Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 33

P.O.V. Calla

Dagen vlogen voorbij en Ava was echt een goede vriendin van mij geworden, ze was grappig, aardig en had dezelfde interesses als mij.

Reece was anders geworden, positief anders, maar toen hij aan het vergaderen was met een andere roedel, en ik onze kamer aan het opruimen was zag ik een mogelijke oorzaak. In zijn nachtkastje lag een boek genaamd 'Hoe behoud je de liefde van je leven?'

En hoe schattig ik dat gebaar ook vond, ik kwam niet meer bij van het lachen en het werd ook moeilijk toen ik daarover moest liegen over dat ik niks gezien had, maar Reece was mijn mate dus hij wist wanneer ik loog en wanneer niet.

Dus toen ik bekende werd Reece knalrood van schaamte. En gaf toe dat hij dat boek inderdaad aan het lezen was.

En ik bleef maar lachen, en het lachen er werd huilen, totdat Reece bezorgd vroeg wat er aan de hand met mij was. En ik wist het zelf ook niet, ik voelde me gefrustreerd, geïrriteerd en boos, heel boos.

"Liefje, hoe viel je je?" Vroeg hij angstig slikkend.

"Boos!" Gromde ik naar Reece. Ik voelde mijn normaal blauwe ogen, rood worden van woede.

Ik was opeens zo kwaad op Reece en alle anderen. Terwijl ze niks hadden gedaan.

Reece keek mij enigszins bang aan, terwijl hij mij optilde en over zijn schouder gooide en naar buiten rende, hij bleef maar rennen tot hij in het midden van he bos stond. Waar hij mij eindelijk neerzette.

Ik keek hem kwaad aan en had zin om hem wat aan te doen. Ik veranderde in mijn wolf en probeerde Reece aan te vallen. Maar hij verdedigde zichzelf niet. En daar werd ik nog bozer van.

"Vecht terug dan!" Gromde ik boos naar hem.

"Calla, jij bent mijn mate en hoe erg jij mij op dit moment ook haat, ik zou nooit terug vechten en jou pijn doen."

Ik probeerde Reece te krabben en pas bij de derde keer proberen gebeurde dat ook echt. Een bloederige snee sierde zijn volmaakte gezicht.

Wat was er in hemelsnaam met mij aan de hand. Reece was mijn mate, waarom wou ik hem überhaupt ooit pijn doen. Mijn wolf was in tegenstrijd met mijn mensenlichaam en probeerde mij ervan te overtuigen dat ik Reece zoveel mogelijk pijn moest doen.

En terwijl ik diep in gedachten verzonken was drukte Reece zijn lippen op de mijne. Mijn woede verminderde wat, maar mijn lust werd aangewakkerd.

"Wat is er met mij aan de hand?" Vroeg ik met een schorre stem

"Dit gebeurd er dus als je eerst Luna wordt voordat je het matingsproces voltooid. Het is mijn eigen domme fout, ik had het moeten zeggen voordat je Luna werd, maar ik ben het door alles wat er is gebeurd vergeten."

Hij wreef met zijn handen door zijn haar van ergernis.

Ik wilde hem. Hij is van mij. Bezitterig pakte ik zijn hoofd vast en liefkoosde zijn lippen. Mijn handen gleden over zijn lichaam. Maar inplaats van dat hij mij terug kuste verstijfde hij. Hij bleef bewegingsloos stilstaan, verbaasd door mijn lust en opwinding.

En die lust en opwinding verbaasde mijzelf ook, ik had me nog nooit zo gevoeld.

"Wat is er?" Vroeg ik met een stem waar een vleugje verdriet in verschool.

"Wil je me niet?" Vroeg ik terwijl tranen in mijn ogen opwelden.

"Jou niet willen?" Zijn stem was doordrenkt met oprechte verbazing. "Hoe kun je daar nu aan twijfelen?" En hij duwde met zijn vinger mijn kin omhoog zodat ik hem wel aan moest kijken.

"Ik wil niets liever dan jou, ik wou je al op de dag dat ik je voor het eerst zag."

"Nou dan, waar wachten we dan nog op? Ik wil jou...."

"Ik wil jou ook, maar ik zal op je wachten, totdat je zeker weet dat jij het echt wil en er klaar voor bent. "

Hij zal net zolang op haar wachten totdat zij er klaar voor is, maar kan hij zijn gevoelens wel onderdrukken?