Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Διαμάχη περιοχής

"Μέισεν".

"Τι είναι πάλι"; Δεν άντεχα άλλο εδώ και τρεις ώρες που βρισκόμουν στο σχολείο οι καθηγητές δεν σταματούσαν να με ρωτάνε πράγματα. Πρώτα στην ανατομία που το έχω συνηθίσει πλέον να με ρωτάει ο Μάρκους τις πιο δύσκολες ερωτήσεις. Μετά στα ισπανικά όπου μιλούσα σχεδόν ένα τέταρτο συνεχόμενα γιατί η βλαμμένη η καθηγήτρια ήθελε να με εξετάσει στα προφορικά σαν να μιλούσα με Ισπανούς. Και τώρα στα μαθηματικά που είχα λύσει τρεις ασκήσεις ήδη και είχαμε φτάσει μόλις στα μισά της ώρας.

"Μην γκρινιάζεις και σήκω στον πίνακα". Σηκώθηκα από την θέση μου όπου προσπαθούσα να κοιμηθώ αλλά χωρίς επιτυχία. Όποιος είπε ότι το να πηγαίνεις σχολείο είναι καλό έκανε μεγάλο λάθος και ήταν μαζόχας. Το σχολείο είναι κακό. Πήγα στον πίνακα όπου ο καθηγητής μου έδωσε ένα φυλλάδιο στο χέρι.

"Λύσε αυτό το πρόβλημα".

Κοίταξα για λίγο την άσκηση και φαντάστηκα στο μυαλό μου ότι μόλις είχα ρίξει την έδρα πάνω στο κεφάλι του καθηγητή. Αυτό δεν ήταν τίποτα. Το μόνο που ήθελε ήταν να λύσω ένα όριο το οποίο ήθελε μόλις τέσσερις παραγοντοποιήσεις, μετά να εξετάσω τα ακρότατα μιας εξίσωσης και να βρω τους αριθμούς τους. Και μετά να βρω την εξίσωση μιας εφαπτομενης.

Αναστέναξα και κούνησε λίγο το κεφάλι μου και άρχισα να λύνω την άσκηση στον πίνακα. Μέχρι να τελειώσω είχαν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά και όταν άφησα το φυλλάδιο και τον μαρκαδόρο στην έδρα άκουσα ένα μικρό γρύλισμα από τον καθηγητή που μόνο εγώ θα μπορούσα να ακούσω, τόσο χαμηλό ήταν.

Κάθισα πάλι τη θέση μου και ξάπλωσα πάνω στο θρανίο προσπαθώντας να μην ακούω τις φωνές από όλο το σχολείο επειδή δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Ώρες ώρες το να έχεις την ακοή μου είναι χάλια. Τότε ένιωσα το κινητό μου να δονήται στην τσέπη μου. Το άνοιξα και είδα πως είχα ένα μήνυμα από την Κάθριν. Μετά από λίγο και το κινητό της Σάρας δονήθηκε οπότε πρέπει να το έστειλε και σε αυτήν. Δεν μου άρεσε αυτό.

Πάρε την Σάρα και φύγετε από το σχολείο με ότι δικαιολογία βρήτε. Ελάτε στο δάσος όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μας κάνουν επίθεση από μια αγέλη και ο Λίο το διευθετει σαν να είναι πρόκληση για περιοχή. Δεν θα αντέξει πολύ ακόμα.

Αμέσως μόλις τελείωσα το μήνυμα έριξα μια ματιά στην Σάρα που καθόταν πίσω μου και της έκανα νόημα να φύγουμε. Μαζέψαμε τα βιβλία μας και σηκωθήκαμε χωρίς να δώσουμε σημασία στα άτομα που μας κοιτούσαν. Σύντομα μας παρατήρησε και ο καθηγητής αλλά είχαμε σχεδόν φύγει από την αίθουσα όταν μίλησε.