STORM SEASON (Nederlands)

30. Achtervolging

De auto van Nathan was best nieuw maar had geen airco. Het was het heetste moment van de dag en er hingen dikke, donkere wolken in de lucht. Het was drukkend warm en alle ramen stonden open terwijl ze over de weg raasden, richting Oklahoma City. Op zoek naar Sanne.

Ze reden hard, harder dan ze van de borden mochten rijden, maar ze kwamen de Greyhound-bus niet tegen. Na twintig minuten werd het landschap werd rotsachtiger. Nu en dan scheidde de weg zich omdat er een grote rotspartij lag, en zag je tien minuten geen tegenliggers. Het begon te miezeren en het rode stof op motorkap kroop in streepjes omhoog over de voorruit tot Nathan zijn ruitenwissers aanzette. Dawn tuurde naar buiten, op zoek naar een bus. Net toen ze begon te twijfelen of dit wel de goede weg was zag ze in de verte een flits van zilver en blauw.

'Ik zie hem!' riep ze. Nathan drukte het gaspedaal verder in.

Al snel reden ze naast de Greyhound en Dawn strekte haar nek om in de bus te kunnen te kijken. Ze ging alle raampjes af: een oude vrouw, een dunne man met een hondje op schoot, twee lege stoelen; geen Sanne. Achter een van de voorste raampjes zag ze blond haar.

'Naar voren!' zei Dawn zonder de bus uit het oog te verliezen.

Ethan bromde wat en gaf gas. De truck kroop langs de bus naar voren. Het raam was vies, maar Dawn zag dat de blonde lok hoorde bij een meisje, een hand tegen het raam. Dawns hart stond stil. Het was Sanne.

'Ik zie haar!' riep ze. 'Gebruik je toeter! Dan kijkt ze misschien!'

'Geeft ze altijd zo makkelijk bevelen?' vroeg Nathan aan Jordan.

Jordan lachte en op dat moment knalde een tak tegen de voorruit. Dawn schrok zich wezenloos. Waar de tak de ruit had geraakt zat nu een flinke ster.

'Godverdomme,' zei Nathan, 'al na twee weken.'

Dawn keek weer naar buiten, maar de bus was weg. Van het ene op het andere moment regende het keihard. Ze draaide haar raampje open en hing uit het raam om naar achteren te kijken. Ze was meteen kletsnat. Ze zag de bus op de vluchtstrook staan. Er stonden wel meer auto's stil.

'Guys,' zei Dawn toen ze weer zat, 'er is iets aan de hand.'

'No shit,' zei Nathan. De auto voor hem remde hard en hij moest ook in de remmen.

Nathan keek omhoog. Het stormde nu echt flink en er vlogen takken en bladeren door de lucht. Dawn en Jordan volgden zijn blik. Minder dan een kilometer van hen af trok een donkergrijze, reusachtige tornado over de maisvelden.