"-Ama sonunda kaybeden siz olmuşsunuz.
-Kayıp mı? Kaç kişi böylesine sevebilmiştir dünyada?
-Ama kucağında bir kucak korla kalan siz olmuşsunuz.
-İyi ya, boş değil kucağım.
-Ama yandınız, kül oldunuz.
-Ama vardım, kül bunun kanıtı." -Ayfer Tunç, Suzan Defter
***
Kafasını kaldırıp da önünde kendisine gelmekte olan kadını görünce elindeki yüzükle kalakaldı Yağmur. Düşüncelerine dalmışken kadına bu şekilde yakalanacağı aklının ucundan geçmemişti. Nitekim Neşe adamın elindeki parlayan şeyin bir yüzük olduğunu dolunayın ışığı altında gayet net seçmişti. Adamın onu görünce şok olan yüzünü de...
Yağmur kadının bir kendisine bir yüzüğe baktığını görünce şansına söverek yüzüğü cebine attı. Hesapta romantik teklif yapacaktı! Düpedüz hazırlıksız yakalanmıştı kadına işte!
Hızla kadının yanına geldi ve ellerini kendi avuçlarının içine hapsetti. Dolunayın ışığının denizden yansıyıp her yeri aydınlattığı bu gece aydınlığında kadının lacivert gözlerinin içine dikti gözlerini ve o kadife sesiyle bir şiir okumaya başladı gönlünden kopup gelen.
"Ben seni bir okyanusun derinliğinde buldum da sevdim
Parlak bir inciydin benim için
Paha biçilmez bir inci
Ben seni soğuk ve yağmurlu bir günde
Seni düşünürken gülüşündeki sıcaklığın içime dolup da
Beni sardığı bir anda sevdim
Seni sadece selvi boyun, siyah saçların ya da kara gözlerin
Güzel bir yüzün var diye değil
Fikirlerinle, konuşmandaki güzelliğin ve benim o kor halde yanan yüreğimle sevdim
Ben seni derinden ve hissederek sevdim
Her kalp atışımda vücudumun dört bir köşesine yayıldığını
Beni sardığını her nefes alışımda ciğerlerime işlediğini bilerek sevdim
Seni kış gecelerinin o soğuk yatağında birlikte uyuyup beni işittiğin
Yaz sıcağında uyuyamayıp sıkıntılarım olduğun
Ve rüyalarımda buluştuğumuz gecelerde sevdim
Seni ellerinden tutup kanımın kaynadığı
Kalbimin yerinden fırlayacağını hissettiğim anlarda
O ıslak dudaklarınla beni sevdiğini söyleyeceğin anları düşünerek sevdim
Ben seni o sensiz anlardaki boş ve değersiz geçen dakikalarda
Kayıp zamanlarımızda, seni arayıp bulamadığım
Çaresizlik içinde olduğum, içki sofralarını dost bildiğim anlarda sevdim
Sen ne kadar uzak olsan da,
Aramızdaki kilometreler nasıl çoksa
Ben de seni o kadar yoğun ve o denli çok sevdim
Seni kalbimde yanan ateşin ile
Zihnimde olusan hayallerin o ay parçası çehrenle
Bana derinden bakan o gözlerindeki ışıltıyı görecegim anları beklerken
Kalbimin yanıp tutuştuğu anlarda
Gelip bu ateşi alevlendirerek
Bana sarılarak beni sevdiğini söyleyeceğin anlari düşünerek sevdim.*"
Derin bir nefes alarak sıkıntıyla iç geçirdi adam. Kadının dolu dolu gözleri gece karanlığında titreşiyordu. Lacivert dalgalar yayılıyordu kirpiklerine doğru.
"Korkuyorum!
Hak ettiğin mutluluğu sana verememekten korkuyorum.
Seni beni sevdiğinden fazla sevememekten korkuyorum.
Senin sevgine layık olduktan sonra başkaları tarafından o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.
Seni kazandım derken kaybetmekten korkuyorum.
Aramızdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum.
Senin kalbini daha fazla kırmaktan korkuyorum.
O temiz ve masum göz yaşlarını daha fazla akıtmaktan korkuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Akşam
Romance"Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak... Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta, Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta... Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kana...
