Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 7

P.O.V. Calla

Nadat Reece mij voor had gesteld aan Roxy nam zij mij mee.

'Ze is mooi, veel mooier dan jij. Reece zou haar als mate moeten hebben.' Zei het duiveltje in mij en ik werd mee getrokken in mijn eigen gedachtes.

Opeens voelde ik een duw in mijn rug en werd ik in een donkere, krappe kast gedrukt. Mijn rug knalde tegen de muur en ik kreunde zachtjes van de pijn.

Roxy keek me in de ogen met een gemene blik.  "Reece is van mij! Jij bent zijn mate niet. De maangodin geeft hem echt niet zo'n lelijke mate als jij. Ik ben ben een betere mate voor hem. Vindt je ook niet?" En ze toverde een misselijk makende grijns op haar gezicht.

Ik had tegen honderden rogues gevochten, veel gevechten gewonnen en  ik had dacht ik zo wel voor hetere vuren gestaan, maar ik stond daar maar als bevroren haar aan te staren en de deur werd met een klap dicht gegooid, waarna met een harde klik de deur in het slot dichtviel.

Een prinses van buiten en een heks van binnen.

••••

Het voelde alsof ik langer dan 3 uur in de kast zat opgesloten. Mijn benen waren stijf van het lange zitten op de koude grond en mijn ogen waren opgezwollen van het huilen.

"Waar ben je Calla?" Hoorde ik op eens een stem schreeuwen.

Het was Reece! Hij was klaar met zijn vergadering en mij komen zoeken.

Ik begon weer met schreeuwen en bonzen op de deur. De deur vloog met een klap open en ik sprong op Reece. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en mijn benen om zijn middel. Hij beantwoorde mijn knuffel en drukte zijn gezicht in mijn hals.

"Wat doe je hier!" Vroeg Reece bezorgd. "Heeft iemand je in de kast gestopt?"

Ik knikte verwoed." Roxy." Mompelde ik schor, en de tranen begonnen rijkelijk weer te vloeien.

"Liefje toch," Hij keek mij teder aan, terwijl hij met zijn duimen mijn tranen weghaalde. "Mooie meisjes als jij horen toch niet te huilen."

"Tegen mij zei Roxy dat je de pack niet leuk vond en dat je geen Luna wou worden."

Ik haatte Roxy vanuit het diepste van mijn hart.

Van Reece zijn gezicht was woede af te lezen. Zijn schouders stonden gespannen en in zijn ogen leken vlammen te verschijnen.
"Dat heb ik niet gezegd..." Ik voelde mijn ogen vollopen me tranen "Dat zou ik nooit zeggen.."

"Stil maar liefje, het is niet erg." Zei Reece sussend, en hij wiegde mij troostend heen en weer in zijn armen.

Hij tilde me op in bruidsstijl en bracht me naar zijn kamer. Hij stopte me in en drukte en kus op mijn voorhoofd.

"Ik praat wel met Roxy." Ik keek hem bezorgd aan "Ik vermoord haar heus niet."

Ik mompelde zachtjes "Voor mij, hoef je je niet in te houden."

Zijn beroemde grijns verscheen op zijn knappe, gezicht. En hij liep de kamer weer uit.

Ik sloot mijn ogen en gelijk daarna opende ik ze geschokt weer. Van beneden klonk geschreeuw, gevloek en een harde knal.

Ik sloeg de dekens om en stapte uit bed. Op mijn blote voeten liep ik naar beneden. Beneden stond Roxy aan de ene kant van de kamer en Reece stond tegenover haar. Op de grond lagen verschillende stukken glas van allerlei spullen die in de kamer hadden gestaan.

"Jij!" Schreeuwde Roxy kwaad naar mij en ze wees me dramatisch aan met haar vinger.

"Reece is van mij en hij zal nooit van jou worden!" Schreeuwde ze en spuug druppelde in mijn gezicht

Ik veegde het met een vies gezicht van mij af.

"Ik ben nog altijd van mijzelf en ook al was ik dat niet dan zou ik van Calla zijn, niet van jou!" Verdedigde Reece mij, Roxy kromp in mekaar. Reece had zijn Alpha-stem gebruikt.

"Calla is mijn mate en jouw Luna. Wat voor packlid ben je als je je Luna uitscheld en bedreigd!" Schreeuwde Reece nog steeds met zijn krachtige Alpha- stem.

"Ik ben jou mate, Reece" probeerde Roxy nog een keer.

"Nee, dat is Calla. En nu weg! Raak of bedreig Calla nog een keer en je bent dood."

Roxy keek witheet van woede en pakte een vaas van de kast en gooide hem. Ik kon hem niet meer ontwijken. Alles werd zwart.