Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 18

P.O.V.   Calla

Reece keek me diep in mijn ogen.

"Ga naar de schuilkelder en zorg voor de vrouwen en kinderen." Zei hij bezorgd

"Micheal, kom mee!" En hij gebaarde naar de man in de deuropening.

Reece liep naar en toe, en drukte een afscheidskus op mijn lippen.

"Ik hou van je." En ze liepen de deur uit.

Ik stond verbijsterd in het midden van de kamer. We werden echt aangevallen.  Ik keek snel door het raam, ik zag een hele boel wolven die aan het vechten waren en bloed, heel veel bloed.

De tijd tikte door. Ik rende de trap af en elke vrouw en elk kind wat ik tegen kwam stuurde ik naar de verborgen schuilkelder. 

Toen ik eenmaal op het plein stond, zag ik een klein jongetje, huilend bij een bewegingloos persoon staan. Ik rende naar het jongetje toe en pakte hem snel op.

"Je moet weg, nu! Het is te gevaarlijk buiten." En ik keek zijn behuilde gezicht aan.

"Papa... ik wil naar mijn papa toe." En tranen stroomden over zijn wangen.

"Ik zorg voor je papa. En nu weg, voor dat je wat overkomt."

"Zorg je echt voor mijn papa."

Mijn hart brak.

"Beloofd."

"Ren nu, snel naar de schuilkelder!" Ik zag een drietal wolven op me afkomen.

Het jongetje rende zo snel als hij kon.

De wolven kwamen op me af en ontblootte hun tanden en ze gromden luid.

Ik veranderde in mijn wolf: Valery en gromde, zo hard als ik kon. De wolven sprongen op me af en ik sloeg met mijn klauwen in het lichaam van de eerst wolf.

Drie verse sneeën verschenen op zijn rug en hij piepte.

De andere wolven werden woest en kwamen op me af stormen. De een beet me hard ik mijn staart en ik kon niks meer doen de andere had me op de grond geduwd.

Opeens stond de grote, zwarte wolven gestalte van Reece voor me. Hij had de wolf van mij afgeslagen, ik keek hem dankbaar aan.

Plotseling doemde er een wolf achter Reece op, hij was minstens zo groot als Reece. Hij liep mank en zat onder het bloed.

Hij transformeerde en Reece ging bezitterig voor me staan, zodat ik niks zag.

De man knielde voor Reece neer.

"We geven ons over!" Zei de man op Alpha toon en alle vreemde wolven stopte met vechten.

"Alpha, ik heb u en u roedel onderschat. Hierbij geven wij ons gewonnen." En alle wolven knielden neer

Reece knikte "Breng ze naar de kerkers." En de overige roedel leden. Brachten de vijandige Alpha en zijn leden naar de kerkers.

Mijn gedachten werden teruggetrokken naar dat kleine jongetje. Ik moest voor zijn vader zorgen en ik breek mijn beloftes nooit.

Als je iets beloofd, moet je het doen.

Ik draaide om en rende naar de plek waar het jongetje voor het laatst was.

Reece rende verbaasd achter me aan, mijn naam steeds herhalend.

Ik hield halt bij het bewegingloze lichaam, van de vader van het jongetje. Ik bukte en pakte zijn pols vast. Ik zocht verwoed naar een hartslag. Er klonk er gelukkig nog een, een hele zwakke weliswaars.

Een vlaag van opluchting schoot door me heen.

"Wie is dit?" Gromde Reece

"De vader van een jongetje, ik heb hem beloofd, dat ik voor zijn vader zou zorgen."

Hij keek me trots aan. " Ik mindlink de packdokter wel," en even later kwam er een man in een doktersjas aanstormen.

Hij nam de man over en hij liep weg.

"Volgens mij moeten wij maar eens een bezoekje brengen aan het ziekenhuis." Reece keek me aan.

Ik knikte gedachteloos.

----------
Hey,
Lekker depri hoofdstuk! Ik hoop dat jullie hem toch nog leuk vonden.

Alpha Reece, staat 2 in weerwolven en gister avond zelfs 1. 🎉🎉🎉🎈🎈😘

Dank je voor al jullie lieve berichten en stemmen!

Liefs, Erin

P.S Dit hoofdstuk is gelukkig langer dan de vorige.

P.P.S Volgende hoofdstuk word leuker.