Bliss [Fin]

Six

Pagpasok na pagpasok palang ni Vera sa loob ng condo ni Calvin ay agad na niyakap siya ng binata mula sa likod.

"I missed you so much." he whispered.

Hinawakan niya ang mga kamay nitong nasa may bandang tiyan niya. "Bitaw muna. Hindi pa nga tayo nakakapasok ng tuluyan sa loob." sabi niya rito at tsaka kinalas ang pagkakayakap ni Calvin sakanya.

Bumitiw naman ang binata pero kinuha nito ang kamay niya at iyon ang hinawakan. Marahan siya nitong hinila papunta sa living room kung saan pinaupo siya nito sa couch. Umupo si Calvin sa center table na nasa harap niya, hawak-hawak pa rin ang kamay niya.

"You said we need to talk?" tanong niya kay Calvin. Nakayuko lang ito at tinitignan lang ang magkahugpong nilang mga kamay. His thumb is drawing circles on her wrist.

"Yeah." he sighed.

Kinalas ni Vera ang kamay niya mula sa hawak nito at ipinatong lang iyon sa kandungan niya. She cleared her throat to catch Calvin's attention who seem so lost. "Ano'ng pag-uusapan natin?" kalmadong tanong niya rito.

Malakas na nagbuga ng hininga si Calvin at seryoso siyang tinignan sa mga mata. "Ayoko na, Vera."

Sandaling tinignan niya si Calvin. Nagsalubong ang mga kilay niya dahil hindi niya maintindihan ang sinasabi nito. "What?"

"I said, ayoko na." kalmado ang boses nito pero ramdam niya ang diin sa pagkakabigkas ng bawat salita nito na tila ba pilit na ipinapaintindi sakanya iyon.

"What is it that you don't want anymore?" she curiously asked him.

Calvin clicked his tongue rested both of his elbows on his knees and bent his head down. After a few seconds, he stood up and put both of hands on his waist.

"Vera."

Tumaas ang dalawa niyang kilay dahil sa tono ng boses nito nang tawagin ang pangalan niya. Frustration was obviously evident on his tone.

Calvin sighed loudly. Tumingala ito na tila hirap na hirap sa mga sasabihin sakanya.

"Calvin, ano ba iyon?" she calmly asked him again.

Sa totoo lang, curious siya sa sasabihin nito. Nakaramdam din siya ng kaunting kaba pero hindi niya ipinahalata. She jind of got used to hide her emotions really well.

"Ayoko na ng ginagawa natin." he spat out the words she was waiting since they came here. Medyo inaasahan na niya na iyon ang sasabihin ni Calvin sakanya pero nakakagulat na medyo nakaramdam siya ng pagkagulat na iyon nga ang sasabihin nito.

Huminga siya ng malalim at pinagsiklop ang mga kamay. "Okay."

Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ni Calvin sa narinig nitong sagot mula sakanya. "Okay?" Sarkastiko itong tumawa at galit na hinarap siya. "Okay?! Do you even understand what I'm saying?"

Tumayo na rin siya para pantayan si Calvin dahil nangangawit narin siya sa pagtingala rito. "Yes. I understand. You want this to stop, right?"

Calvin scoffed and laughed again without any trace of humor. "You really don't get it." he muttered under his breath.

She pushed Calvin's shoulder in order for him to look at her. "I get it. Hindi naman ako tanga." she said.

"Yes, you're not stupid, but you're so dense, Vera. So fucking dense." he said, almost gritting his teeth.

"What?"

Calvin held both of her shoulders. "Oo, ayoko na. I wanted this to stop. I wanted us to stop seeing each other secretly. Iyon ang ibig kong sabihin!"