The Lying Game (Game Series 2)

Chapter 32

Maybe

Natapos ang buong linggo na hindi na muling nagpakita si Jack saakin. I understand what he wants to do at na-apreciate ko iyon. Pero bakit parang may kulang may kung ano saakin ang naghahanap ng isang bagay na hindi ko alam kung ano.

"Whats the problem?" tanong saakin ni Janine habang tinitignan ang mga designs na pwede niyang ilagay sa kuko niya.

"Hmmm? wala" sagot ko habang patuloy pa rin sa pagbuklat ng magazine na hawak ko kahit na wala naman akong makitang maganda roon.

"Liar" akusa nito. I look up at her nakatingin siya saakin tingin na alam ko ang ibig sabihin.

"I don't know" walang buhay kong sagot sakanya. I don't know whats hard having a problem or worrying without knowing what the problem really is.

"Is it about Jack?" natigilan ako sa tanong niya. Its not because I don't wanna talk about him but because I ask the same question to myself.

"I don't know" muling sagot ko sakanya.

"Ethan then?" tanong muli nito. I just shrugged again.

"I don't know" mahina at halos pabulong ko ng sagot.

"Then you? your problem is yourself" I look at her and realize something.

"Maybe" baka nga nasa sarili ko talaga ang problema ko maybe its because I don't really know what I really like to do with my life.

"Mahirap yan, the hardest battle you could ever fight is the battle within yourself" ani nito. Napabuntong hininga nalamang ako. How can I know  kung hindi ko nga alam ang problema ko It's is so damn frustrating.

Bandang alas dos na ng hapon kami natapos ni Janine. I just feel relaxed after that massage we have ngunit ang pakiramdam ko ay nanatiling mabigat.

"I really don't know kung bakit mo pinaputulan ang buhok mo di ka naman ng momove on, hindi nga ba?" may halong malisya ang tano ng tanong nito. Hindi na lamang ako kumibo dahil wala rin akong ganang makipagsagutan sakanya.

"Wow, you cut your hair. You look nicer lalo kang gumanda" puri saakin ni Ethan ng magkita kami nito para magdinner sa labas.

I touched my hair, nakakapanibago at maigsi na ito, mula sa hanggang likod na haba nito ay nasa may baba ko nalang ito pinakulayan ko din ito ng blonde na mas lalong nagpatingkad ng maputi kong balat, I feel refresh with my new look para kahit papaano naman ay may bago saakin.

"Thanks, I just want a change" ngiting sagot ko rito.

I look at Ethan carefully kinakapa ang damdaming meron ako noon para kay Jack, I know its bad to compare dahil walang tao ang magkatulad we are all made unique. Ngunit bakit ganun I feel empty than being happy. Does the feeling supposed to be like this o baka naman wala talaga akong pakiramdam para kay Ethan maybe I just mistaken the love I feel for him as something but then in reality it is just a simple love to a friend.

How can we know the boundaries of love? does it have its own label or it is something we just followed righteously.

Maybe a broken heart forgot how to love, does it possible? siguro, maybe because we are so blinded by pain and hatred thats why we forget the real purpose of our heart and that is to love.

An angry heart never finds its happiness it will forever live with sorrow and pain of the past. Maybe thats what I feel and happening to me I guarded my heart with hatred I filled it with anger in order to save it but did I really save it or I just torn it's pieces apart.

Gusto kong maiyak sa iniisip ko I never thought I will be in this situation. Akala ko noon kapag bumalik ako ay ayos na ang lahat akala ko ay napakawalan ko na ang sakit na idinulot saakin ng kahapon. Maaring napatawad ko na nga si Jack ngunit ang sarili ko ay hindi I hated myself for being weak for being easy naiinis ako dahil hinayaan ko ang sarili kong mapaglaruan that I made that pain to myself dahil hindi ako nagiingat.

"You ok?"'nagaalalang tanong saakin ni Ethan. I can't look at him straight in the eye. I'm so freaking guilty. Hindi lang ako ang naging biktima ng laro he is also because I also played the game on him.

Ako nga ba ang biktima rito maaring Oo pero noon iyon at ngayon ay si Ethan na at ako ang may sala. I am freaking guilty for all of this. He doesn't deserve it minahal niya ako ng totoo at ito ang naisukli ko sakanya.

"Ethan, I..m...sorr..y" tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigil, pakiramdam ko ay mabubuwal ako sa kinauupuan ako ano mang oras. What did I do.

"Why? is there something wrong" bakas sa mukha nito ang pagkalito. Pinahid ko ang luha sa pisngi ko huminga ako ng malalim para humugot ng lakas. I need to be brave kailangan kong itama ang mga pagkakamali ko.

"I th..ink....we...ne..ed to break up" nalukot ang mukha ni Ethan humigpit ang hawak niya sa lamesa, nagbabaga ang mga mata nito sa galit at pagkalito.

"WHAT? ARE YOU SE..RIO..US"?" di makapaniwalang tanong nito saakin. Nanatili akong nakayoko hindi ko siya magawang tignan sa mga mata dahil alam kong sobra sobra ang sakit na idinulot ko sakanya.

"Im so sorry Ethan" tangi kong nasabi sakanya.

"No! Aimy we can work this out, pagisipan mong maigi. Honey please don't do this to me!" nagmamaakawa nitong sabi saakin. Sunod sunod na tumulo ang luha sa mga mata ko, I can't see him like this nadudurog ang puso ko sa sakit, pero ayoko siyang lokohin he doesn't deserve any of this.

"I love you so much, gagawin ko ang lahat para sayo. Si Jack ba ang dahilan, we can go back to New York dun nalang tayo tutulungan kitang maka move on sakanya" durog na durog ang puso ko habang pinagmamasdan ko siyang halos lumuhod na sa harap ko. Sana ay ganoon lang kadali ang lahat sana I could just love him back equally pero alam kong lolokohin ko lang ulit ang sarili ko. Maybe I can lie to myself but I can't lie to him hindi ko kaya.

"I'm really sorry Ethan, You don't deserve me, you don't deserve any of this" kinalas ko ang kamay niyang nakahawak saakin. Iniwan ko siya roong tulala habang pinapanood ang pagaalis ko.

Your so stupid Aimy ang sama sama mong tao, paulit ulit kong bigkas sa sarili ko. Pinahid ko ang mga luhang naguunahan sa pisngi ko at pumara ng taxing dumaan.

Tonight I just loose a dear friend, hindi lang yata kaibigan pati yata ang lalaking mahal ko ay naiwala ko na rin at dahil iyon lahat kasi natakot ako natakot akong masaktang muli. I think I just loose everything for being weak again including myself.