Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 38

P.O.V. Calla

"Reece waar ben je?" Mijn angstige stem galmde door het huis.

"Hier liefje!" Opgelucht haalde ik weer adem en ik liep richting zijn stem.

Ik wandelde het kantoor in en de stoel waar Reece in zou moeten zitten, was van mij af gedraaid.

Langzaam draaide de stoel naar mij toe, maar Reece was er niet en in zijn stoel zat hij niet, maar een ander persoon die heel veel op hem leek, Jax.

"Hallo, liefje. Heb je me gemist?" Jax uitte een kwaadaardig lachje.

Gillend van de van schrik werd ik wakker. Mijn ademhaling raspte en ik liet mijn blik ongerust door de kamer heen dwalen uitkijkend voor Reece.

Toen ik naast mij in bed keek zag ik, Reece op zijn zij naast mij liggen, zijn warme adem blies tegen mijn blote huid, zijn arm was om mijn middel heen geslagen en zijn been zat tussen mijn dijen. Hij haalde zijn arm van mijn middel en wreef vermoeiend in zijn ogen. Zijn haar zat alle kanten op en hij keek bezorgd.

Toen ik op de wekker keek zag ik dat het pas 3 uur in de ochtend was.

"Had je een nachtmerrie?"

Ik ademde diep in door mijn neus en knikte.

Reece klom uit bed en liep de slaapkamer uit. Luid zuchtend van de schrik liet ik me achterover vallen op het bed. Ik had al een tijdje last van nachtmerries, maar ik had nog nooit een gehad als deze, het leek zo levensecht.

Reece kwam terug met een glas water in zijn handen, hij gaf hem aan mij terwijl ik met flinke teugen het water opdronk. Mijn droge keel was dankbaar.

Toen het op was, zette ik het glas op het nachtkastje en kroop ik in de armen van Reece die hij uitnodigend voor mij openhield.

"Blijf je bij mij?"Fluisterde ik zachtjes, tegen zijn blote borst aan. Terwijl ik mijn hoofd op zijn hart legde.

"Ik zal altijd bij je blijven en je beschermen voor alles wat er op je pad zal komen." Mompelde hij geruststellend kusjes gevend op mijn kruin.

Ik viel in slaap luisterend naar het ritmische geklop van zijn hart.

•••

"Reece, wat is er met Jax gebeurd?" Ik had lang gewacht met het stellen van deze vraag, denkend dat het wel kon wachten, maar voordat wij aan onze toekomst konden werken, moesten wel weten wat er in elkaars verleden had gespeeld.

Ik keek hem afwachtend aan, niet wetend dat Jax geen probleem meer voor ons vormde. Een lange ongemakkelijke stilte volgde.

"Ik heb hem vermoord." Zijn normale vol levendige chocolade bruine ogen, stonden dof.

Ik deed en zei niets.

"Ik ben echt niks beter dan Jax." Hoofdschuddend keek hij mij aan en door de licht inval kon ik zien dat hij er slecht uitzag, diepe wallen, grauwe huid en hangende mondhoeken. Dingen die mij pas opvielen nu ik zijn gezicht bestudeerde.

Ik duwde met mijn wijsvinger op zijn kin en tilde zijn hoofd omhoog. Hij keek mij aan met een treurige blik en ondanks dat hij niks zei begreep ik hem, hij had behalve zijn oma en Jax geen verdere familie, en nu had hij alleen zijn oma nog.

"Je kunt jezelf echt niet vergelijken met Jax. Jullie zijn niet hetzelfde. Jax vermoorde iedereen goed of slecht. Jij alleen de slechten. Ik zeg niet dat moorden goed is maar zonder slechten op de wereld is de wereld nou eenmaal een stukje beter." Ik keek hem aan met een vastberaden blik.

"Ik zeg dit niet alleen omdat ik je mate ben, als ik dat niet was, had ik precies hetzelfde gezegd."

Zijn lippen raakten de mijne we raakten verwikkeld in een intense, ruwe kus. Er was niks liefs aan de kus. Hijgend leunde we met onze voorhoofden tegen elkaar, en daarna volgde een liefdevolle kus, die al onze gevoelens beschreef.

Onze toekomst zag er zonder verdere  obstakels rooskleurig uit.