STORM SEASON (Nederlands)

33. De Ex

De groep van ongeveer honderd mensen liep in een kolonne naar boven, alsof het een begrafenis was. 'Niet binnen blijven hangen, meteen naar buiten, niet onder bomen gaan staan,' riep de vrouw met de schelle stem minstens tien keer. Dawns hart klopte in haar keel toen ze de eetzaal inliep. Alle ramen waren kapot en er lagen over bladeren en takken. Ze liep meteen naar buiten, het grasveld op. Hoewel het in de kelder had geklonken alsof de tornado precies over hen heen was gekomen, leek het mee te vallen. Het dak lag verspreid over het gras en de borden en bomen waren als satéprikkers omgeknakt, maar het wegrestaurant stond er grotendeels nog. Nathan rende naar zijn truck voor een inspectie, Jordan ging erachteraan. Een van de auto's was op zijn kant terechtgekomen maar de rest leek in orde, op wat deuken van rondvliegende takken na.

Dawn en Sanne besloten hun vliegtickets meteen om te boeken omdat ze zo dicht bij het vliegveld waren. Nathan en Jordan wilden hen wel brengen. Het was nog maar een kort stukje rijden, maar ze deden er bijna een uur over. Ze reden bijna stapvoets vanwege alle stilstaande auto's en de troep op de weg. De maisvelden langs de weg waren helemaal verwoest, de omgewaaide planten lagen in poelen met water. Het leek wel een moeras.

Aan de balie regelden ze een plekje op de eerste vlucht naar Amsterdam, anderhalve dag later. Op de terugweg zat Jordan op haar telefoon te kijken. Het was inmiddels bijna donker.

'Volgens mij is hij niet over Lone Grove heengegaan,' zei ze. Ze hield haar telefoon voor Dawn's neus. Een lokale nieuwssite hield het pad van de tornado bij op een kaartje. Hij was vlak langs Ardmore gegaan en vanaf daar naar het zuiden, weg van Lone Grove. Volgens het bericht werd hij al minder krachtig en zou hij Texas waarschijnlijk niet halen.

'Staat je huis nog overeind?' vroeg Sanne vanaf de bijrijdersstoel. Ze zat voorin naast Nathan.

Dawn schrok. Tot dat moment had ze zich helemaal niet gerealiseerd dat haar oude huis omver getrokken kon worden.

'Vast wel,' zei Jordan. 'Het heeft flink gestormd in Lone Grove maar ik denk niet dat er veel schade is.'

'Gelukkig maar,' zei Sanne.

'Ik hoop dat het geen bende is bij Payne Lane,' zei Jordan. 'Gaan jullie naar het feest bij het meer daar?'

'Nee,' zei Dawn. 'Ik hoef die hele groep mensen niet zo nodig te zien.'

'Wie bedoel je met die groep? Je bitchy vriendinnen en je ex?'

Sanne draaide zich meteen om bij het horen van dat laatste woord.

'Er komen ook leuke mensen,' zei Jordan. 'Ik ken al een paar superleuke en interessante mensen die naar het feestje komen.' Ze gebaarde naar Nathan en zichzelf.

'Laten we gaan,' zei Sanne. 'Ik ben wel benieuwd naar je ex.'

Daarop volgde een ongemakkelijke stilte.

'Misschien,' zei Dawn uiteindelijk.

'Kom gewoon,' zei Jordan. 'Het is je laatste avond in Amerika.'

'Misschien.'