The Lying Game (Game Series 2)

Chapter 14

Love

One week had pass. Lumagpas na ito ngunit pakiramdam ko ay nanatili akong nakastock sa mga nangyari. Those days were I cried my self to sleep, pinipilit kumbinsihin ang sarili na magiging ok din ang lahat bukas just to stop myself from the pain and crying. I had enough but I can even stop myself from crying and even from longing for him. Siguro ako na yata ang pinakatangang tao sa mundo sinaktan na nga pero ito pa rin namimiss ko pa rin siya yung boses niya, yung mga text niya at higit sa lahat yung presensya niya.

Those days without him are hell. Ilang ulit kong pinipigilan ang aking sariling wag lumapit sakanya o kahit man lang sulyapan siya sa the tuwing magkikita at magkakasalubong kami. Dahil alam kong anytime ay tatakbo akong pabalik sakanya upang yakapin siya ng mahigpit at magmakaawang bumalik na saakin.

The news spread like wildfire around na campus that makes him even more popular as the Master of Love dahil talong talo niya si Kupido sa galing niyang paikutin ang mga babae. They even call him the walking love potion dahil konting the moves lang niya ay head over heels na ang mga babae sakanya and he can even wreck them if he wanted to.

And people look at me like I'm one of those harem of his girls na wala akong pinagkaiba sakanila na malandi ako at nagpapanggap na tahimik at pavirgin but I don't care mas masakit pa yatang malaman na pinaglaruan ka ng taong mahal mo kesa sa tawagin ka nila sa kung ano anong pangalan na hindi naman totoo.

"Bulag ka ba di mo ba nakikita kung gaano kapalapad tong daanan!" bulyaw ni Janine sa babaeng taga kabilang section na bumangga saakin at nabuhos ang dala niyang soft drinks sa uniform ko.

"Ayy sorry di ko kasi kayo nakita, minsan kasi uso rin tumabi at ilagay ang sarili sa dapat kalagayan ng di nasasagasaan." Saracastic na sagot ng babae.

"Aba sumusobra ka na." galit na sigaw ni Nine at akmang sasabunutan na ang babae.

"Janine tama na!" pigil ko sakanya dahil alam kong walang sense kung makikipaway pa kami.

"Natauhan ka na ba Aimy? Minsan kasi uso rin gumising wala ka sa fairytale anong akala mo sa sarili mo prinsesa di ka bagay kay Jack kaya tama lang yan sayo." ani nito sabay turo pa saakin na akala mo alam niya ang lahat pagkatapos noon ay taas noo siyang umalis sa harap namin.

"Ba't mo ako pinigilan? Sana nabangasan ko na yung mukha ng babaeng mukhang espasol anong akala niya sa sarili niya sobrang ganda niya." galit na galit na sabi ni Janine.

Nakikinig lang sa ako sa mga rants niya habang papunta sa classroom. Wala na akong ganang sumagot pa dahil alam kong somehow ay tama sila wala ako sa Fairytale I'm living in reality at hindi Prince Charming si Jack his just like other boys they play with girls feelings and left them when they got tired and bored.

"Tahimik ka yata ok ka lang ba di ka ba komportable jan sa Tshirt na pinahiram ko sayo gusto mo na bang umuwi papaalam kita kay mam sasabihin ko nalang na masama pakiramdam mo."

"Ok lang ako Nine, tara na late na tayo" alam kong nagaalala siya saakin kaya hinila ko na siya papasok ng classroom. Maybe I'm so selfish because I keep everything to them nalaman lang nila ang tungkol sa pustahan dahil kumalat ito sa school but they don't have any Idea how I knew it or any confirmation mula saakin na totoo nga ito kahit na feeling ko ay alam na nila base na rin sa mga nangyayari masking ang dahilan kung kung bakit ako napadpad sa lumang bahay habang basangbasa sa ulan at matataas ang lagnat ay wala rin silang idea. And they just let me be at dahil doon ay mas lalo lang akong naguilty.

I tried to act normal as possible lalo na ngayong parang lawin ang mata ni Nine saakin at kanina pa niya pinapakiramdaman ang kilos ko at tinatansya ito. I don't want them to worry about me coz I'm broken hearted specially to a fuck up reason dahil mas lalo ko lang pinamukha sa sarili ko kung gaano ako katanga and I don't want them to be affected because of my stupid moves and decisions.

Mabilis lang natapos ang klase namin sabay kaming lumabas ni Nine para umuwi na ng bigla naming nakasalubong ang grupo nila Jack. Nagtama ang mga mata namin at kaagad siyang nagiwas ng tingin na para bang wala siyang nakita. Parang piniga ang puso ko dahil doon how can someone be as cruel as him paano niya nagagawang tumingin sa mga mata ko noon na parang ako lang ang nakikita niya, paano niya nabibitawan ang mga salitang iyon na para bang totoong galing iyon sa puso niya na tila wala itong bahid ng kasinungalingan.

Nagulat ako ng biglang pinalabas ni Nine si Kuya Lindo sa sasakyan. Kaagad namang sumunod ng matanda at hinayaan kami sa loob ng sasakyan. Tingnan ko si Janine upang magtanong sana kung bakit ngunit naunahan niya na ako.

"Si Jack yung kanina, anong nangyari nagusap na ba kayo? Totoo ba yung mga bali-balita?" sunod sunod niyang tanong saakin. Nagdadalawang isip ko siyang tinignan handa na nga ba akong sabihin sakanya ang totoo kahit na halos ayaw pang tanggapin ng puso ko ang katotohanan. Hinawakan niyang mahigpit ang kamay ko.

"Naiintindihan ko kung hindi ka pa handang sabihin saakin ang lahat hindi kita pipilitin, pero wag mong sanang kakalimutan na andito lang kami para sayo susuportahan ka namin andito lang kami sa tabi mo kahit na hindi namin alam kung ano yung nararamdaman mo. Handa naman akong maghintay kung kelan ka ready na magkwento. Basta advice mo lang ako kung kelangan ko magdala ng tissue ha. Basta kung kelangan mo ng maiiyakan ng mamumura andito lang ako makikinig sayo." Di ko mapigilang di maluha sa sinabi niya agad naman niya akong yinakap ng mahigpit hanggang sa kusa ng bumuhos ang aking mga luha na parang walang katapusan.

"Sorry." tanging nasabi ko sakanya sa pagitan ng paghikbi ko. I can't find the right words to say how thankful I am because I have her as my bestfriend.

"Don't worry I understand." yinakap niya pa ako ng mahigpit dahilan kung bakit mas lalong lumakas ang hikbi ko.

Maybe there are some kinds of love we truly needed in this world aside from the romantic love we always desire there is a love from your family, friends and of course God. And those kinds of love are unconditional it doesn't changes no matter the consequences might be.  It doesn't require anything. And most specially it will never ever be lessen nor gone it will just remain real and strong until the end of time.