STORM SEASON (Nederlands)

41. Date

Die middag ging Dawn naar Sanne toe. De ouders van Sanne ontvingen haar heel netjes. Ze kreeg thee en twee koekjes op de bank in de woonkamer. Er hing een spanning. Ze waren niet onaardig maar wel wantrouwig.

Dawn was blij toen ze weer buiten stond met Sanne. Ze pakten hun fiets en reden naar de stad. Ze gingen naar de bioscoop, een romantische film. Nu konden ze niet door de romantische stukjes spoelen, zoals ze twee weken eerder deden. Na de film gingen ze shoarma eten. Het waren heel gewone dingen om te doen met je vriendinnetje, naar de film en uit eten, maar het voelde spannend en helemaal niet gewoon. In de stad keek Dawn meer om zich heen nu ze hand in hand liep met Sanne. Ze verwachtte nageroepen te worden, maar dat gebeurde niet. Het was een geweldige avond en Dawn lag om half twaalf tevreden en gelukkig in haar bed. Alleen, dat wel. De ouders van Sanne vonden het niet goed als ze samen sliepen.

De volgende ochtend had Dawn's vader weer ontbijt gemaakt. In de keuken stond sinaasappelsap en een kom met Crunch Berries voor haar klaar.

'Ik heb Amerikaanse cereals voor je gehaald,' zei hij toen ze binnenkwam.

'Ga je nu elke dag ontbijt voor me maken?' vroeg Dawn.

'Als ik niet teveel werk heb.'

Dawn ging zitten en goot melk over de felgekleurde balletjes heen.

'Hoe lag ze erbij?' vroeg haar vader.

'Wie?'

'Je moeder.'

'Ik ben daar niet heen gegaan,' zei Dawn en nam een hap. Het was heel erg zoet.

'Als je op de universiteit zit gaan we nog wel een keer samen,' zei haar vader.

'Wie zegt dat ik naar de universiteit ga?'

'Maakt ook niet uit. Ik bedoel, als je twintig bent ofzo.'

De bel ging. Dawn verwachtte Sanne, ze zouden samen naar school lopen. Ze stond op om haar jas te pakken, maar haar vader was al naar de intercom gelopen.

'Kom maar boven dames,' zei hij terwijl hij op de knop drukte.

Dawn keek hem verbijsterd aan.

'Wat doe je?' vroeg ze.

'Gezellig toch,' zei haar vader.

'Ben je op je hoofd gevallen toen ik weg was? Je laptop lijkt wel verdwenen, je maakt ontbijt en nu dit!'

Haar vader haalde lachend zijn schouders op.

'En waarom zei je dames? Heeft Sanne iemand meegenomen?'

'Blijkbaar.'

Het meisje wat Dawn niet kende kwam als eerste binnen. Ze leek wel oké, ze zag er alleen iets te veel uit als een hipster. Haar haar zat in een knotje precies bovenop haar hoofd en haar bril was te groot voor haar hoofd.

'Hoi,' zei ze. 'Eleonoor. Wat een geweldig huis!'

Eleonoor schudde Dawn's hand en liep naar het raam.

'Ik ben jaloers, je zit hier zo hoog boven de stad... ik zie mijn eigen dak vanaf hier.'

Dawn vond haar meteen aardig. Meestal wist ze dat binnen een paar seconden.

'Hey Sanne,' zei haar vader overdreven toen Sanne binnenkwam.

'Hoi,' zei Sanne.

'We moeten helaas meteen alweer weg,' zei Dawn. Ze pakte haar jas en tas en trok de andere twee naar de deur.

'Hebben jullie Engels vandaag?' vroeg haar vader.

'Ja,' zei Sanne.

'Zorg dat mijn dochter aardig is tegen die meneer Bresser,' zei hij tegen haar. 'Ik wil niet nog een mail van de school krijgen.'

'Begrepen!' zei Sanne.

Dawn zuchtte en trok de deur achter zich dicht.