Buluşmak için sözleştikleri yere geldiğinde caddenin karşısında onu bekleyen adamın gözlerinin içine bakarak gülümsedi. 'Ne çok seviyorum, seni be adam! Nazım ne güzel demiş: Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin! Öyle çok seviyorum işte.'
Yolun tam ortasından geçerken dikkati sağ tarafından gelen araba sesiyle dağıldı. Yanına doğru bakarken donup kaldığını hissetti. Kırmızı bir araba üzerine son hız geliyordu!
'Allah'ım niyeti ne bunun!'
Beyninin içinde haykırırken yolun ortasında, kısa bir an öne mi arkaya mı gideceğine karar veremeden bocaladı ve kendisini hızla arkaya savrulurken buldu. O kadar hızlı bir şekilde arkaya doğru uçmuştu ki ayakları yerden kesilmişti. Karnına aldığı darbe nefesini kesmiş, kaldırıma başını vurmasıyla da can acısıyla çığlık atmıştı. İçine göçen akciğerlerine inat nefes almaya çalışıp öksürük krizine girdi. Kafasını yerden kaldırdı. Elini kafasına götürüp kanayıp kanamadığını anlamaya çalışırken beyni yeni yeni çalışmaya başlamıştı. Düşünceleri sıraya girerken idrak ettiğiyle hızla doğruldu.
'Beni biri itti! Demin ben düşerken birine araba çarptı!' Saniyeler içinde gerçekleşen bu olaylar kadın için bir asır sürmüş gibiydi.
Kafasını çevirip de soluna bakınca yerde kanlar içinde yatan adamı gördü. Duyduğu çığlığın kendi sesi olduğunu idrak etmesiyle yerden fırlayıp kendini adamın yanına atması bir oldu. Hızla adamın vücudunda gözlerini gezdirdi. Başından oluk oluk kan akıyordu. Gözleri kapalıydı. Kolu ters bir açıyla kıvrılmıştı.
"Yağ... Yağmur... Yağmur... YAĞMUR!"
Ellerini adamın gövdesinde gezdirirken ne yapacağını bilemeyerek onu uyandırmaya çalıştı. Gözlerinden yaşlar boşalıyordu. Hayatı boyunca hiç bu kadar canının acımadığını hissetti kadın. Sevdiği adam önünde kanlar içinde yatıyordu! Elini boğazına götürüp nabız ararken güçsüzce atan vuruşların titreyen parmaklarının altından kaybolduğunu hissetti.
"Hayır! HAYIR! Yağmur, aç o orman gözlerini yalvarırım!.. Bak bana!.. Lütfen!.. Allah'ım lütfen!.. Lütfen onu benden alma!.. Yağmur!"
____________________
- Kızmayın bana :(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Akşam
Romance"Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak... Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta, Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta... Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kana...
