SUARA (Musia Serisi - 1) (Tamamlandı)

Öfke (2)

        "Selam mı?! Burada, Dosina' dasın ve söyleyeceğin tek şey 'Selam' mı?!"

     Seçkin içeri girip kapıyı kapattı. Derin' e sarılmak istedi ama kız elleri kaldırarak yaklaşmasını engelledi. Onları Gorta da gördüğünden beri düşünüyordu. Nasıl olabilirdi? Belki bilmiyorlardır, kim olduğunu bilmeden hayatına girmişlerdir diye bir düşünce zihninde belirse de bunun mümkün olmadığını biliyordu. Henüz güçleri tam anlamıyla açığa çıkmamış olsa da bir sianın Suara' sını tanımaması mümkün değildi. Kalplerinde hissederlerdi.

        "Derin..."

     Derin elini kaldırdı tekrar ve onu susturdu. Daha fazla yalan duymak istemiyordu. Belki de sadece görevleri için onun yanında olduklarını duymaktan korkuyordu. Çünkü Derin için ilişkiler önemliydi. Dostluk, sevgi, aşk ya da aile... İlişkinin adı değil hissettirdikleri önemliydi onun için. Ve sevdiği, güvendiği kişiler tarafından kaldırılmıştı. Arkadaşları tarafından kırılmıştı. Ama biliyordu ki sadece ondan özür eklemeleri ve arkadaşlıklarının gerçek olduğunu söylemeleri onları affetmesine yetecekti. Yine de öncesinde kendisini sakinleştirmeliydi. Söyleyeceği kelimelerin kontrolünde olması ve köprüleri yakacak şeyler söylemesine engel olması için önce sakinleşmeliydi Derin.

        Seçkin onun yüzüne baktığında içinden geçenleri anlayabilecek kadar tanıyordu Derin' i. Sadece kendisinin de diğerlerinin de samimi olduğuna inandırması gerekiyordu kızı. Yamaç, Seçkin için de sürpriz olmuştu. Daha önceleri karşılaşmamışlardı hiç. Çünkü Seçkin, Dosina' da değil Obsin' de yaşıyordu. Görev için gelirdi sadece onda da Yamaç ile hiç karşılaşmamıştı. Karşılaşmış ise de hatırlamıyordu. Zamanında Derin' in yanında onu gördüğünde sinirlendiğini hatırladı. Kuzeni olduğunu bilseydi o kadar kıskanır mıydı? Evet, kıskanırdı. Can' dan bile kıskanıyordu. Yamaç' tan mı kıskanmayacaktı?

        "Derin lütfen beni dinle. Açıklamama izin ver. Bizim görevimiz aileni korumaktı. Bunu da en iyi onlara yakın olursak yapabilirdik. Ama bu değil ki sırf görev için arkadaş gibi davrandık. Can ve Bulut her zaman bizim dostumuzdur oldu ve son nefesimize kadar da öyle olacak. Ve Darren seni bulamadı ama onların yerini biliyordu her zaman. Sana ulaşamayınca onları alıkoymaya çalıştı. Mila da bize bu görevi verdi."

         "Darren aileme zarar vermeye mi kalkıştı?"

     Derin elektrik çarpmış gibi hissetti. Bu iğrenç adam hiç mi durmazdı? Annesini kaybettiği yetmedi geri kalan ailesini de mi almak istedi? İçindeki nefret ve intikam hırsı bu öğrendikleri ile daha da büyüdü.

     Seçkin onun sorusunu başıyla onayladı ve anlatmaya devam etti.

        "Onları koruduk. Sonların haberi olmadan koruduk. Tabi Hakan komutanım hariç. O bize içerden destek veriyordu. Malum her zaman eve girişimiz mümkün olmayabiliyordu. Yamaç' ı ben de bilmiyordum. Sen kaçırıldıktan sonra buraya geldiğimizde öğrendim. "

        "Bir de o var di mi? Tesadüfen tanıştığım iyi bir arkadaş diyordum. Meğer adam kuzenimmiş! Seçkin artık git. Çünkü dilimin ucuna kadar gelen öyle kelimeler var ki; eğer şimdi onları söylersem bir daha birbirimizi asla affedemeyiz. O yüzden şimdi gitsem iyi olacak."

     Derin sinirden kızardığını hissediyordu. Kesinlikle Seçkin artık gitmeliydi. Ama genç adam inat etmişti. Derin ile arasında olan birkaç adımlık mesafeyi hızla kapatıp kollarıyla sardı onu. İnansın istiyordu. Onu kandırmadıklarına, sadece koruduklarına inansın istiyordu.

     Derin ise kulaklarının uğuldadığını, öfkenin kontrolünü kaybettirdiğini hissediyordu. Öfkesi patlamak üzereydi. Adamın saçlarına kondurduğu küçük öpücük son damla olmuştu. Hızla adamı itip iki geriledi Derin. Dilinin bağı çözülmüştü artık. Öfke mantığının önüne set çekmişti. Sesinin yüksek çıkmasını da sözlerinin ne kadar kıracağını da kestiremiyordu artık.