Mysterious Canvas

Chapter 28

Φτανει η ωρα της συναντησης μου
με τον Νικο και ετοιμαζομαι προχειρα.

Περπατω μεχρι το παρκο και
τον βλεπω να καθεται σε ενα
παγκακι.

Τον πλησιαζω και καταλαβαινει
την παρουσια μου αφου σηκωσε
το κεφαλι του.

Αρχιζουμε να μιλαμε γενικα
ωσπου παει στο θεμα <Μαρκος>.

"Δεν μ'αρεσει που ειστε τοσο
κοντα."Σφιγγει τις γροθιες του
νευριασμενος και ξεφυσαω.

"Δεν σε απαταω ξεκολλα."
Απαντω αποτομα και σηκωνεται.

"Και πως το ξερω αυτο?Ολο
μαζι ειστε."

"Ειμαστε απλα φιλοι.Με εσενα
τα εχω οποτε ηρεμησε."Σηκωνομαι και γω.

"Την προηγουμενη φορα ομως
ολο αγκαλιες ησασταν."

"Μου κανεις πλακα ετσι?
Μια αγκαλια του εδωσα μωρε.
Δεν τον φασωσα κι ολας."Λεω σαρκαστικα και με κοιταει με ενα δολοφονικο βλεμμα.

"Μην μου μιλας εμενα ετσι."
Πλησιαζει θυμωμενος αλλα
εγω δεν πτοουμαι.

"Σιγα ρε εσυ."Τοτε νιωθω την παλαμη
του να συγκρουεται με το δεξι μαγουλο μου.

"Τσουλα"Λεει και γυριζω το κεφαλι
μου παλι ευθεια.

"Με εχουν αποκαλεσει και
χειροτερα."Απαντω ειρωνικα
και σφιγγω τα δοντια μου
κρατωντας τα δακρυα μου.

"Οπως?"Ρωταει χλευαστικα
και σταυρωνει τα χερια του
στο στερνο του.

"Κοπελα σου."Γυριζω την πλατη μου
και φευγω καμαρωτα.Φτανω στο
σπιτι μου χωρις να εχω χυσει ουτε
ενα δακρυ και μπαινω μεσα.

Ανεβαινω τις σκαλες και
το σαγονι μου αρχιζει να
τρεμει.

Πλησιαζω τον καθρεπτη και
βλεπω μια μοβ-πρασινη
μελανια να εμφανιζεται στο μαγουλο
μου.

Τα δακρυα μου τρεχουν σαν ρυακια
στα μαγουλα μου και αφηνω τον
πονο να με καταβαλει.

Στηριζομαι στον τοιχο
και γλιστραω με την πλατη
μου κατω.

Αγκαλιαζω τα γονατα μου
σφιχτα και σφιγγω τα ματια
μου προσπαθοντας να διαγραψω
αυτο που εγινε απο το μυαλο μου.

Κανενας δεν με εχει χτυπησει.

Ουτε καν οι γονεις μου οταν ημουν μικρη.

Ακουω το κινητο μου να χτυπαει
και σηκωνομαι.Στην οθονη αναγραφεται το ονομα του Μαρκου αλλα δεν εχω ορεξη
να απαντησω.