SUARA (Musia Serisi - 1) (Tamamlandı)

Trapoget

°°°°°°°°°°°°°°°
        Guava Vadisi;

     Ne diyordu bu adam böyle?  Aklını mı kaçırmıştı? Artık benimlesin ne demekti? Nasıl bir manyak...  Ruh hastası...  Ah!  Çıldırmamak elde değildi!  Kim birini yıllarca izleyip sonra kaçırıp, bir de bu yaptığını onu korumak için yaptığını iddia edebilirdi ki?!
   
     Öfke ile karşısındaki adama baktı Derin.  Nasıl bir ruh hastasının eline düşmüştü böyle? Nasıl kurtulacaktı buradan? 

        "Takıntılı manyağın tekisin!! " diye öfkeyle soludu genç kız.

        "Derin...  Birtanem...  Anlamadın galiba?  Ya da anlamak istemiyorsun.  Ama artık gerçeklerle yüzleş.  Sen artık benim yanımdasın.  Bana aitsin.  Hiç bir yere gidemezsin.  Benden kaçamazsın. ANLADIN?! "

     Sakin ve tatlı bir tonda yaptığı konuşmasını bir kükreme ile bitirmişti Korhan. Derin ise irkilse de belli etmemeye çalışarak adamın gözlerinin içine bakmaya devam etti. Sakin nefesler alarak öfkesini dindirmeye çabaladı. Başarılı olamadığını dolan gözlerinden anladı. Sinirinden ağlamak üzereydi ve Derin kesinlikle Korhan' ın karşısında ağlamak istemiyordu. Gözlerini kapatıp bir hayvan düşünmeye çalıştı. Böylece sakinleşecekti.

     Karanlığın içinde beyaz renkli bir yılan belirdi. Pulları elmas gibi parlaktı.  Sırtında ise yer yer renkli noktalar vardı. Kırmızı, pembe, turuncu, sarı, mavi, yeşil, mor, kahverengi. Safir gözlerinin ortasında dikey çizgi halinde göz bebekleri vardı. Dışarı çıkan çatallı dili safir mavisi rengindeydi.

     Derin hızla gözlerini açtı. Düşünmek istediği şey bir yılan değildi. O Şeker' i düşünmek istemişti. Bu beyaz yılanda nereden çıkmıştı? Ama itiraf etmeliydi ki,  çok güzeldi. Hayranlık uyandıracak kadar çok...

     Korhan' a baktığı anda yüzündeki ifade şaşırmasına sebep oldu. Adamın yüzünde pişmanlık vardı. Derin' in gözlerinden kulaklarına doğru kaçan bir damla yaşı uzanıp parmaklarıyla sildi.

        "Özür dilerim birtanem... Ağlama, lütfen..."

     Adamın sesindeki titreşim bir anlığına, sadece bir an, Derin' in kalbinin de titremesine sebep oldu. Hemen kendini toparlayıp başını geri çekerek adamın ona dokunmasına engel olmaya çalıştı. Daha fazlasını elleri hala bağlı olduğu için yapamıyordu. Hem adam önce bağırıyor ya da kükrüyor mu demeliydik, sonra da özür diliyordu. "dengesiz manyak" diye geçirdi içinden Derin. 

     Korhan ise genç kızın mavi gözlerine bakarken içinde pişmanlık vardı. Onu korkutmamalıydı. Ama kendine engel olamamıştı. Anlasın istiyordu. İçini ısıtan tek kadın olduğunu anlasın istiyordu. Günden güne içinde yeşerttiği, 58 yıllık hayatı boyunca varlığından bihaber olduğu kalbinin yerini gösteren aşkını görsün istiyordu. Onun dediği gibi takıntılı değildi. Ya da manyak... O sadece aşıktı.

        "Ağlama birtanem, ağlama... Söyle. Ne istersen söyle, yapayım. "

        "Beni bırak... "

        "Bir tek onu yapamam sevgilim. "

        "Neden?! "

        "Yapamam Derin, yapamam. Seni bırakırsam kaybederim. Tamamen. Eğer gidersen Darren seni bulur. Buna izin veremem. Hayır! Yapamam! "

     Oldukça yumuşak ve şefkatli çıkan ses tonu Derin' in içinde bir şeylerin kıpırdamasına sebep olmuştu. Gözlerini kapatıp biraz düşündü. Evet. Doğruyu söylemek gerekirse, haklıydı. Madem Darren izini bulmuştu ve burası da onun bulamayacağı bir yerdi, şimdilik burada kalması daha iyi olabilirdi. En azından ne yapacağına karar verene kadar... Ama önce uyumalıydı. Her ne kadar iki gündür uyuyor olsa da ruhen bitkin hissediyordu. Dinlenmeye ihtiyacı vardı.