Φτιάχνοντας Το Πεπρωμένο (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 3) [Now Completed]

Έκρηξη

Κατά το τέλος του κεφαλαίου υπάρχει ένα κομμάτι στα αγγλικά, να ξέρετε δεν μπορούσα να το κάνω ακριβή μετάφραση στα ελληνικά γιατί θα χανόταν το νόημα. Θα καταλάβετε σε τι χρησιμεύει η φτάσει σε επόμενα κεφαλαία.

Δεν ήταν δυνατόν αυτό... Δεν έπρεπε να μπορούσε κανείς να δημιουργήσει αυτήν τη σκηνή, κανείς δεν είχε δει πως είχα πεθάνει εκείνη τη φορά εκτός από τα αδέρφια μου και... Και... Όχι δεν μπορούσε, ήταν νεκρός, τον είδα να πεθαίνει στα χέρια του...  Και όμως υπήρχε ένα άτομο ακριβώς ίδιο λίγα εκατοστά πιο δίπλα μου όμως δεν θα το έκανε... Σωστά; Έβλεπα μπροστά μου την ίδια ακριβώς σκηνή με εκείνη τη νύχτα,  και αυτό με τρομοκρατούσε.

Όλα γύρω μου γύριζαν, ήταν σαν να έχανα τη γη κάτω από τα πόδια μου και την θέση της να έπαιρνε η άβυσσος του φόβου μου. Ένιωσα δυο ζευγάρια χέρια να με τραβάνε προς τα πίσω, μακρυά από το θύμα της δολοφονίας, ενώ ένα ζευγάρι ακόμα κρατούσε το κεφάλι μου ανάμεσα τους.

"Κρις, κοίτα με. Κοίτα με, εδώ. Είσαι ασφαλής, κανένας δεν θα σου επιτεθεί". Μια γυναικεία φωνή ακουγόταν μπροστά μου. Η Σάρα, προσπαθούσε να με ηρεμήσει. Και τα δύο ζευγάρια που με είχαν τραβήξει πίσω έγιναν δύο άτομα που ήξερα. Ο Άλεξ από την μια μαζί με τον Μάρκους προσπαθούσαν να διώξουν τους αστυνομικούς που είχαν μείνει εδώ. Και όλοι ήταν περίεργοι για το τι είχε συμβεί και την ξαφνική μυρωδιά του φόβου στον αέρα.

Η Σάρα ακόμα προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά δεν κατάφερνε τίποτα. Ειδικά τώρα που είχε έρθει και ο Λίο κοντά. Το θέμα όμως δεν ήταν ότι είχε έρθει ο Λίο αλλά το ότι κρατούσε στο χέρι του εκείνο το πράγμα. "Πάρε αυτό το πράγμα μακρυά μου". Η φωνή μου ήταν ένας αχινός ψίθυρος. Κανένας δεν την άκουσε μέσα σε όλα αυτά. Και το χειρότερο ήταν ότι ο Λίο ακόμα ερχόταν προς τα εδώ.

"Είπα πάρε αυτό το πράγμα μακρυά μου". Αυτήν την φορά δεν με ένοιαζε ποιος θα άκουγε και ποιος θα το έπαιρνε λάθος. Ο φόβος ήταν το μόνο που ένιωθα, και αυτός με έκανε να φωνάξω με τη φωνή μου αλλοιωμένη όπως όταν έχω κάνει μισή μεταμόρφωση. Όλοι κάνανε ένα βήμα πίσω εκτός από την Σάρα η οποία δεν αντέδρασε καθόλου. Το στιλέτο χάθηκε από τα χέρια του Λίο και εξαφανίστηκε καθώς ο Τζακ το έδωσε σε έναν από τους αστυνομικούς που δεν είχε προλάβει να βγει ακόμα από το σπίτι

"Αυτή είναι η ιδέα σου για ένα αστείο; Πως μπορείς και έρχεσαι κοντά μου με αυτό το καταραμένο πράγμα στο χέρι σου. Με αυτό το στιλέτο ο θείος μου που τότε νόμιζα ότι ήταν ο πατέρας μου μου έκοψε τον λαιμό και με άφησε έτσι ακριβώς όσο πνιγόμουν στο ίδιο μου το αίμα. Και όλο αυτό έγινε όταν ήμουν εικοσιπέντε ετών".

"Ηρέμησε δεν το ήξερα. Δεν είχα ιδέα ότι είχε γίνει κάτι τέτοιο".

"Δεν με νοιάζει που δεν το ήξερες". Ξέφυγα από τα χέρια που με κρατούσαν και πήγα κοντά στον Λίο σχεδόν σαν να ήθελα να τον χτυπήσω. Μέσα μου ήξερα ότι δεν έφταιγε αυτός αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.

"Κρις σταμάτα. Δεν φταίει αυτός που δεν το ήξερε". Μάρκους. Αυτός ο μπάσταρδος, τι θέλει και ανακατεύεται;

"Ποιος νομίζεις ότι είσαι και ανακατεύεσαι σε αυτό το ζήτημα Μάρκους"; Γύρισα προς το μέρος του και τα μάτια μου άστραψαν μπλε από τον θυμό μου.

"Ο πατέρας σου βλάκα. Και ως πατέρας σου ανησυχώ για σένα, για αυτό φρόντισα να μάθω ότι δεν πρέπει να αναφέρω. Μην κάνεις κάτι που θα μετανιώσεις αργότερα". Συνέχισε έτσι και δεν θα ζήσεις εσύ αρκετά για να μετανιώσεις για κάτι.

"Ο πατέρας μου;  Ένα γαμημένο βιολογικό ατύχημα δεν σε κάνει αυτόματα πατέρα μου. Και σίγουρα δεν με κάνει εμένα για σου. Είσαι απλά ένας δότης γονιδίων για εμένα για αυτό μάθε την θέση σου".

"Κρις σταμάτα. Ξέρω ότι είσαι φοβισμένος αλλά το παρατραβάς. Θέλει μόνο να σε βοηθήσει, όπως όλοι εδώ μέσα". Η φωνή της Σάρας έφτασε στα αυτιά μου αν και μετά ζόρι, αλλά δεν κατάφερνε να με φέρει στα λογικά μου. Τότε είδα τον Μάρκους να κάνει ένα βήμα μπροστά και αυτό ήταν όσο ήθελα για να εκραγώ.

Εμφάνισα το Elucidator και αμέσως το έστριψα προς τον Μάρκους ο οποίος σήκωσε τα χέρια του ψηλά και έκανε πάλι πίσω. "Περίμενε, τι πας να κάνεις";

"Cut through the void...". Τα μάτια μου άστραψαν κόκκινα τη στιγμή που τελείωσα την φράση, και δύναμη κύλησε από μέσα μου προς το κατάνα μου.

"Κάντε στην άκρη". Η Κάθριν φώναξε και αμέσως όλοι έκαναν στην άκρη καθώς εγώ κούνησε το σπαθί μου για να κόψω στον αέρα το σημείο όπου βρισκόταν ο Μάρκους. Στην αρχή δεν συνέβη τίποτα αλλά όταν εμφάνισα την θήκη του Elucidator και το έβαλα μέσα, τη στιγμή που ακούστηκε ο μοναδικός ήχος από το κούμπωμα μπροστά οι καναπέδες κόπηκαν στην μέση και έπεσαν στο έδαφος μαζί με ένα τραπεζάκι δίπλα τους. Αυτή είναι η πραγματική δύναμη του ξίφος μου, η πραγματική μου δύναμη.

"Δεν μπορούμε να τον λογικεψουμε αφήστε τον να φύγει. Αν δει αντίσταση θα προκαλέσει ζημίες".

Εξαφάνισαν πάλι το ξίφος μου στις φλόγες από όπου εμφανίστηκε και πήγα προς την πόρτα με τον θυμό μου να φτάνει στην κορυφή. Βγήκα από το σπίτι περπατώντας γρήγορα και όταν έφτασα στον δρόμο άλλαξα μορφή χωρίς να με νοιάζει τι θα έκαναν όσοι ήταν εκεί και έκανα να φύγω προς το δάσος. Αν προσπαθούσε κάποιος να με εμποδίσει καλά θα έκανε να προετοιμαστώ για το χειρουργείο...