STORM SEASON (Nederlands)

42. Trotse vader

Het was een koele ochtend, een wolkjes-uit-je-mond-ochtend. Dawn zag dat Sanne geen fiets bij zich had dus ze liet haar fiets in het rek staan. Ze liepen langs de kade richting school en Eleonoor fietste langzaam naast hen.

'Zaten jullie echt in een tornado in Amerika?' vroeg Eleonoor.

Dawn knikte.

'En ze hadden breakfast burrito's,' zei Sanne.

'En dat eet je bij het ontbijt?' vroeg Eleonoor. Ze fietste zo langzaam dat ze bijna omviel.

'Ja,' zei Sanne. Maar er zitten geen bonen en gehakt enzo in, maar ontbijtdingen. Roerei en kaas en spek.'

Gaat het weer over die stomme breakfast burrito, dacht Dawn. Ze liep wat sneller en liet de anderen achter zich. Ze keek verveeld om zich heen toen ze opeens het bord zag op de bibliotheek. Op de gevel was een nieuw bord gemonteerd. Daarop stond heel groot een boeken-emoji, twee boekjes met een derde er schuin naast. Daaronder stond in grote graffiti-achtige letters Kom staren naar een stuk dode boom en hallucineer je een andere wereld in. Leen een boek!

Dawn draaide zich om naar Sanne en Eleonore.

'Dat heb ik bedacht!' riep ze.

'Nee, het is nog best Mexicaans want er zit ook avocado en jalapeno in' zei Sanne tegen Eleonore.

'Hou nou eens op over die burrito!' Dawn wees naar het bord. 'Die slogan heb ik bedacht in het vliegtuig.'

Eindelijk keken ze op.

'Is dat nou die slogan?' vroeg Sanne.

'Dat is de slogan waardoor ik de tickets kon kopen,' zei Dawn. 'Ze hebben hem wel veranderd. Maar hij lijkt er nog heel erg op.'

'Een stuk dode boom. Het is een goede slogan,' zei Eleonore.

'Die boeken-emoji die erbij staat is stom,' zei Sanne. 'Ze denken zeker dat jongeren dat cool vinden.'

Ze zette een hoog stemmetje op.

'OMG! Een emoji! Deze bieb is zeker net zo cool als berichtjes sturen op mijn telefoon! Ik ga een boek lenen in plaats van appen!'

Dawn lachte om Sanne's toneelstukje.

'Lees je eigenlijk wel eens een boek?' vroeg ze.

'Het duurt zo lang,' zei Sanne, 'ik heb er geen geduld voor.'

'Ik lees wel eens verhalen op mijn telefoon via Wattpad,' zei Eleonoor.

'Fan fiction?' vroeg Dawn.

'Nee, alsjeblieft niet zeg. Gewoon goede verhalen zoals in boeken. Maar dan zonder al dat onhandige papier.'

Dawn draaide zich om. Ze wilde haar reclamebord nog één keer zien. Het was echt enorm. De tekst was wel wat anders geworden, maar ook weer niet zo anders dat ze zich schuldig voelde dat ze er geld voor had gekregen. Haar idee zat er nog duidelijk in. Dawn maakte een foto van het bord en appte het naar haar vader. Ze kreeg al snel een berichtje terug.

Dad: Feeling proud of my little girl