ng tumalon sa bridge kasi gusto mo magswimming" dagdag pa nito at halos hindi na ako makahinga sa kakatawa.

"Your memory is really sharp naalala mo pa pala ang mga iyon" ngumiti ito at hinawakan ang kamay kong Nakapatong sa mesa.

"Of course I won't never forget any memories that I spend with you, those are my treasures Aimy being with you is my happiness"ani nito sa sincere na tono. Nawala ang ngiti ko dahil dito but at least I manage to fake a smile at him I don't know but there is something that suddenly dies inside me, it might be the conscience perhaps kasi alam kong hindi sapat ang pagmamahal ko sakanya hindi sapat iyon upang pantayan ang kanya.

How can a person be so selfless like this ganito yata talaga kapag nagmahal ka you give everything you have kahit na wala ng matira sa sarili mo. The idea of love people have is wrong, because love doesn't just only require the used of our heart but also our mind because our heart is selfless while our mind is selfish it should always work together to maintain a balance relationship. Kapag wala ang isa ay wala kang patutunguhan you will immediately fall down and bleed.

"Can I have this dance?" napukaw ang pagiisip ko nang maglahad si Ethan ng kamay saakin, I immediately take it dinala niya ako sa gitna ng iba pang couple na nagsasayaw. The plastered smile on their faces could tell how happy they where habang ako ay narito hindi man lang mahawa sa ngiting meron sila. I closed my eyes at humilig sa balikat ni Ethan making him more closer to me. I sighted deeply baka kaya siguro tayo hindi nagiging masaya ay dahil hinahayaan nating ma stock ang sarili natin sa nakaraan hoping one day that the pain would ease that your wrecked self would find its justice but we don't realize that the more we grieve the more we lost our chances to he happy again.

Maybe this is my chance maybe he is my happiness baka siya ang para saakin.

Tumigil ang tugtog dahilan kung bakit napaangat ako ng tingin sa paligid. Ang mga couple na nagsasayaw kanina ay nakapalibot na saamin. They were all smiles habang nakatingin saamin maya maya pa ay isa isa silang pumorma hawak ang isang karatulang nakalagay ang tanong na di ko inaasahan ' Will You Be My Girlfriend? ' umulan ng pulang rosas sa paligid.

Nanatili akong naka estatwa sa kinatatayuan ko di alam ang gagawin. Lumuhod sa harap ko si Ethan hawak hawak ang dalawa kong kamay.

"Aimy please be my girl I will promise to take care of you baby just say yes"  nanahimik ang lahat tila ba inaabangan nila ang isasagot ko. Bakit ganun kahit saan ay di ko mahagilap ang kahit ano sa dibdib ko. Pinikit ko ang mata ko pinipilit itatak sa isip ko ang tamang decision na dapat kung gawin I should let my self be happy with the right person.

"Y..es" halos pabulong kong sagot nagsitiliaan ang lahat ng taong naroon tila masayang masaya para saamin.

Nahagip ng mata ko si Jack bigo ang mata nitong nakatingin saakin. Nang nakita nitong nakatingin ako sakanya ay agad itong lumbas ng restaurant. Gusto ko mang magsalita ay walang kahit anong salita ang lumabas sa bibig ko nanatili lamang akong nakatingin sa pinto kung saan siya lumabas. Tumulo ang takas na luha sa mata ko luhang alam kung hindi dahil sa kasiyahan.