Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 24

(Aflevering 2x10 wordt een soortvan in komende hoofdstukken verwerkt! Het wijkt af van het orgineel en het spijt me als het je irriteert)

~~~

*pov Lynn*

'Lynn! Ik heb goed nieuws.' Magnus komt mijn kamer ingestormd met een heel dik, stoffig en oud boek. 'Ik heb een spreuk gevonden zodat je zonder krukken kan lopen en dus weer alles kan doen wat je wilt!' Ongelovig kijk ik hem aan, 'Het doet alleen een beetje pijn...' ik glimlach en ga wat rechter zitten op mijn bed, 'Just do it.' Magnus begint de spreuk op te sommen en een raar gevoel verspreidt zich door mijn benen. 'Als het goed heeft gewerkt bij jou, kan ik het ook bij Jace doen.' Ik knik en ga staan, ik zak niet door mijn benen of voeten en kan alles weer normaal doen. Juichend spring ik en bel Jace met het goede nieuws, terwijl Raphael een lunch maakt om het te vieren.

Nonchalant leun ik tegen het aanrecht aan, 'Raphael?' Zijn haar staat zo'n beetje elke kant op, omdat hij er niks aan heeft gedaan. Vragend kijkt me aan, 'Waarom heb je me gisteravond naar m'n bed getild?' Ik zeg het een beetje twijfelend en hij glimlacht even, 'Omdat ik op de bank ging slapen. Alec nam de logeerkamer in beslag.' Zijn bruine ogen glijden naar mijn voorhoofd, 'In de zon geweest?' Beschaamd kijk ik in de weerspiegeling van mijn telefoon, er zit nog een klein beetje litteken. 'Gordijnen vergeten dicht te doen gisteravond.' Raphael veegt zijn vinger over het litteken en lijkt nog steeds bezorgd. 'Ik weet niet of ik het wel ga redden hoor,' zeg ik lachend, ik ruk me uit zijn blik los en loop de keuken uit.

Alleen loop ik direct weer terug, proestend met een hand voor mijn mond en de ander nog in mijn kruk blijf ik stil staan. Fronzend en grinnikend kijkt Raphael naar me, ik hik van het lachen en plof zacht op een stoel neer. 'Malec was even real...en toen liep ik binnen.' Raphael grinnikt en neemt een hap uit zijn broodje, 'Gelukkig zagen ze me niet.'

-Jace zijn benen zijn ook geheeld, het is nu na-middag- (sorry dat het allemaal opeens zo gaat, maar ik wilde het gewoon weg hebben sorry😂)

Hard geklop tegen de deur is wat het gesprek tussen mij en Raphael laat stoppen, geïriteerd loop ik er naar toe net zoals Magnus. 'Heb je geen telefoon?' Verzucht hij, als we Clary zien staan. 'Valentine heeft het Soulsword. Als ik het aanraak, activeer ik het en...' ze kijkt even naar Magnus, Raphael en mij, 'vernietigd het alle downworlders. Maar we hebben een plan.' Ik kijk angstig van Raphael naar Magnus, 'Dus als Valentine jou te pakken krijgt, zijn we theoretisch gewoon dood.' Mijn keel knijpt dicht, tranen schieten in mijn ogen. 'Waarom?' Fluister ik. Magnus lijkt heel hard te denken, Raphael slaat een beetje verslagen een arm om me heen, Alec verbleekt en kijkt angstig naar Magnus. 'En er is nog iets...' zegt Clary een beetje vertwijfeld. Iedereen kijkt haar vragend aan, 'Simon... hij is ontvoerd door Valentine...'

Ik loop door de woonkamer als Clary's telefoon gaat af, Clary zit met de rest in de keuken en ik liep er net heen. Nieuwschierig pak ik hem op:

Simon

Opgewonden neem ik alvast op, het is een facetime oproep en blij kijk ik in de camera omdat er teken van leven is. Vrolijk loop ik de keuken in, 'Clary! Het is...' de glimlach verdwijnt van mijn gezicht en ik leg een hand over mijn mond. 'Jij bent Clarissa niet...' een kale man met een baardje zit voor de camera, snel geef ik de telefoon aan Clary. 'Wat wil je Valentine?' Zegt ze boos, 'Ik wilde iets laten zien...' Toch wel nieuwschierig kijk ik net zoals Magnus over Clary's schouder heen.

De kale man, oftewel Valentine, schuift opzij. Achter hem zit Simon in een stoel, maar vastgebonden en met tape op zijn mond. 'Als je niet binnen een uur in het Instituut bent, gaat je vriendje op een niet zo fijne manier dood...' Met grote ogen kijken we naar Simon die hoofdschudden en murmelend in de stoel zit. Valentine loopt naar hem toe en staat met een zwaard tegen zijn nek aan, uitdagend naar de camera te kijken. Eerst denk ik dat het een bedreiging is, maar dan trekt de kale man het zwaard met volle kracht naar achteren waardoor er een enorme wond op Simon zijn keel ontstaat. Ademloos kijk ik toe, dan trek ik het niet meer en buig mijn hoofd weg. 'Ik zou maar opschieten, Clarissa.'

Clary kijkt nog steeds vol ongeloof naar haar telefoon, terwijl het scherm allang uit is en Valentine opgehangen heeft. 'We moeten naar het Instituut!' Zegt ze uiteindelijk, haar ogen stralen paniek uit. 'Ik heb een plan...' zegt een zware stem, iedereen kijkt verbaasd om. Jace staat in de deuropening! 'De voordeur stond open, ik zocht Clary. Maar ik heb een plan.'

'Nu hopen dat het werkt,' zucht ik, terwijl ik een beetje tegen Raphael aanleun. 'Als we door het soulsword zouden vermoord worden, dan blijven we ieder geval samen. Maar het gaat niet gebeuren Lynn, dit lukt ons.' Zegt hij zacht, 'Lynn, ik moet mijn vampieren uit Hotel Dumort ophalen om straks tegen Valentine te vechten. Doe voorzichtig.' Ik knik en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, legt beide handen op mijn wangen en kijkt me even aan voordat hij is verdwenen.

~~~

Kort hoofdstuk, maar wilde graag uploaden. Zat trouwens hier ook als een halve gare met een raar oog, mijn linkeroog doet pijn waardoor ik het heel lastig open kan houden wat het typen moeilijker maakt😂
Maar even, echt beschamend kort hoofdstuk!!!!!

~~~

929 woorden ~ 10-03-17

(120 in Fanfictie😍😍😍😍😍😍😍)