Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 17

*pov Lynn*

Hard gebons op de deur, ik luister zo goed mogelijk en denk te weten dat Raphael weer eens voor de deur staat. Ik hink met mijn krukken naar de voordeur en als ik door het oogje kijk staat hij daar inderdaad. Geïriteerd zwaai ik de deur open, 'Wat moet je.' 'Ik wilde sorry zeggen, ook ben ik wat vergeten en' verder komt Raphael niet. Ik heb de deur zo hard mogelijk dicht geslagen en hoop dat het duidelijk was. 'Lynn?' Ik zucht, niet duidelijk genoeg dus. Ik besluit dat dit de laatste keer is dat ik open ga doen voor hem, 'Ik wil me echt verontschuldigen. Izzy vroeg erom!' Ik schud mijn hoofd langzaam heen en weer en kijk recht in Raphaels ogen. 'Je hebt iets gebroken in me. Hierzo.' Ik wijs naar mijn hart en sla dan de deur weer dicht.

Ik suf een beetje op de bank en mijn woede is weer weggevaagt. Mijn telefoon rinkelt: Raphael belt u. Ik besluit niet op te nemen en zijn voicemail te luisteren
Hoi met Lynn, ik ben er niet. Dat is wel logisch eigenlijk... (Magnus lacht op de achtergrond) dus spreek een leuk berichtje in na de piep.

'Hoi Lynn. Ik wil me echt oprecht verontschuldigen voor wat ik heb gedaan. Ik weet dat je me het niet gaat vergeven en dat ik je pijn heb gedaan, maar geef me alsjeblieft nog een kans...'
Het blijft even stil...
'Lynn...Het spijt me... Ik doe er alles voor je weer terug te krijgen en'
Snel neem ik de telefoon op en Raphael stopt met praten.

'Lynn?'
'Ja, ik weet wat je moet doen.'
'Tell me!' Hij klinkt hoopvol en ik grijns.
'Ga please in het zonlicht lopen, dat heb je nodig.'

Geen reactie. Ik druk op het rode knopje van ophangen en besluit naar bed te gaan. Jongens zijn vermoeiend...

Als ik wakker wordt sprint ik hinkelend en struikelend naar mijn deur en zwaai hem open. Ik hinkel op mijn rechterbeen naar de 2e verdieping waar Magnus slaapt en zwaai de deur open en spring op zijn bed. 'En en en?!' Vraag ik enthousiast, Magnus draait zich slaperig om naar me. 'Lynn ga weg.' Kreunt hij vermoeid. 'Hoe was het!?' Ik negeer zijn gezeur en kijk hem vragend aan. 'Leuk. Nu je zin?' Ik knik blij en probeer huppelend weg te lopen, wat verschrikkelijk mislukt door mijn linkerbeen/voet. Daardoor klinkt een hoop gevloek door het huis en gestommel op de trappen.

'Ik verveel me.' Klaag ik tegen Magnus aan, terwijl ik rondjes draai met mijn rolstoel. Zijn wenkbrauwen schieten omhoog, 'Ga dan oefenen met lopen, of zoek vrienden.' Beledigd kijk ik hem aan, 'Ik heb genoeg vrienden.'
'Wie?'
'Jace en Alec.'
Magnus glimlacht, 'Ga dan naar het instituut om ze op te zoeken.' Ik pak mijn telefoon en toets het nummer van Jace in en klem dan de telefoon tussen mijn oor en schouder terwijl ik naar de badkamer rol om mijn haren te borstelen.

'Met Jace?'
'Haii, met Lynn. Kan ik naar het instituut komen? I'm bored.'
'Sure, mag altijd.' Jace klinkt opgewekt en ik zeg snel gedag en hang dan weer op. Na mijn haar te hebben gedaan trek ik mijn legergroene jas aan en trek de capauchon over mijn hoofd heen. Magnus creeërt een portaal en met mijn krukken ga ik er doorheen, met een zachte plof belandt ik voor de oude kerk en ik voel verschrikkelijke misselijkheid opkomen. Ik sta evens stil en grijp met een hand naar mijn buik, in de verte hoor ik een deur opengaan en voetstappen die steeds luider worden. 'Lynn?' Een bezorgde stem klinkt en ik herken hem als die van Alec, 'Alles gaat prima, ben na al die jaren nog steeds niet gewend aan het portaalreizen.' Wuif ik het weg. Weer hoor ik een deur opengaan en ik herken Jace zijn voetstappen over de stoeptegels. 'Niks ernstigs.' Zegt Alec voordat Jace maar iets kan zeggen.

De misselijkheid is weer gezakt en ik zit op Jace zijn bed, hij zou wat water voor me gaan halen en nu zit ik alleen op het hemelbed van hem. Opeens verschijnt Izzy in de deuropening, ik kreun en laat me achterover vallen op het bed. 'Laat me nou gewoon is met rust!'
'Ik kom om te zeggen dat het mij spijt, ook dat het mijn fout is geweest en niet die van Raphael.'
'Hoezo.' Probeer ik zo emotieloos mogelijk te zeggen.
'Ik wilde yin fen, maar hier was het op dus ging ik naar Raphael. Om het van de bron zelf te krijgen, als hij me beet kreeg ik vampiergif naar binnen wat ook in yin fen zit. Eerst wilde Raphael niet, maar toen ik mijn arm opensneed wel.'

Verbaasd ben ik overeind gekomen en kijk Izzy aan, 'Stomme bitch.' Sis ik. Dan loop/hinkel ik de kamer uit op zoek naar Jace, al snel loop ik hem tegemoet op de gang. 'Izzy.' Beantwoord ik zijn verbaasde blik. Hij denkt en knikt. We lopen terug naar zijn kamer waar Izzy niet meer staat, 'Heb je nog...water?' 'Ohja sorry, hier.' Terwijl hij het glas water geeft grinnik ik, wat me een stompje tegen mijn schouder oplevert. Waardoor er water uit mijn glas klotste en we in de lach schoten samen.

'Er is een groep vampieren in het instituut, ik heb Magnus al gebeld.' Alec komt haastig om de hoek van Jace zijn kamer.

'Ze zoeken naar Lynn...'

~~~

Kort hoofdstuk sorry sorry sorry😣
Hopelijk wel leuk? Dit boek staat nu op 487 in fanfictie met meer dan 300 reads😍

~~~

906 woorden ~ 03-03-17