Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 11

P.O.V Calla

"Calla, dit is Mike!" En Reece wees naar de lange, grote en met tatoeages bedekte man naast hem.

"Hallo...Mike." En ik stak mijn hand ongemakkelijk op

"Mike, wordt je nieuwe bodyguard." Vertelde Reece doodleuk.

"Ik heb geen bodyguard nodig." En ik vuurde nog meer tegen argumenten op hem af

"Jawel, dat met Roxy gaat me niet nog een keer gebeuren. Iemand moet je beschermen als ik er niet ben. "

Hij gebaarde Mike om weg te gaan en hij ging naast me op de bank zitten, toen Mike de woonkamer had verlaten.

Hij trok me op zijn schoot en sloeg zijn armen om me heen. Ik leunde tegen hem aan en sloot zuchtend mijn ogen. Mijn hoofd duwde ik in zijn hals.

"Mike kan je heel goed beschermen en hij heeft al een mate en die is zwanger of net aan het bevallen." Hij grinnikte

Er viel een stilte.

"Kitten, ik snap dat het niet leuk is. Maar er mag echt niks met je gebeuren!"

"Oké." Ik gaf me gewonnen.

"Wanneer begint hij?"

"Straks, om precies te zijn over een uur."

Ik staarde hem weer furieus aan.

Hij keek terug.

"Je kunt me zo lang aankijken als je wil maar het gaat me echt niet tegenhouden."

Ik zuchtte diep en leunde weer tegen hem aan. Wat voelde als 5 minuten duurde in werkelijkheid een uur en even later was Reece weer weg en zat ik opgescheept met Mike.

"Vertel een was over jezelf, Mike." Zei ik verveeld tegen hem. Het enige wat hij deed was me aanstaren.

"Nou..." Zijn zware basstem trilde door het hele huis en hij schraapte even zijn keel.

"Ik ben dus Mike en ik ben 27 jaar oud, mijn mate en vrouw heet Perry en we hebben net een kindje gekregen genaamd Lizzy." Hij staarde verliefd voor zicht uit.

"Wat leuk! Hoe oud is ze?" Ik was oprecht geïnteresseerd.

"Net een weekje."

Ons gesprek werd onderbroken door een bonk. Mike sprong verrast op en ging voor me staan, ik was ook opgesprongen en duwde Mike nu geërgerd opzij.

"Wat was dat?" En ik scande de omgeving

"Geen idee? Ik ga kijken!" En hij liep weg.

De voetstappen van Mike klonken luid op het gladde marmer van de woonkamer. Opeens klonk er een hevig gevloek van boven en nog een bonk.

Er rende iemand naar beneden en die iemand was niet Mike. Het was een lange, slungelige man. Hij had vaalblond haar en grijze, lege ogen.

Ik ging in de aanvalshouding staan. De vreemdeling kwam op me af en gaf opeens een stoot richting mijn gezicht . Ik ontweek hem met gemak en gaf hem een harde schop tegen zijn scheenbeen.

De man kreunde van de pijn, maar ging toch door. Hij viel weer aan en ik weerde de aanval af. Mijn vuist raakt zijn neus en bloed spoot uit zijn neus.

Daarna bracht ik mijn knie omhoog en raakte hem precies in zijn edele delen.

Hij viel kreunend op de grond. En dat noemt zich een man en ik keek minachtend naar het hoopje ellende op de grond.

Wat me nu pas opviel was dat Mike gewoon achter de man stond en me aankeek.

"Gozer, dit doe ik dus echt nooit weer." De stem klonk van op de grond. Het was de vreemde man en hij leek het tegen Mike te zeggen. De man kwam moeizaam omhoog.

Mike leek het normaal te vinden dat de vreemde man dat zei.

"Dit was eenmalig, Jeff." Zei hij tegen de vreemde man.

Opeens klonken er voetstappen en de deur van de woonkamer werd opengemaakt en Reece kwam tevoorschijn.

"En?" Vroeg hij aan Mike

"Ze is geslaagd, met vlag en wimpel."

Daarop keek Reece me trots aan.