Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 35

*pov Lynn*

Snel loop ik de trap af, ik ben 5 minuten te laat en gestrest trek ik beneden mijn sokken en schoenen aan, het is een best zonnige dag en dat betekent dat ik mezelf goed moet aankleden wil ik niet verbranden. Ik heb met Raphael afgesproken omdat hij zich weer beter voelt. Ik heb gevraagd aan Magnus of hij me wilt "brengen", oftewel; portaal reizen. Snel trek ik een zwarte jas aan, doe een pet en zonnebril op en loop naar Magnus toe. 'Dankje!' Ik wijs naar het portaal, geef Magnus een knuffel en zwaai even voordat ik er doorheen stap. Alles draait en (voor de zoveelste keer) word ik weer misselijk, met een zacht plofje beland ik net voor Raphael's deur, hard klop ik op de deur, die gelijk open zwaait.

We begroeten elkaar en ik geef hem een knuffel, ik gooi mijn jas, pet en zonnebril op zijn tafel plof op de bank neer. 'Sorry dat ik zo laat was. Wat wilde je gaan doen?' Raphael ploft naast me neer, 'Ik heb een bak Ben&Jerry's en een film. Goed genoeg?' Ik lach even en ga in het hoekje van de bank zitten om het mezelf gemakkelijk te maken.

Na de film besluiten we even naar buiten te gaan, waar mensen ons raar aankijken. We vallen natuurlijk nogal op met onze lange broeken en dichte jassen, Raphael heeft daarbij ook nog eens geen pet maar capauchon op. Achter mijn zonnebril-glazen rol ik met mijn donkere ogen als ik mensen letterlijk naar ons zie wijzen, 'We trekken echt de aandacht.' Mompel ik tegen Raphael, hij zucht en zijn hand verstrengelt zich in die van mij. 'We kunnen ook naar het bos lopen? Daar is het rustiger en er is schaduw.' Ik knik en als we uit het drukke park zijn en zeker weten dat er even niemand kijkt gaan we met onze "normale" snelheid richting het rustige bos, de wind ruist door mijn haren en genietend blijf ik door rennen.

In het bos is het stil, en het enige wat je hoort is het geritsel van blaadjes en af en toe een diertje wat in een boom klimt of uit een struik rent. Eenmaal onder de bomen in de schaduw gaan we tegen een dikke boom aan zitten en trekken onze jas, zonnebril en pet uit en af, Het is heerlijk rustig en er is geen enkel mens wat hier rondt loopt en fluistert over ons, wijst naar ons of ons heel raar aan kijkt. Het is vredig en het blijft heel lang stil, niet ongemakkelijk, maar rustig. We zijn allebei moe, en hopen dat de strijd met Valentine ooit over zal gaan.

~volgende dag~

Mijn wekker gaat af en direct spring ik uit mijn bed, koude lucht slaat zich om mijn lichaam heen en zo gauw mogelijk trek ik een sweater aan. Klappertandend van de zenuwen en kou ga ik aan de eettafel zitten en met moeite krijg ik wat ontbijt naar binnen. Mijn brood smaakt naar papier en voor het eerst vind ik het bloed wat ik drink niet lekker. Ik ben véélste vroeg, maar kon niet langer wachten. Raphael staat over een halfuur voor de deur en Magnus had beloofd dan klaar te zijn zodat we direct naar het instituut kunnen gaan.  Ik doe zo snel mogelijk mijn bord in de vaatwasser en ren terug naar boven waar ik een zwarte sweater en zwarte broek pak. Daarna grijp ik naar mijn zwarte schoenen aan en als laatste mijn zwarte muts, als ik nu nog heel erg opval, geef ik het op. Ik storm weer terug naar beneden waar ik naar de badkamer ga en de douche aan zet. Warm water loopt langs mijn lichaam en het klappertanden verdwijnt, ik ontspan wat meer en begin wat rustiger te worden.
Na de douche voel ik me ietsje beter en snel schiet ik al mijn kleding aan waarna ik mijn lange haren borstel en daarna in een lange vlecht doe. Mijn muts doe ik nog niet op en neem ik in mijn hand mee, het voelt bijna als een overval.

Opgewonden en gespannen ga ik op onze bank zitten, de tv staat zacht aan en een reclame speelt af. Gedachteloos zit ik wat voor me uit te staren, langzaam wordt het wat lichter en ontwaakt de stad. Allemaal auto's en mensen rijden naar hun werk en getoeter overstemt fluitende vogels. Magnus komt naar beneden en is al klaar, onderhand kan Raphael elk moment voor de deur staan. Ik bijt mijn nagels en dit moment doet me een beetje denken aan dat Raphael weg was op reis, en weer terug kwam. Toen was ik heel blij hem weer te gaan zien. Alleen ben ik nu dat ook én gespannen voor wat we vandaag gaan doen. Vandaag gaan we onze missie uitvoeren om Valentine te verslaan, en als het niet gaat lukken zal alles verschrikkelijk mis gaan.

Als de bel gaat schiet ik overeind en ren naar de deur, Magnus komt ook achter me aan. 'Raphael!' Roep ik blij, ik geef hem een knuffel, ik laat pas los als Magnus zegt dat we kunnen gaan. Snel stappen we door het portaal heen, dit vervoer is handig, maar totaal niet fijn!

Opgewonden begroet ik Alec en Jace en maak een 'Awh' geluidje als Magnus en Alec elkaar een kus geven. 'We moeten nog even wachten.' Alec lijkt heel kalm, net zoals Jace, Magnus en Raphael. Alleen ik ben heel erg gespannen, maar dat ben ik. En ik vind ook dat het best mag, omdat we vandaag iets super groots gaan doen.

~~~

Ik denk dat het volgende hoofdstuk het laatste, of de een na laatste wordt...😳(nee geen 1 april grap😂)

Misschien maak ik ooit wel een nieuwe fanfic over Shadowhunters. Maar nu kan ik me ook wat meer focussen op mijn Harry Potter fanfic ( Secrets • Harry Potter fanfic, of kijk op m'n account😊).

~~~

994 woorden ~ 01-04-17

(71 in fanfictie)