Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Η Σημασία Της Οικογένειας

Γιατί έπρεπε να φτάσουν ως εδώ τα πράγματα; Αυτή η απορία γυρνούσε συνεχώς μέσα στο μυαλό μου, σαν μια φαγούρα που δεν μπορείς να ξεφορτωθείς όσο και αν κάνεις το σημείο. Βρισκόμουν βαθιά μέσα στο δάσος όπου έκοβα βόλτες από εδώ και από εκεί προσπαθώντας να καταλάβω γιατί έπρεπε να χάσω τον έλεγχο μου μπροστά τους.

"Σίγουρα θα με φοβούνται μετά από αυτό, ποιος δεν θα το έκανε αν με έβλεπε έτσι". Γαμώτο. Είχα χάσει όλη μου την υπομονή με όλο αυτό το περπάτημα στην μορφή του λύκου, και τα νεύρα μου δεν βοηθούσαν καθόλου. Ήξερα ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω και να τους ζητήσω συγνώμη  και να τους εξηγήσω... Όμως δεν μπορούσα να βρω το θάρρος να τους αντιμετωπίσω. Τότε καθώς έκανα μερικά ακόμα βήματα ανάμεσα στα δέντρα, το πόδι μου στάθηκε πάνω σε κάτι υγρό, αλλά και στέρεο ταυτόχρονα. Κατέβασα το κεφάλι μου και αυτό που είδα ήταν ένας άντρας με ένα μαύρο σημείο στο στήθος του,  και γύρω καλυκες από σφαίρες, πολλές σφαίρες. Κάποιος είχε κάνει τον άνθρωπο σουρωτήρι.

Άλλαξα μορφή και κάθισα να εξετάσω το πτώμα μπροστά μου όταν άκουσα τον ήχο από την ασφάλεια ενός όπλου και αμέσως έκανα στην άκρη για να αποφύγω την σφαίρα. Κοίταξα προς την κατεύθυνση από όπου ήρθε και είδα έναν νεαρό να με κοιτάει σαν αρπακτικό έτοιμος να με σκοτώσει. Φορούσε κανονικά ρούχα, μια κοντομάνικη μπλούζα ένα τζιν και αθλητικά. Ήρθε αργά προς το μέρος μου ενώ παράλληλα συνέχισε να με κοιτάει και να με σημαδεύει. "Αυτόν τον άντρα. Εσύ τον σκότωσες";

"Και τι έγινε αν το έκανα"; Άρχισε να πυροβολεί στα λόγια μου, κάτι που περίμενα αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο άστοχος. Μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν λυκάνθρωπος από την μυρωδιά του αλλά ακόμα και εμείς έχουμε αρκετά καλό στόχο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άδειασε όλο το όπλο αλλά δεν χρειάστηκε πολύς κόπος για να το αποφύγω, και μετά ήρθε πιο κοντά και άρχισε να προσπαθεί να με χτυπήσει αφού πέταξε το όπλο.

"Είχε εμμονή με το να γίνει δυνατός! τόσο πολύ που σκότωσε την ίδια του την γυναίκα και κόρη. Για αυτό πετσόκοψε και αθώους ανθρώπους αλλά και άτομα από διάφορα είδη του υπερφυσικού". Ήξερε να πολεμάει έπρεπε να το ομολογήσω. Όμως αν και δεν ήταν τίποτα μπροστά μου δεν μπορούσα παρά να τον αποφεύγω και να μένω επικεντρομένος στα λόγια του. "Είναι ένα από τα πιο βάρβαρα και κτηνώδη πλάσματα".

Οι γροθιές και οι κλοτσιές του έγιναν ακόμα πιο γρήγορες και οι κινήσεις του άρχισαν να συνδυάζουν διαφορές τεχνικές από πολλές πολεμικές τέχνες. Ξαφνικά όμως εκεί που έγινε τόσο καλός που ήμουν έτοιμος να αντεπιτεθώ σταμάτησε και απλά ήρθε πιο κοντά μου, σε σημείο που μπορούσα να δω το βάθος των ματιών του και τα συναισθήματα του. Θυμός, μίσος, θλίψη.  "Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, αυτό το βρωμερό σκουπίδι, είναι ο πατέρας μου".