Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Το Απόλυτο Τίμημα

Αμέσως έτρεξα προς το μέρος τους καθώς προσπαθούσαν να γυρίσουν τον Λίο ανάσκελα. Δεν χρειαζόταν να δω την πληγή για να καταλάβω ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, ήξερα πολύ καλά τι μπορούσε να πάθει κανείς αν η καρδιά του σταματούσε. Είχα το πολύ δυο λεπτά μέχρι να μην μπορώ να κάνω τίποτα για αυτόν, αν ήταν τυχερός. Μέχρι και η Άλις είχε έρθει για να βοηθήσει ακόμα και αν ήξερε ότι δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να κάνει.

"Δεν είναι δυνατόν αυτό, πρώτα ο Άλεξ και τώρα ο Λίο. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Έπρεπε να γυρίσουμε όλοι μαζί σπίτι και... Και...". Η Κάθριν είχε αρχίσει να κλαίει ανεξέλεγκτα και όλοι μας ήμασταν στα όρια μας με όλο αυτό. Το να βλέπεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα να πεθαίνουν μπροστά σου ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορούσες να κάνεις. "Κάτι πρέπει να μπορούμε να κάνουμε".

Αυτό δεν ήταν μια απελπισμένη εικασία, ήταν μια ερώτηση που προοριζόταν για μένα. Και όμως έμοιαζε περισσότερο σαν μια κατηγορία παρά σαν μια ερώτηση που είχε προφανή απάντηση. Έσφιξα Ρ;  χέρια μου σε γροθιές και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον Λίο που πλέον είχε χάσει κάθε σημάδι ζωής. "Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε, είναι ήδη νεκρός". Δεν πίστευα ότι το έλεγα αυτό αλλά ήταν η αλήθεια. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, η καρδιά του δεν είχε σταματήσει, είχε χτυπήσει από σφαίρα, δεν ήταν ικανή να χτυπήσει ποτέ ξανά. Αλλά μπορούσα να κάνω κάτι. Δεν θα έκλεινε τίποτα γιατί και πάλι θα είχαν χαθεί άτομα αλλά ίσως να ήταν καλύτερο από αυτό. "Υπάρχει μόνο ένα πράγμα. Μπορώ να φέρω έναν τους πίσω. Μπορώ να αφαιρέσω τα τραύματα τους και να τους επαναφέρω, αν έχουν πεθάνει πρόσφατα. Αλλά μπορώ να το κάνω μόνο μια φορά... Και μόνο για ένα άτομο".

Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσαμε να ελπίζουμε. Αμέσως οι τρεις τους με κοίταξαν σαν να τους είχα μόλις πει ότι ήμουν ο θεός. Αλλά δεν είχαν και αμφιβολία για αυτά που έλεγα. "Πως; Και ποιον θα φέρεις; ποτέ μπορείς να το ξανακάνεις; Πόση ώρα πρέπει να έχει πέρασε μέχρι να μην μπορείς να το κάνεις;".

Η Άλις βομβάρδισε τον τόπο με ερωτήσεις που δεν μπορούσα να απαντήσω, πρώτον γιατί δεν το είχα ξανακάνει ποτέ, απλά ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω. Και ο δεύτερος λόγος ήταν επειδή ήταν πολύ επικίνδυνο. "Μπορώ να το κάνω μόνο μια φορά και το άτομο πρέπει να γυρίσει μέσα σε μια ώρα μετά τον θάνατο του, το πολύ. Μετά από αυτό το σώμα χάνει κάθε σύνδεση με την ψυχή και την καρδιά του ατόμου και δεν μπορώ το κάνω αλλιώς". Όσο για το ποιόν, είχα ήδη αποφασίσει. Το να προσπαθήσω να φέρω πίσω τον Άλεξ ήταν χαμένος κόπος, σύντομα, μετά από λίγες δεκαετίες θα έχανε πάλι την ζωή του ότι και αν γινόταν. Οπότε υπήρχε μόνο μια επιλογή.