Secrets No More
Nichole's POV
"What are you doing here? You need to rela--"
"Ano ka ba Nichole? Bakit iniintindi mo pa yan kesa sa nangyayari sayo?" binigyan ako ni Manuel ng isang baso ng kape.
We've been here in the hospital for 2 days, no sleep.
I feel like a zombie right now.
"Nichole. Alexia is going home now" tiningnan ko si Ian habang humihigop ako ng kape? "Bakit? What is she doing here?" sabi ko sabay irap.
I know. Alam ko namang may karapatan si Alexia na makita si Papa kasi syempre, ama niya yun eh. Alangan naman pabayaan niya.
Pero no. She'd done too much to this family.
From ruining it to hiding some stupid secrets about me and my disease kuno.
"Well, alam mo na. So, hahayaan mo ba siyang makita si Daddy?"
"Obviously, not. Hindi nga natin makita si Daddy ng maayos, siya pa kaya. Anyways, Manuel, nakahanap ka na ba ng pwedeng donor ng heart?"
Hindi siya sumagot sa tanong ko and that means, wala pa siyang nakikita.
"Ahhm. Nichole, the doctor said tha---"
"I know Manuel."
Nabigla siya sa sinabi ko.
Kagabi, kinausap ako ng doctor. Tinanong niya ako kung sino ang maaring makapag donate ng heart for my father.
Walang stock ang Pilipinas para sa kakailanganing puso ni Papa kung gusto talaga namin siyang gumaling, and it really hurts that we can't even find a compatible heart to make his life longer!
"What do you mean?" tanong niya. "Ahhh, Ian. Alis ka muna. Mag uusap muna kami ni Manuel."
Tumayo si Ian at umalis muna.
"Manuel, I really want to say sorry." natawa ako sa sinabi ko. "Nababaliw ka na ba Nikki, wala ka namang ginawa ah?" mas natawa ako. May ginawa ako Manue, may ginawa ako.
Huminga ako ng malalim kasi di ko alam kung paano iyon sasabihin sakanya.
Tumayo ako mula sa pagkakaupo at nilapag ang baso ng kape sa maliit na mesa.
"Pwede mo ba akong isayaw?" tanong ko sakanya. Ngumiti siya at tumawa. "Huh? Bakit mo na mang naisip na isayaw kita sa hospital aber?"
Tumawa lang ako at dahan-dahan siyang niyakap. Pumikit ako habang sinimulan niyang gumalaw.
This feels like the way I wanted too.
"Manuel, I really really missed you." bigla kong sabi.
"Akala ko pa naman ipagpapalit mo ako sa Zhyler na yun." hinigpitan ko ang yakap ko sakanya. "Sabi ko na nga ba eh, nagselos ka nung nagsama kamiiiii" pang-aasar ko.
"H-hindi ah."
Hindi na ako nag salita at dinamdam lang ang pagsayaw niya sa'kin. Wala akong pake kung anong sasabihin ng mga nakakakita sa'min.
All I want is to be with him right now.
"Manuel, may sasabihin ako. But promise me, hindi ka bibitaw sa pagkakayakap mo sa'kin" seryoso kong sabi.
BINABASA MO ANG
The Selfish Heart
Teen Fiction"...mamahalin mo pa rin ba ako kahit nasa piling na ako ng iba?"
