Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Η Γαλάζια Μάσκα Των Τύψεων (Μέρος 1)

"Θύμισε μου γιατί πρέπει να πάμε πάλι"; Ήταν η πιο χαζή ερώτηση που έκανα εδώ και λίγες ώρες, αλλά δεν μπορούσε να με αδικήσει κανείς, στο κάτω κάτω δεν είχα ιδέα γιατί κάποιος θα έκανε έναν χορό μετά από μια δολοφονία.

"Πόσες φορές θα σου το πω; Ο Λίο έδωσε στο σχολείο την αίθουσα όπου συνεδριάζει η αγέλη για έναν χώρο, θα μπορούσες να το πεις πάρτι. Δεν έχει συμβεί και τίποτα τώρα τελευταία στο σχολείο οπότε είναι και ένας τρόπος για να μην ανησυχεί κανείς. Όλοι είναι καλεσμένοι από το σχολείο μαζί με τους καθηγητές, και αυτό περιλαμβάνει και τον μαύρο λύκο με τα αδέρφια του. Δηλαδή εσένα και τον Άλεξ και την Κάθριν. Και είναι μια καλή δικαιολογία για να χαλαρώσεις, κανείς λες και πρόκειται να συμβεί κάτι απαίσιο". Εδώ και μια ώρα ήμασταν με την σάρα στο δωμάτιο και ετοιμαζόμαστε αλλά αυτή ακόμα δεν είχε βγάλει την πετσέτα από τα μαλλιά της και είχε βάλει ήδη ένα μεταξωτό φόρεμα λίγο πιο σκούρο από το δέρμα της. Εγώ από την άλλη είχα βάλει ένα λευκό πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι, και να φανταστείς ότι είναι χορός λυκείου, θα περίμενε κανείς να μην είναι επίσημο το θέμα.

"Μπορείς να με κατηγορήσεις που νιώθω λες και θα έρθει το τέλος του κόσμου ξανά; Του δικού μου κόσμου. Όλα ξεκίνησαν από εκείνη την απόπειρα και μετά γίνανε ακόμα χειρότερα". Κατέβασα τα χέρια μου που ακόμα κουμποναν το τελευταίο κουμπί από το πουκάμισο και κοίταξα προς το δάπεδο. Ήμουν σίγουρος ότι η έκφραση μου ήταν σαν αυτή ενός φοβισμένου ζώου.

"Ναι αλλά τότε ήσασταν μόνο εσείς οι τρεις, τώρα έχετε και εμάς. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα για αυτό σταμάτα να κλαψουρίζεις. Και φόρα και αυτό, πρέπει να καλύψεις το πρόσωπο σου με κάτι". Μου πέταξε μια μάσκα στα χέρια και απόρησα. Μια μαύρη μάσκα που κάλυπτε μόνο τα μάτια σαν αυτές στις ταινίες; Τι στο καλό;

"Ξέχασα να σου πω, είναι πάρτι μασκέ, πρέπει να φοράς μάσκα για να μην μπορεί κανείς να σε αναγνωρίσει".

"Ξέρω τι είναι τα πάρτι μασκέ δεν ζω στον μεσαίωνα, άλλο. Αλλά γιατί να φορέσω την μάσκα, με το που πατήσω το πόδι μου εκεί μέσα όλοι θα ξέρουν ποιος είμαι. Τα μόνα άτομα με λευκά μαλλιά είμαστε εγώ και ο Μάρκους, και ο Μάρκους αν έρθει θα είναι μόνος του οπότε δεν έμεινε άλλος εκτός από εμένα". Δεν μπορούσα να καταλάβω την λογική της. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, δεν ήθελα και να πάω γενικά.

"Γιατί δεν θες να πάμε, όλοι εκεί θα είναι"; Ήρθε μπροστά μου και μου έκανε να κουμπώσω το φερμουάρ του φορέματος όσο ρωτούσε.