Acı... Damarlarındaki kırmızı sıvının kor olmuşçasına geçtiği yerlerde iz bırakması... Hayat damla damla damarlarından yere akarken her şeyin gözünün önünden geçmesini beklermiş insan... Halbuki tek gördüğü o gülüşü güzel adam...
***
Soğuk... İliklerine kadar işleyen kesif bir soğuk... Yüzük parmağındaki soğuk alyanstan bile daha iç parçalayıcı bir soğuk... Yıldızsız, bulutsuz engin bir gökyüzünün altında kulakları sağır edercesine bağıran bir sessizlik... Adamın gözlerinin gördüğü tek şeyse içini deşen nefreti...
***
İki kalbin mücadelesi... Aralarında kalmış küçük bir kalbinse çaresizliği...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Akşam
Romance"Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak... Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta, Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta... Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kana...
