Mysterious Canvas

Chapter 64

"Θελω να σου πω κατι."
Μου λεει και γυριζω να τον
κοιταξω.

"Να φοβαμαι?"Αστιευομαι και
γελαει.

"Ισως."Απανταει και σουφρωνω
τα φρυδια μου περιμενοντας.

"Γνωρισα μια κοπελα οσο καιρο
σε ειχαν απαγαγει."Λεει και μενω
σοκαρισμενη.

(evamiho here you are😏)

"Αληθεια?Πως την λενε?"
Τον ρωταω και νιωθω ενα
μικρο τσιμπημα ζηλιας.

"Ευα."Απανταει χαμογελωντας
και στο προσωπο του φαινεται
οτι του αρεσει αρκετα.

"Ωστε, με ξεπερασες τοσο ευκολα ρε?"
Χτυπαω τον ωμο του παιχνιδιαρικα
και γελαει κουνωντας το κεφαλι του.

"Ποτε δεν θα σε ξεπερασω Αμελια και το ξερεις."Σκυβω το κεφαλι μου ξεροντας οτι
φταιω γι' αυτο και νιωθω το χερι του στο σαγονι μου.Το σηκωνει και κοιταγομαστε
στα ματια.

"Μην εχεις τυψεις.Δεν γινεται να τα εχουμε ολα στην ζωη, ειδικα αυτα που τα εχουν
προλαβει αλλοι."Ριχνει ενα πικρο γελακι και γνεφω.

Ξαπλωνουμε στο γρασιδι χωρις να
μιλαμε και απολαμβανω την ησυχια
που υπαρχει.

"Ποσο μ'αρεσει που επιτελους τελειωσαν ολα."Λεει βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.

"Εμενα να δεις."Στηριζω το κεφαλι μου
στον ωμο του και νιωθω μια ανατριχιλα
να με διαπερναει.

"Κρυωνεις?"Με ρωταει και απανταω
αρνητικα.

"Μην λες ψεμματα.Τα χειλη σου εχουν
μελανιασει."Λεει αφηνοντας τα ματια
του προσηλωμενα στα χειλη μου.Κουναει
το κεφαλι του και βγαζει την ζακετα του
δινοντας την μου.

"Θα παγωσεις."Τον προειδοποιω και
αρνουμαι να την παρω.

"Φοραω φουτερ ενω εσυ κοντομσνικη μπλουζα.Την χρειαζεσαι."Καταφερνει να
με πεισει και την φοραω.Σηκωνω το χερι
μου και βλεπω το μανικι να κρεμεται.

Γελαει και την κουμπωνω νιωθοντας
ζεστασια.Ξανα ξαπλωνω και τοτε παρατηρω ενα συμπλεγμα αστεριων.

"Κοιτα!"Του δειχνω με το χερι μου
και μενουνε να το κοιταμε.

Η ωρα περναει και αρχιζω να νυσταζω.
Ενα χασμουρητο βγαινει απο το στομα
μου και κοκκινιζω με τον ηχο που εβγαλα.

"Καλυτερα να πας για υπνο.
Δεν θα ξυπνας αυριο."Ψιθυριζει στο
αυτι μου και ανασηκωνομαι κανοντας
μια λυπημενη φατσα.