P.O.V. Calla
We zaten in de auto, op weg naar huis. Mijn lichaam was verwikkelt in een zachte, pluchen deken. Mijn hoofd leunde tegen het autoraam aan en ik mijn ogen waren gesloten.
We zaten zo al een paar uur in de auto. De krijgers en Tyler waren rennend gekomen en gingen zo ook terug. Tyler en Reece vonden het verstandiger dat Reece en ik met de auto terug gingen naar de roedel.
"Liefje," En ik opende mijn ogen
"We zijn er."
De auto werd tot stilstand gebracht en toen ik uit het raam keek zag ik dat we recht voor het roedelhuis stonden.
Reece glipte snel uit de auto en voordat ik mijn eigen deur kon open maken, had hij het al gedaan.
De gentleman.
Glimlachend keek ik op.
Hij pakte me bij mijn hand en trok me uit de auto, waarna hij me in zijn armen nam.
"Ik kan zelf ook wel lopen."
"Daar heb je mij toch voor. Ik ben je babysitter, dit is mijn taak."
"Ik heb geen babysitter nodig, Reece!" Riep ik lachend, want ik hield mij liever weer bezig met leuke dingen, na alles wat er gebeurd was.
"O jawel, wie moet je anders beschermen, dan?" Zei hij tegenstrijdig
"Ik kan mezelf wel beschermen."
"Echt niet, daar ben je veel te klein en te breekbaar voor."
"Tuurlijk..." En toen bewees ik het tegendeel. Ik had hem bij zijn schouders beetgepakt en even later lag hij plat op de grond, terwijl ik boven op hem zat.
"Hoezo ik kan mezelf niet beschermen!" Giechelde ik om de verbaasde blik in zijn ogen.
"Goed aanpakt."
"Dank je." En ik gleed van hem af, waarna hij opstond en het zand van zijn kleren afklopte.
We liepen hand in hand naar binnen.
"HONEY, I'M HOME!" Schreeuwde Reece door het roedelhuis heen, Tyler schreeuwde een onzinnige antwoord terug.
Lachend vervolgde we onze weg naar boven en plofte we samen op ons bed neer.
Eindelijk, rust.
Maar vanbinnen knaagde het. Reece had een tweelingbroer, een waarover ik niks wist en een die zijn familie had vermoord.
Wat was ik blij met mijn twee broertjes.
Maar ik vond het zo zielig voor Reece, hij had dus niemand meer, alleen zijn oma nog en zijn duivelse tweelingbroer. Maar de duivelse tweeling broer telde niet.
"Vertel eens wat meer over jezelf." Verbrak ik de stilte
"Pardon?" Zijn gezicht stond verbaasd
"Vertel eens wat meer over jezelf." Herhaalde ik mijn vraag
"O nou, ik ben dus Reece. Ik ben 23 en ben jarig op 27 Mei. Mijn lievelingskleur is zwart en ik ben dol op chocola. Dat was het denk ik wel."
"Ben je echt dol op chocola?" Dit was gewoon echt bijna onmogelijk. Hij was dol op chocola en hij was een man. Ik had het zo getroffen met Reece.
"Ja.." Zei hij twijfelend door mijn opwinding
"Ik ook, het is zo lekker." Ik was helemaal enthousiast en klapte als een klein kind vrolijk met mijn handen.
Ik ben dol op chocolade.
"Zullen we chocolade muffins maken?" Vroeg ik blij
"Ja!" Zijn groene ogen, werden nog groter en hij zag er bijna schattig uit.
Hij was zeker twee meter groot en een bonk spier. Maar hij was dol op chocolade. Als je daar over begon, gingen zijn ogen twinkelen .
"Gaan we?" Vroeg hij
Ik knikte
Hij tilde me van het bed af en toen ik recht stond, ging hij door zijn knieën, ik snapte waar hij heen wilde, dus ik sprong op zijn rug.
Ik sloeg mijn benen om zijn middel en mijn handen om zijn nek.
"Op naar de keuken!" Zeiden we tegelijk
————
Goedemorgen!
Ik hoop dat jullie van dit hoofdstuk hebben genoten.
En we hebben de 5K bereikt❤️🎀🎉🎈🎊🎁 whoehoe
Super bedankt allemaal!😘
Liefs, Erin
JE LEEST
Alpha Reece- Alpha series 1
Werewolf"Van mij!" Hoorde ik een grommende stem zeggen. Ik draaide me langzaam om en zag de man die iedereen vreesde, Alpha Reece. Hij was verschrikkelijk knap, maar ook harteloos en gemeen. Binnen enkele seconden voelde ik een arm om mijn middel heen en...
