Mysterious Canvas

Επιλογος

Third person pov

Οι μερες περνουν και η νεογεννητη κορη του Μαρκου και της Αμελιας μεγαλωνει.

Ομως ολοι εχουν την απορια για το πως να την ονομασουν.Οι γονεις της θελουν κατι, κατι εντυπωσιακο και μοναδικο ταυτοχρονα.

Κατι που να της αρμοζει.

Και τοτε βρηκαν το καταλληλο ονομα.

Celeste

Σημαινει παραδεισενια.
Ακριβως οπως τα χαρακτηριστικα της.

Εφτασε η μερα που εγινε δεκαεφτα.

Τοτε ολα αλλαξαν.

Celeste pov

Ανοιγω τον φακελο και παιρνω
μια ανασα αγχωμενη.Αρχιζω να διαβαζω το χαρτι και βλεποντας οτι περασα, ουρλιαζω χαρουμενη.

"Τι εγινε?"Μπαινει μεσα στο δωματιο η μητερα μου και της δινω το χαρτι.

Ουρλιαζει και αυτη χαρουμενη αγκαλιαζοντας με σφιχτα.

"Γιατι ουρλιαζετε?"Εμφανιζεται
στην πορτα ο αγουροξυπνημενος πατερας μου και η μανα μου του δινει το χαρτι.Μενει με το στομα ανοιχτο και αρχιζουμε να χορευουμε.

"Συγχαρητηρια αγαπη μου!
Σε δεχτηκαν στο κολεγιο στην Αγγλια.
Ειμαι τοσο περηφανη."Λεει η μητερα
μου και σκουπιζει λιγα δακρυα απο
τα ματια της.

"Χωρις εσας δεν θα ειχα καταφερει τιποτα."Τους φιλαω στο μαγουλο και
τρεχω να το πω στην κολλητη μου,
Αριαδνη, κορη της Ευας.

Μετα απο λιγο ακουω το κουδουνι να χτυπαει και βηματα να πλησιαζουν την
πορτα του δωματιου μου.

Βλεπω την Αριαδνη να τρεχει προς το μερος μου και αγκαλιαζομαστε.
Ξαπλωνουμε στο κρεβατι και κοιταζω
το ταβανι δαγκωνοντας το κατω χειλος μου.

"Ρε θα μου λειψεις."Ξεκινω την συζητηση και γυρναω να την κοιταξω.

"Και μενα τοσο πολυ!"Λεει λυπημενη και ξεφυσαω.

"Ομως μην στεναχωριεσαι.Θα πας στην Αγγλια και πρεπει να το ζησεις.Ετσι κι αλλιως θα αποχωριζομασταν μετα τις Πανελληνιες οποτε ειναι περιπου το ιδιο πραγμα."Με ενθαρρυνει και γνεφω ευχαριστωντας την.

Σηκωνομαι φερνοντας ενα μολυβι και ενα χαρτι και με βοηθαει να φτιαξω μια λιστα με τα πραγματα που χρειαζομαι.

Αποφασιζουμε να βγουμε για ψωνια μιας και χρειαζομαι επειγοντως νεα ρουχα και περναμε την υπολοιπη μερα μαζι.