STORM SEASON (Nederlands)

40. Bacon

Dawn sliep als een blok die nacht, in haar halfroze kamer in Amsterdam. Het was al bijna tien uur toen ze wakker werd. Ze stuurde meteen wat berichtjes heen en weer met Sanne en ze spraken ze af dat ze elkaar die middag zouden zien. Ze trok een shirt aan en liep naar de keuken. Daar zat haar vader aan de keukentafel een krant te lezen. Het was de eerste keer dat ze hem aan die tafel zag zonder laptop. Hij keek meteen op toen ze binnenkwam.

'Hey honey, wil je wat eten?'

Dawn knikte. Ze ging zitten. Haar vader pakte een maatbeker beslag uit de koelkast en zette een pan op het vuur.

'Wil je bacon bij je pancakes?'

'Dad,' zei Dawn, 'ik wil... sorry dat ik niet aan jou dacht toen ik wegging.'

'Ik weet het. Het is wel oké.'

'Ik had moeten laten weten waar ik was.'

Haar vader lachte terwijl hij beslag in de pan goot.

'Ik wist heus wel waar je was.'

'Mijn telefoon!' riep Dawn. 'Heb je de locatie opgezocht?'

Sanne had haar nog wel paranoïde genoemd toen ze op dag één de batterij uit haar telefoon haalde.

'Locatie van je telefoon?' vroeg haar vader. 'Die dingen snap ik toch allemaal niet. Denk je dat ik lang na moest denken waar je was? Natuurlijk ging je terug naar Lone Grove.'

Dawn wende in stilte aan het idee dat ze niet zo listig was als ze dacht.

'Maar waarom heb je niets gedaan?' vroeg ze.

'Ik vond het geen slecht idee,' zei haar vader. 'Als jij het gevoel hebt dat je nog iets moet afsluiten, afscheid nemen, dan houd ik je niet tegen.'

Hij keek naar haar.

'Je lijkt op je moeder. Tegenhouden heb ik bij haar geprobeerd, dat werkte niet. Dus ik dacht, nu doe ik het zo.'

'Ik lijk niet op haar!'

Haar vader lachte weer. Hij was zo ontspannen, zo had Dawn hem bijna nooit gezien.

'In sommige dingen,' zei hij. 'Alleen in sommige dingen. Jij kwam terug.'

'Eerst wilde ik daar blijven.'

'Dat geloof ik niet. Volgens mij vind je Nederland best leuk. En de Nederlanders ook.'

Hij keek haar veelbetekenend aan en gaf haar een knipoog. Dawn bloosde.

'Wisten de ouders van Sanne het ook?'

'Ik moest het ze natuurlijk vertellen.'

'Wow,' zei Dawn.

'Het was een heel, heel lang gesprek. Maar uiteindelijk heb ik ze ervan kunnen overtuigen dat het goed was om jullie een paar dagen met rust te laten. Wil je nou bacon?'

'Nee. Ja.'

Ze kreeg een berichtje van Sanne.

Sanne: Waar spreken we af?

Dawn: Ik kom wel naar jou toe. Dan kunnen je ouders aan me wennen.

Sanne: ok :p