Mysterious Canvas

Chapter 4

Μαρκος pov

Βγαινω εξω απο το σπιτι μου και εκει
βλεπω να με περιμενει ο κολλητος μου.

Κανουμε βολτες γυρω απο την πλατεια και μιλαμε για διαφορα.

"Ναι ρε σκεφτομαι να χτυπησω
αλλο ενα ταττουαζ το μισο χερι.
Τι λες?"Τον ρωταω.

"Εμενα θα μου αρεσε!Ποτε σκοπευεις να πας?"Απανταει ο Αλεξ.

"Αυριο το απογευμα"

"Και τι σχεδιο θα κανεις?"

"Δεν ξερω ακομα."

Πλησιαζουμε το γνωστο μας στενακι
και το παρατηρουμε.

"Εδω θελει χρωμα"Κοιταγομαστε
χαμογελωντας διαβολικα.

"Την Πεμπτη."

"Με βολευει."Γελαμε και μιλαμε
για τα σχεδια μας.

Ξαφνικα ακουμε ενα ηχο και σηκωνουμε τα βλεμματα μας.

Βλεπουμε ενα κοριτσι να περπαταει πιο γρηγορα και ο Αλεξ με κοιταει.
Ανασηκωνω του ωμους μου και την πλησιαζουμε.

"Επ κοπελια.Πως κι απ' τα μερη μας?"
Της λεει ο Αλεξ ενω εγω μενω λιγο πισω.

"Αφησε το χερι μου."

Οπα.

Γνωστη φωνη ακουω.

"Και γιατι να το κανω αυτο?"

"Γιατι αλλιως θα φας κλωτσια
στο μερος οπου υπαρχουν τα
ανυπαρκτα πραγματα σου
και πιστεψε με, θα πονεσει."
Τον απειλει και συγκρατω ενα γελακι
απο το να μου ξεφυγει.

Και τωρα ειμαι σιγουρος ποια ειναι.

Ειναι η πρασινοματα, Αμελεια νομιζω την λενε που καθεται διπλα μου
στο σχολειο.

"Ει Αλεξ αστην κοπελα ρε."Του απευθυνομαι.

"Ξερεις μπορω να τα βγαλω περα και μονη μου."Γυρναει και με κοιταει με ενα δολοφονικο βλεμμα.

"Το ειδα."

"Αν δεν μας ειχες διακοψει τωρα αυτος θα κυλιοταν στο πατωμα."Παιρνει με
δυναμη το χερι της απο το χερι του
Αλεξ και τον αγριοκοιταει.Γελαω
ελαφρα και ξεφυσαει.

Γυρναει το σωμα της και παει να
φυγει αλλα την διακοπτω με το
χερι μου.

"Ειλικρινα αν με ξαναπιασετε
απο το χερι θα φατε μπουνια."

"Απο κλωτσια σε μπουνια εε?"
Με κοιταει παλι με ενα εξαλλο
θυμωμενο βλεμμα και γελαω.