Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 31

*pov Lynn*

Na het avondeten besluit ik te douchen en mijn haar te wassen. Mijn lange donkerbruine haar vlecht ik daarna in en in mijn pyjama loop ik door het huis heen. Ik wens Magnus welterusten en loop door naar boven waar ik mijn bed vrolijk begroet en gauw in slaap val.

Het gefluit van vogels die voorjaar in hun hoofd hebben maakt me wakker, gapend kijk ik op en merk dat het al best laat in de ochtend is. Ik haal een hand naar mijn haar en trek het elastiekje van mijn vlecht los waardoor lange krullen omlaag vallen. Ik schiet een sweater en jeans aan waarna ik naar de logeerkamer loop en om het hoekje van de deur kijk, een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Raphael slaapt heel diep en zijn mond staat een klein stukje open, een arm komt onder zijn deken vandaan en ligt deels op de grond door het lage bed. Ik loop naar hem toe en zachtjes pak ik zijn arm en til die terug in het bed. Net als ik me om wil draaien en weg wil lopen schiet er een oog open en ik vloek lachend nadat Raphael is gaan grijnzen. 'Waarom deed je dat?' Ik haal mijn schouders op en grijns, daarna loop ik de kamer uit.

Magnus is in een vrolijke bui en heeft pannenkoeken gemaakt, ik heb de tafel gedekt en probeer nu Raphael uit zijn bed te krijgen.
'Ik ben toch je moeder niet.' Lach ik, terwijl ik aan zijn arm trek.
'Magnus heeft pannenkoeken gebakken! Dat is de beste motivatie ever!' Raphael gromt wat in zijn kussen en ik rol mijn ogen, 'Dan eet ik die van jou ook wel op.' Als ik wil opstaan pakt hij mijn hand en kijkt op van zijn kussen, 'Dat nooit, Lynn.' Ik grijns en wiebel mijn wenkbrauwen, 'Kom dan uit bed!' En ik vlieg met enorme snelheid naar beneden, waar dampende pannenkoeken op tafel staan. Magnus trekt zijn wenkbrauwen op, maar zegt niks.

Na 5 minuten komt Raphael eindelijk naar beneden geslenderd, er is nog een pannenkoek over die zielig op zijn bord ligt. 'Goodmorning sunshine.' Grijns ik, 'Wat is er toch wat jullie zo vrolijk maakt?' Raphael wrijft in zijn ogen, ik zoek met mijn ogen contact met Magnus die een beetje verontwaardigd terug kijkt. 'Wat is er toch dat jij zo'n ochtendhumeur hebt?' Zeg ik uitdagend, pestend doe ik net alsof ik zijn pannenkoek wil pakken en dat leverde me een valse blik van mijn vriendje op.

De vrolijkheid in huis is langzaam weggestorven en ik wacht totdat Magnus klaar is met wat hij aan het doen is, waarna we weer naar het instituut zullen gaan. Een poging te doen om Valentine te vinden en voor Magnus, Alec weer te zien (cute). Raphael zijn ochtendhumeur is gelukkig weer wat weggezakt en we zitten te schaken als we dr voetstappen van Magnus de trap af horen komen. Opgewekt kijken we op en laten en schaakbord achter ons, daarna lopen we door het portaal heen.

Zoekend naar Jace wringen we ons door de drukte in het instituut, overal lopen mensen en het lijkt wel spitsuur. Als ik ergens blonde haren voorbij zie lopen pak ik diegene direct bij zijn arm, maar tot mijn ongeluk was het een andere jongen. 'Sorry!' Roel ik uit, dan draai ik me snel om en loop terug naar een grijnzende Raphael. Ik geef hem een duw en ik zie weer iemand met blond haar, dit keer benader ik diegene voorzichtiger en tik hem op zijn schouder. 'Hai?' De blonde draait zich om en opluchting is waarschijnlijk van mijn gezicht af te lezen als twee blauw-bruine ogen mij aankijken. 'Bieb?' Hij knikt en we banen ons een weg door alle mensen.

Met rode wangen loop ik de bibliotheek in en geniet even van de rust, alle stemmen klinken vaag op de achtergrond en hier klinkt alleen zacht gemompel. Jace, Alec, Magnus Raphael en ik gaan ergens in een hoekje zitten. 'Hoe gaan we erachter komen waar Valentine is?' Vragend kijk ik mijn vrienden aan, 'Misschien is het wel helemaal niet handig om Valentine op te zoeken.' Twijfelt Magnus, hij is niet gauw bang maar lijkt niet helemaal zeker te zijn over dit. 'We zouden alle shadowhunters erbij kunnen betrekken, maar wat als ze ons plan afkeuren?' Zegt Alec peinzend, 'Ik heb al dagen geen demonen gezien. Misschien denkt hij wel dat we hem te slim af zijn.' Probeer ik, '2 dagen geleden zag je volgensmij nog een paar demonen, en Valentine laat zich niet zomaar verslaan.' Raphael glimlacht even naar me en gaat daarna weer sirieus verder. 'Hoe gaan we dit ooit aanpakken?'

'Wat als we zeggen dat jij wordt bedreigd door demonen? Gewoon eerlijk zijn en geen regels overtreden.' Alec probeert het hoopvol maar ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik ben een vampier. Mij willen ze nóóit beschermen. Ik ben zelf ook van half-demonen bloed...' zucht ik. Het is allemaal zo ingewikkeld en ik wens dat Valentine gewoon dood zou neervallen, en wij van alle problemen af zijn. Maar we moeten hem op een of andere manier vinden, en dan ook nog de levensbeker te pakken krijgen. Óf nog beter; Valentine vermoorden.

Ik laat hopeloos mijn hoofd in m'n handen zakken, 'Dit gaat nooit lukken.' Kreun ik vermoeid, Raphael trekt me tegen zich aan. 'We zitten hier al zo lang, en nog steeds hebben we geen oplossing!' Na een uur te hebben overlegd weten we nog steeds niks en we raken radeloos. 'Ik weet misschien wel iets.' Zegt een stem van achter een boekenkast, een stem die ik maar al te erg haat. Sierlijk loopt Isabelle Lightwood erachter vandaan, 'Alles mee geluisterd.' Beantwoordt ze onze vragende gezichten, Izzy schuift een stoel aan en begint te praten.

'En zo is het plan.' Zegt ze, met lichte trots in haar stem. Iedereen aan de tafel kijkt elkaar goedkeurend aan. Ik had het liever niet willen denken of zeggen, maar het was echt een goed plan. 'Wanneer gaan we het uitvoeren?' Is mijn enige vraag, 'Wat dachten jullie van volgende week? Ik stuur wel een appje met tijd.' Elegant staat ze op en het getik van haar hakken sterft langzaam weg uit de stille bibliotheek.

~~~

Schoolwerk en wattpad is zo moeilijk te combineren soms, school geeft teveel stres😅

Ik ben zo blij😄😍 dit boek wordt heel veel gelezen! Iedereen super bedankt voor alles❤. Met name Dydyreads , want zij heeft me vaak geholpen enzo😊💕

~~~

1086 woorden ~ 21-03-17

(88 in fanfictie😍)