Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Ρούχα κόσμημα Θέατρο

Μας πήρε μια ώρα μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε, αλλά το σχέδιο ήταν στην ουσία να πάμε για ψώνια στην πόλη που ήταν το φεστιβάλ. Πήγαμε όλοι στα σπίτια μας για να πάρουμε πορτοφόλια και μετά συναντηθήκαμε στο σπίτι του Λίο. Ήταν πολύ βολικό το ότι τώρα όλοι μέναμε με τους συντρόφους μας και όχι ξεχωριστά. Ο Άλεξ είχε μείνει στο σπίτι της Σάρας και έφερε και την Άλις, η Κάθριν είχε πάει να μείνει στο σπίτι του Λίο και ο Τζακ είχε πάει να μείνει στο σπίτι που είχα βάλει να χτιστεί. Τελικά έγινε ολόιδιο με πριν. Όσο για τον θείο Λούκας ακόμα έμενε στο σπίτι του Κλάους του εκπαιδευτή, και τον βλέπαμε μόνο όταν ερχόταν για επίσκεψη ή όταν πηγαίναμε στα μαθήματα αυτοάμυνας.

Πριν φύγουμε περάσαμε από το σχολείο να πάρουμε την Άλις και μέσα σε μισή ώρα φτάσαμε στην πόλη. Όταν φτάσαμε στο κέντρο όπου υπήρχαν όλα τα μαγαζιά κανονίσαμε να χωριστούμε και να πάμε για ψώνια χωριστά, αγόρια κορίτσια σαν να ήμασταν στο δημοτικό. Ήξερα ότι η Σάρα θα έπαιρνε περισσότερα πράγματα από εμένα οπότε της έδωσα την πιστωτική μου κάρτα και κράτησα αρκετά λεφτά για τα δικά μου.

Εγώ ο Άλεξ και ο Λίο πήγαμε σε ένα κατάστημα που είχε σχεδόν τα πάντα από αντρικά ρούχα. Μέσα σε είκοσι λεπτά είχαμε γυρίσει όλο το αγιάζι και είδαμε ρούχα από φανελάκια μέχρι πουκάμισα και κουστούμια. Από όλα αυτά τα μόνα που πήρα εγώ ήταν τρεις μονόχρωμες μπλούζες, δυο με σχέδια που μου άρεσαν για πλάκα, τέσσερα τζιν σορτσάκια και ένα κενό πουκάμισο το οποίο μου ήταν γάντι. Όσο για τους άλλους πήραν μόλις μερικές μπλούζες και κάνα δυο παντελόνια που έκαναν μόλις τα μισά σε σχέση με τα δικά μου.

Όταν πήγαμε στο ταμείο και έβγαλα να πληρώσω με μετρητά ακόμα και η πωλήτρια με κοίταξε σαν να ήμουν τρελός. Βασικά κανονικά θα έδινα κάρτα αλλά τώρα έτυχε να την είχα δώσει στη Σάρα. "Η κοπέλα μου εχειτην κάρτα". Κοπέλα μου. Οι λέξεις βγήκαν από μέσα μου τόσο αυθόρμητα που ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.

Όταν βγήκαμε μέσα από το μαγαζί ο Λίο και ο Άλεξ με κοιτούσαν τόσο περίεργα που δεν μπορούσα να μην ρωτήσω. " Τι";

"Καλά ρε, πόσα λεφτά έχεις εκεί μέσα".

"Δεν έμεινε και τίποτα μόνο διακόσια ευρώ".

"Μόνο; Το πολύ πόσο είναι";

"Πριν μπούμε εδώ πέρα είχα εξακόσια. Κάθε μήνα από τα οχτακοσια ευρώ που μπαίνουν στον λογαριασμό μου μένουν εξακόσια που μαζεύονται. Αυτά δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτά που έχει η Σάρα αυτή τη στιγμή".