KUKLA: Y.A.K ( -TAMAMLANDI- )

BÖLÜM 2

Rex

İçim öfkeyle dolup taşıyor, bu her hücreme yayılıyordu. Sanki patlamaya hazır bir bomba gibi hissediyordum kendimi. Evet, doğru kelime buydu. Bomba. Gözlerimi daha da kısıp nefret dolu düşüncelerimin beni tüketmemesi için var gücümle önümdeki kum torbasına yumruk attım. YAK saldırıya uğramış, konseyden sadece yedi kişi hayatta kalırken birçok aday orada ölmüştü. Ve en kötüsü de Andy kaçırılmıştı. Dişlerimi sıkıp kum torbasına daha da sert yumruklar atmaya başladım... Sanki içimdeki yangını söndürebilecekmişim gibi.

Onsuz yapamıyordum.

Ona aşık olmamam gerekiyordu. Bu çok yanlıştı. Çünkü o hedefimden ve amacımdan sapmama neden oluyordu. Geçmişte yaşadığım bazı şeylerden ders çıkarıp hiçbir kadının etkisi altına girmemeye çalışmış, öyle olsa bile o etkiden kısa sürede kurtulmayı başarmıştım. Böylece tüm dikkatimi Simon'dan alacağım intikama verebiliyordum. YEM'e girmeyi de bu yüzden istemiş, Victor ile bu yüzden bir anlaşma yapmıştım. Ama Andy farklıydı. Onu ilk gördüğüm an bunu anlamıştım. Tıpkı baş döndüren, seni etkisi altına alan bir uyuşturucu gibiydi. Bir kez kullandın mı ondan vazgeçemezdiniz. Andy'de benim için öyleydi. Kısa zamanda, sonumu getirebilecek kadar çok değer verdiğim biri haline gelmişti ve biliyordum ki bu duygular bir gün başımı belaya sokacaktı.

Tanrım!

Onunla bir kez konuşmuş, o anda da masum mavi gözlerine takılıp kalmıştım.

Masum.

Gerçekten de öyleydi. Victor'a borçluydu ve bu yüzden onun kuklası haline gelmişti. Onun gibi birinin Victor'la ne işi olabilirdi ki? Bunu aklım almıyordu ama olan olmuştu ve bir kez bu lanet karanlığa bulaşmıştı.

Ondan istenilen şeyleri yapacak cesareti vardı ama bilgisizdi. Bu yüzden YEM'de başarılı olması neredeyse imkansızdı. Bu kadar güçsüz ve bilgisiz bir kızın nasıl Victor'un yemi haline gelmişti hiçbir fikrim yoktu. Victor da bana bundan söz etmiyordu. Bir keresinde Victor'un odasına gidip ona Andy'nin işine yarayıp yaramayacağından emin değilim demiştim. Daha bir haftadır YEM'deydim ve o zamanlar Andy gerçekten de berbattı. Victor bana hafifçe gülümsemiş ve çoktan işime yaradı demişti. O zamanlar ne demek istediğini anlamamıştım, açıkçası hala da anlamıyorum.

Asıl düşündürücü olan şey ise istediğini almasına rağmen onu YEM'de tutmak zorunda olduğunu söylemesiydi. Burada devreye ben girmiştim. Victor onu eğitmemi istemişti. Başta hiç hoşnut değildim ama zamanla keyif almaya başlamıştım... Hem de çok fazla. Bir süre bu şekilde devam etti. Haftada bir kez Victor'la görüşüyor, Simon'u devirmenin yollarını arıyorduk. Bu sırada Andy gittikçe güçlendi ve Victor'da bu durumdan çok memnun kalmaya başladı. Hatta bir keresinde onu çok fazla zorluyorum sanırım bile demişti. Bunu söylerken sesi biraz olsun suçlu çıkmıştı, birazcık ama, çok değil. Çünkü intikam istiyordu, nedenini hala bilmiyorum ama o zamanlar bunu hiç umursamadım. Ben de istiyordum çünkü. Yine de bir süre sonra içimi bir huzursuzluk kaplamaya başlamıştı. Andy'ye söylediğim ve söylemeye devam ettiğim yalanlar yüzünden bazen vicdanımla çatışıyordum.

Ondan hoşlandığımı söylediğim an geldi aklıma.

Onu eğitmem ve YEM'de uzun süre kalmasını sağlamalıydım ama Andy zekiydi ve onu eğitmemin mantıklı bir nedeni olması gerekiyordu. Ben de ona karşı bir şeyler hissettiğimi ve onun gitmesini istemediğimi söylemiştim. Elbette bu bir yalandı, ondan hoşlanmıyordum. Yine de bunun işe yarayacağını biliyordum çünkü Andy fazlasıyla masumdu ve bana kolayca inanmıştı ama bir gün bu söylediğim yalanın gerçek olacağını hiç düşünmemiştim. Ona karşı bir şeyler hissettiğimi dövüş yarışının finali sırasında neredeyse öleceği ana kadar anlamamıştım bile. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım. O an bir türlü aklımdan çıkmıyordu.