Problems ~ Shadowhunters

CHAPTER 21

*pov Lynn*

Onderuit gezakt zit ik op de stoel naast het bed van Jace, Alec staat al een lange tijd en soms loopt hij heen en weer. Overal klinken stemmen van haastige dokters en piepjes van het ziekenzaal apparatuur. Jace zit ongelukkig voor zich uit te staren, we wachten op een rolstoel... Magnus loop af en toe langs, maar helpt voornamelijk de dokters. En volgensmij durft Izzy hier niet heen te komen, omdat ik er zit. Clary is nergens te bekennen, we hebben haar maar een keer gezien met knalrode ogen van het huilen...

'Dankuwel' vriendelijk knik ik naar een dokter die zich snel weer weghaast naar iemand anders. Alec helpt Jace in zijn rolstoel te komen en als Jace zit duw ik hem vooruit, 'Nu zijn de rollen omgedraaid.' Grinnik ik, maar Jace blijkt niet in voor grapjes te zijn. 'Waar willen we eigenlijk heen?' Vragend kijk ik opzij/omhoog naar Alec, 'Naar Magnus' appartement, totdat we een nieuw instituut hebben gevonden...'
'Dus het wordt nu een soort opvanghuis?' Lach ik, maar Alec is ook niet in voor een grapje en loopt met een pokerface door. (Lynn haar grapjes worden gewoon niet gewaardeerd😂)

'Magnus? Wie komen hier allemaal tijdelijk "wonen"?' Magnus kijkt op van het eten wat hij aan het maken is voor vanavond en lijkt even na te denken, 'Alec, Jace, Izzy en Clary.' Ik zucht opgelucht, 'Dus geen random mensen?' Magnus knikt en stort zich weer op het eten. Als ik de keuken uitkom wordt het ongemakkelijk stil in de woonkamer, 'Sorry, ik ga al naar boven.' Zeg ik zacht terwijl de ogen van Jace, Alec, Clary en Izzy in mijn rug prikken.

Stuntelend, hinkelend en met veel lawaai kom ik boven en loop naar mijn kamer. Maar als ik naar binnen loop, wil ik gelijk weer omdraaien. Raphael zit op mijn bed en als hij ziet dat ik weer wil omdraaien rent hij met vampiersnelheid naar me toe en grijpt me bij mijn pols. Verschrikt kijk ik op, 'Wacht... Ik leg het uit...'

'Dus je bent binnengekomen door het raam?' Raphael knikt, verbaasd kijk ik hem aan. 'Sukkel,' mompel ik en ik geef hem lachend een duwtje. 'Lynn?' Wordt er van beneden geroepen, 'Ik zou maar niet meegaan, Izzy is er...' een zucht verlaat mijn mond en een beetje verdrietig loop ik met mijn krukken naar de deur, als ik de deur dicht doe trek ik een pruillipje wat hem aan het lachen maakt en met een glimlach op mijn lippen sluit ik zacht de deur. Ik ga de trap af, wat me nog steeds 5 minuten duurt door die rotkrukken... In de keuken aangekomen bekijk ik iedereen even snel;
Jace zit chagrijnig te doen in zijn rolstoel, Clary praat druk met Izzy en toen ik binnenkwam zeiden ze niks meer en keken me strak aan, Magnus zit met Alec te praten en ze zien er happy uit. En dan als laatste een onbekend gezicht, maar ik ruik dat het een vampier is. 'Lynn.' Ik schud zijn hand, 'S...Si...Simon.' stottert hij terwijl zijn wangen knalrood worden. Ik trek spottend een wenkbrauw omhoog en plof dan tussen Magnus en Jace in en begin aan te vallen op het eten.

'Het was heel lekker Magnus, dankje.' Zeg ik glimlachend. Iedereen was druk in gesprek met elkaar behalve Jace, die al de tijd nors heeft zitten eten. 'Jace?' Vraag ik zacht aan hem, boos kijkt hij op maar zijn blik verzacht een heel klein beetje als hij ziet dat ik het ben. 'Ben je boos?' Hij kijkt me een beetje verrast aan, 'Hoe?' 'Je gezicht...' ik maak een rondje met mijn vinger over mijn hoofd, om het duidelijk te maken. 'Ja ik ben boos,' zucht Jace ongelukkig. 'Na het eten, oké?' Ik kijk hem in zijn blauw-bruine ogen aan, langzaam knik ik en ga in gesprek met Simon die recht tegenover me zit. Hij lijkt niet goed tegen me te durven praten en na een tijdje geef ik het op, 'Magnus, wat doen ik verkeerd?' Ik stoot hem aan, 'Niks Lynn, hij is wat onwennig met nieuwe vampieren.' Beledigd kijk ik van Simon naar Magnus, 'Zie ik er zo eng uit?' Ik trek een pruillipje waardoor Magnus in de lach schiet en nee schudt, 'Hij is gewoon een beetje een bang persoon van zichzelf. En je bent bevriend met Raphael, die kent Simon gewoon alleen als de bedreigende vampier.'

Tijdens het afruimen loop ik met Jace de woonkamer in, 'Boos op je benen?' Hij knikt, 'Was ik ook, ik moet je zeggen, het heeft niet geholpen. Je moet juist genieten van de afleidingen die je krijgt. Mensen geven om je, maar de meeste niet 24/7. Behalve Alec natuurlijk.'
'En jij Lynn?' Jace kijkt me onzeker aan en ik geef hem een knuffel, 'Altijd, overal. Je hebt me gesteund toen ik niet kon lopen en nu doe ik het terug.' Ons gesprek wordt verstoord door Clary en Simon die de woonkamer inlopen, ik glimlach naar ze en weer kijkt Simon een beetje bang. Clary plakt een neplach op haar gezicht en ze lopen samen naar boven. Geïriteerd rol ik met mijn ogen en besluit tv te kijken.

'Raphael?' Ik kijk om het hoekje van de deur en zie dat Raphael in slaap is gevallen, zachtjes loop ik over de vloer. Ik blijf stilstaan bij het bed en bedenk wat ik ga doen. Alle kamers zijn bezet en ik kan nergens anders slapen dan op de grond... Zachtjes trek ik mijn pyjama aan met een scherp oog of Raphael niet wakker wordt, langzaam kruip ik onder de dekens en opeens zucht hij heel diep en draait zich met open ogen om. Ik sta verstijfd met een knie op de bedrand en met een hand hou ik de deken omhoog, Raphael trekt zijn wenkbrauwen omhoog. 'Je kan me ook gewoon wakker maken.' Hij doet zijn best niet in lachen uit te barsten. Langzaam ga ik op het bed zitten, 'Ga je naar huis of blijf je hier?' Raphael staat op en strijkt zijn kleding glad, 'Sorry Lynn, ik zie je snel weer. Maar ik ga.' Ik knik, hij loopt naar me toe en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Doe voorzichtig.' Fluisterd hij zacht, en dan rent de vampier snel weg. Al snel val ik in slaap, met de plek van zijn kus nog op mijn hoofd voelend...

'Lynn?' Slaperig til ik mij hoofd op om te zien wie me roept, het is Magnus met een klein glimlachje. Waarschijnlijk om hoe ik versuft opkeek en mijn haar alle kanten op zit. 'Onbijt staat over 5 minuten klaar.' Ik zucht hard en laat mijn hoofd weer in het kussen vallen. 'Ik wil slapen!' Zeg ik zeurderig en lachend, 'Doe dat maar vanavond,' ik rol uit bed en met een klap val ik op de grond, expres. Magnus lacht en loopt naar me toe en helpt me met opstaan, 'Kom nou gewoon.'

~~~

Seems like it's gonna be okay between Lynn and Raphael😏
Niet zo'n spannend hoofdstuk, sorry, maar wel een leuke update denk😌
Goodnight (alvast) allemaal❤

~~~

1153 woorden ~ 07-03-17 (253 in fanfictie😍)