Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 15

P. O. V. Reece

Jax stond voor me, maar dat kon niet, hij hoorde dood te zijn.

Even voor de duidelijkheid. Jax is mijn tweelingbroer, je kent het wel, de duivelse tweelingbroer.

Jax en ik werden geboren in een kleine, vredige pack, in het oosten van het land. We hadden een goede band met zijn tweeën.

We hadden een lieve moeder en een strenge, maar rechtvaardige vader. Maar op een dag, verdween Jax. En toen hij terug kwam, was hij anders, heel anders.

Mijn ouders, waren heel blij dat hij weer terug was en vingen hem liefdevol weer op.

Toen ik ongeveer 14 jaar was. Had Jax, onze moeder vermoord. En wat we dachten was dat onze vader, Jax toen had vermoord.

Maar schijn bedriegt.

Jax leefde nog en hier stond hij, in levende lijven voor me.

Ik werd overspoeld door woede. En ik sprong op Jax af.

Ik sprong over zijn bureau heen en pakte hem bij zijn stropdas, ik trok hem naar me toe.

Zijn gezicht werd paars vanwege lucht gebrek.

"Jij gaat boeten voor wat je hebt gedaan!" Siste ik naar hem

Ik werd opgeschrokken, door mijn kleine, lieve mate, die achter me pijnlijke geluiden maakte. Ik draaide me geschrokken om. De bewakers hadden haar ik een pijnlijke greep. Ik liet Jax voor wat het was en rende richting Calla.

Maar het was een valstrik een zodra ik bij haar was, stormden er bewakers op me af, die me tegen de grond werkten.

"Reece!" Gilde Calla

Ik kreeg een stomp in mijn gezicht en mijn neus brak met een harde knak, terwijl het bloos eruit stroomde, maar ik negeerde de pijn.

Jax wandelde naar mij toe en hield voor mij halt.

"Hoe komt het dat je nog leeft?" Was het enige wat is vroeg

"Onze familie was gewoon naïef."En hij stootte een hysterische lach uit

"Het was heel simpel, ik vermoorde eerst moeder, toen vader en liet toen er gerucht ten ronde gaan, dat vader mij had vermoord, zodat niemand achter me aan zou gaan."

"Jij bent echt een gruwelijke moordenaar!" Mijn handen waren samengebald tot vuisten en ik schreeuwde luid.

"Tweelingen delen alles toch." Zei Jax triomfantelijk.
En mijn gedachtes dwaalden af.

"Hij is een moordenaar. Jij dus ook. Want tweelingen delen alles." Zei Alice met een wijselijk lachje.

"Ik ben geen moordenaar!" Schreeuwde ik luid

Alice haar stem galmde nog na.

"Ik vermoord alleen slechte mensen. Jij iedereen die op je pad komt."

"Je hebt helemaal gelijk en jullie staan op mijn pad." Jax kreeg een gemene blik in zijn ogen.

Maar voordat hij iets kon doen, viel de deur uit zijn post.

Tyler stond in de deuropening, met achter zich een heleboel pack krijgers.

De krijgers gooiden zich in de strijd en wonnen langzaam maar zeker, want Jax en zijn handlangers waren in de minderheid.

Nu kon ik me weer op Jax vestigen en ik werkte hem dit keer wel tegen de grond en met een harde O klap tegen zijn slaap, viel hij bewusteloos neer.

"Hoe heb je ons gevonden?" Vroeg ik aan Tyler terwijl de krijgers Jax van me over namen.

"Jullie geur hing op een plek, samen gemengd met vreemde geuren. Dus we hebben het spoor gevolgd en toen zijn we hier beland."

Ik knikte en ik voelde een klein lichaam tegen me aangedrukt worden, armen werden om me heen geslagen.

Het was Calla, ik legde mijn kin op haar kruin en knuffelde haar terug.

"Gaat het wel met je?" Vroeg ik bezorgd en ik nam haar handen in de mijne.

"Tuurlijk, ik ben een grote wolf." Maar ze glimlachte waterig

Het was tijd om naar huis te gaan.

Pas maar op Reece, het gevaar is nog niet geweken.

---------

Hi,
Hoe vonden jullie dit hoofdstuk?
Ik hoop leuk, maar dit hoofdstuk was wel moeilijk om te schrijven. Maar het is wel een van de belangrijkste hoofdstukken van het boek, er komt een hoop informatie over Reece in voor.

Als jullie spelfouten zien, zeg het me.

Liefs, Erin