Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 10

*pov Lynn*

Helemaal verbluft loop ik naar mijn kamer, ik voelde me heel erg blij en warm van binnen. Ik plofte op mijn bed neer en keek naar hoe de wijzers van mijn klok steeds iets meer verschuiven. Ik kan geen rust meer vinden en besluit maar gewoon niet te slapen, omdat het toch niet zal lukken.

Volgende dag

Ik neem een hapje van mijn brood terwijl ik door de krant blader, Raphael komt de keuken in en trekt me in een knuffel. 'Ik ga vandaag naar het instituut, Izzy vroeg of ik een keer daar wil slapen dus mij zie je even niet meer.' Raphael zei niks terug en maakt wat te eten voor zichzelf, ik ruim mijn bord op en loop terug naar boven.

Ik checkte nog één keer mijn rugzak, 2 t-shirts, 2 sweaters, 2 broeken, ondergoed, sokken en schoenen. Ik gooi mijn toilettas er nog in en zwaai de rugzak dan over mijn schouder, snel doe ik nog wat geld in mijn voorvakje en loop naar Raphaels kamer. Net voordat ik wil kloppen zwaait de deur al open, 'Ik hoorde je al aankomen.' Glimlacht hij.
'Ik kwam even gedag zeggen, aangezien ik je pas overmorgen weer zie.' Ik geef hem snel een kus op zijn wang, draai me dan om en loop de trap af. 'Doei Magnus.' Ik knuffel hem en hij houdt me stevig vast, 'Doe alsjeblieft voorzichtig Lynn.'
'Waarom zo bezorgd?' Vraag ik, terwijl ik me uit de knuffel wring en weer opgelucht kan ademen. 'Het is een best donkere tijd, demonen worden sterker.' Hij loopt met een vlotte pas naar het midden van de woonkamer, waar hij een portaal creeërt. 'Je staat in het instituut als je hierin gaat. Doe voorzichtig oké?' Ik knik en loop dan het portaal in, het misselijke gevoel komt weer en als ik in het instituut sta is het weer verdwenen.

Zoekend kijk ik om me heen, dan zie ik Alec lopen. 'Alec!' Verbaasd kijkt hij om en als hij ziet dat ik het ben, vormt een hele kleine glimlach op zijn mond. 'Weet je waar Izzy is?' Ik kijk zoekend om me heen, 'Ze is in haar kamer. Weet je de weg?' Zegt Alec terwijl hij zijn armen over elkaar heen slaat. 'Ja dat denk ik wel ja. Thanks!' Ik loop snel weer weg en zoek naar Izzy haar kamer. Ik klop maar er komt geen antwoord, ik frons even, diep nadenkend. 'Izzy?' Vraag ik, terwijl ik zachtjes de deur open doe. 'Izzy?' Fluister ik, ik doe de deur helemaal open. Mijn gezicht trekt nog bleker weg als ik zie wat er is, 'ALEEEC!!!' Schreeuw ik, half huilend. Harde, snelle voetstappen en Alec verschijnt in de deuropening, zijn uitdrukking verandert van gewoon naar lijkbleek en bezorgd.
Izzy ligt op de grond en om haar heen ligt een plasje bloed, en in haar arm zit een enorme wond waar het bloed vandaan komt.
Alec rent naar haar toe en activeert Izzy's helings rune, al gauw heelt de wond zich maar het bloed komt niet terug in haar lichaam ofzo. Dus we rennen gauw met het slappe lichaam van Izzy in Alecs armen naar de zaal waar alle gewonden mensen worden verzorgd, 'Wat er gebeurd is weten we niet, wel dat ze heel veel bloedverlies heeft gehad.' Zeg ik tegen de zuster, die knikt en snel aan de slag gaat. 'Zo had ik deze aankomst niet verwacht.' Zucht ik, terwijl we de zaal uitlopen (we mochten niet blijven). Alec reageert niet, 'Ik ga denk terug naar huis...Wil je mee?' Ik hoop dat Magnus hem zou kunnen opvrolijken, of gerust kan stellen. Alec knikt langzaam en loopt met me mee, 'Alec, je mag ook hier blijven voor je zus. Maar komend uur wordt ze geopereerd of iets waardoor je niet bij haar kan zijn en niks kan doen. Dus misschien is het wel beter als je gewoon een klein uurtje mee komt.'

'Magnus? Ik ben alweer thuis, er was iets gebeurd op het instituut met Izzy.' Magnus komt nog net niet aanvliegen, en zijn mondhoeken krullen omhoog als hij Alec ziet. 'Wat is er gebeurd?' Zegt hij gelijk weer sirieus, 'Weten we niet. Ze had wel veel bloedverlies, en ze zou nu een of andere operatie krijgen waardoor we een uur niet bij haar mogen zijn, en daarom vroeg ik of hij mee wilde.' Alec schuift even met zijn voeten. 'Ik ga naar boven. Dan kunnen jullie bijpraten.' En als Alec de andere kant op kijkt geef ik Magnus een knipoog en loop gauw de trap op, ik loop richting de logeerkamer die je eigenlijk wel tot de kamer van Raphael kan benoemen. Ik heb geen zin om te kloppen en storm gewoon binnen, waardoor Raphael een heel klein beetje verschrikt op kijkt. 'Ik dacht al dat ik je hoorde, vervelend dat van die Izzy.' Zegt hij terwijl hij van zijn bed opstaat en het boek waar hij in aan het lezen was neer legt. Plagerig geef ik hem een duwtje tegen zijn schouder, 'Jij ook met je super gehoor.' Lach ik. Dan is het stil, en ik wil weg lopen uit de kamer maar Raphael pakt mijn arm beet, verrast kijk ik op. Ik wil net mijn mond open doen om te vragen wat er is als hij me naar zich toe trekt en zijn mond op die van mij drukt, een warm gevoel neemt mijn lichaam over en ik ga in een comfortalere positie staan. Als onze lippen elkaar weer loslaten lach ik, 'Het is grappig, een paar weken terug had je nog een soortvan mijn vriendin ontvoert en gevraagd of ik bij je wilde wonen. En kijk ons nu eens.' Zeg ik, proberend mijn blijdschap te verbergen. 'Rustig aan Lynn.' Lacht Raphael. Ik kijk hem diep aan en draai me dan om en loop de kamer uit, 'Ik moet weer terug naar het instituut, als er iets hoor ik het wel.'

Zacht loop ik de trap af en kijk om het hoekje van de muur naar de woonkamer. Alec en Magnus staan te zoenen en ik draai me gelijk om en juich vanbinnen, ik sluip naar boven en wacht totdat ze weer beginnen te praten. Dan loop ik naar beneden, 'Gaan we weer naar het instituut Alec?' 'Ik ga ook mee dit keer.' Magnus steekt zijn hand op terwijl hij dat zegt. 'Ik wil niet dat jullie wat overkomt.' Hij begint een portaal te maken en als dat af is staan we binnen 5 seconden in het instituut, Jace komt gelijk op Alec aflopen. 'Zeg het de volgende keer even als je weg bent. Ik dacht dat je ontvoerd of gewond was ofzo, na dat van Izzy.' Alec rolt met zijn ogen, 'Als ik gewond was kon je dat voelen, en als ik ontvoerd was kon je me opsporen met de parabatai band.' Hij loopt langs Jace en botst expres tegen zijn schouder. Jace kijkt ons vragend aan, 'Hij is gewoon bezorgd om Izzy, en hij is altijd zo chagerijnig Jace.' Zeg ik als ik samen met Magnus Alec achterna loop. 'Alec! Wacht even! Ik heb niet zulke lange benen!' Alec stopt met lopen en kijkt naar me, en zijn mondhoeken krullen 2 milimeter omhoog. Dan loopt hij weer verder, richting Izzy.

Izzy ligt er best vredig bij en van haar wond is alleen nog een litteken. Alec haalt een paar keer zijn hand door haar haar en staat er verloren bij, niet wetend wat hij moet doen. 'Ga toch even zitten.' Klinkt het naast me, 'Nee Magnus, ze kan elk moment wakker worden.' Snauwt hij hem af. Op dat moment schiet Izzy overeind, maakt een geluid alsof ze stikt, een zwarte wolk glipt uit haar mond en ze ligt weer. 'Een demoon.' Fluistert Magnus, met grote ogen volg ik de bewegingen ervan. Dan lijkt het me op te merken en komt naar me toe, en ik heb het gevoel dat ik stik. Alsof ik een klap krijg in mijn gezicht stop ik met stikken en hoesten en in een trance kijk ik voor me uit, de demoon zit nu in mij, en hij kan me alles laten doen dus ook dingen die ik niet wil.

~~~

TamTamTaaaammm. Cliffhanger, denk ik? In totaal over de 100 reads, zo blij😍 Lekker vakantie vieren nu🙌

~~~

1361 woorden ~ 24-02-17

~~~