Alpha Reece- Alpha series 1

Hoofdstuk 24

P.O.V.  Reece

Wat een trut! Ik haat die vervelende Lana echt! Door haar was ik mijn mate kwijt.

Ze was naar mij toe gekomen en had gezegd dat ze het met mij wou hebben over de mensen die in het ziekenhuis lagen. Opeens klom ze op mijn schoot en begon ze me te zoenen, dat gebeurde natuurlijk, precies op het moment dat Calla binnen kwam.

Als Lana er niet was geweest dat had ik mijn mate en Luna nog. Het enige wat ik dus nog kon doen was Lana verbannen uit de roedel of martelen in de kerkers.

Maar even terug naar wat er gebeurde na dat Lana mij gezoend had.

Calla zag dat Lana mij zoende en rende weg, daarna pakte ze mijn mooie, witte Range Rover en reed ze weg.

Maar wat kon mij die rot auto schelen het was veel belangrijker wat er in die auto zat, Calla.

Ik pakte de Porsche en reed snel achter haar aan, nadat ik de roedel had geïnformeerd. De roedel was in shock, ze waren hun Luna aan het verliezen en ik mijn mate.

Ik kon Calla echt niet verliezen.

Ze was de enige voor mij en geen enkele vrouw kon aan haar tippen. Zonder haar was ik niets.

Ik zou alles doen om te zorgen dat Calla de mijne bleef. Ik moest zorgen dat Calla stopte. Zodra ze het territorium af was, kon ik haar moeilijker terug vinden. Het was nu of nooit!

Ik gaf mijn roedel leden de opdracht in de auto van voren te omsingelen, ik zorgde er wel voor dat Calla niet achteruit weg kon rijden. Ze hadden de auto omsingelt en ik reed de Porsche erachter, maar Calla gaf zich niet gewonnen.

Ze sprong uit de auto en veranderde in haar wolf. Ik deed hetzelfde en rende haar achterna. Ik vertelde de roedel leden, ondertussen dat ze terug konden gaan naar de roedel. Ik had er een puinhoop van gemaakt, dus ik ruimde het ook zelf op.

Calla slalomde tussen de bomen door en telkens als ik haar bijna had, ontweek ze me. Maar nu was ik er klaar mee, dit spelletje had lang genoeg geduurd. Ik moest haar vertellen wat er was gebeurd en wel nu! Ik sprong op haar en drukte haar tegen de grond.

"Verander!" Gromde ik met mijn Alpha stem, zelfs een Luna kon dat niet negeren. Ze piepte en veranderde in haar naakte, mensenvorm. Ik veranderde ook, maar doordat ik een Alpha was, veranderde ik met kleren aan. Ik trok mijn shirt uit en gaf het aan haar, terwijl ik mezelf inhield en niet naar haar probeerde te kijken of andere dingen te doen.

Ik hield haar stevig vast, "Liefje, het spijt me. Zij zoende mij, ik haar niet. Ik zou nooit iemand anders kunnen zoenen, zoals ik bij jou doe."

Ze staarde mij met open mond aan, " Gore klootzak dat je bent, en je denkt dat ik dat geloof. Je ging gewoon vreemd, voor mijn ogen. "Tranen blonken in haar ogen en ik had me nog nooit zo'n erge rotzak gevoeld als nu.

"Ik zou nooit vreemdgaan met iemand anders, ze kunnen toch geen van een aan jou tippen."

De tranen begonnen over haar wangen te stromen, ik kon er niet tegen als ze huilde. Ze was mijn prinsesje, ze verdiende het niet om te huilen en al helemaal niet als ik dat er na gemaakt had.

"Hoe weet ik dat ik je kan geloven?" Haar stem brak.

"Ik weet het echt niet liefje, je kan alleen in mij geloven als je ook in je zelf geloofd."

Ze moest voor een keer in haar zelf geloven en haar mate vergeven om haar toekomst te redden.