Mysterious Canvas

Chapter 14

Δεν προλαβαινω να στριψω
και νιωθω καποιον να με σταματαει.

Γυριζω γρηγορα το κεφαλι μου και βλεπω τον Ορφεα.Ξεφυσαω ανακουφισμενη ομως αμεσως πανικοβαλλομαι.

"Ορφεα κρυψε με!"Του λεω αμεσως και με κοιταει ερωτηματικα.

"Γιατι?"

"Με κυνηγαει ο Μαρκος."
Απανταω και κρυβομαι
πισω του.

"Και?"Ρωταει πονηρα και ανασηκωνει τα φρυδια του συνωμοτικα.

"Ορφεα εχεις δει την Αμελια?"
Ακουγεται μια φωνη και για
πρωτη φορα στην ζωη μου
χαιρομαι που ειμαι κοντη.

Κρυβομαι ακομα πιο πολυ πισω του
και ακουω την απαντηση του Ορφεα.

"Οχι δεν την ειδα."Λεει χαλαρος.

"Ενταξει ευχαριστω."Γυρναει την πλατη του και φευγει.

"Ουφ παραλιγο!"Βγαινω απο πισω του
και σκουπιζω τον υποτιθεμενο ιδρωτα στο μετωπο μου.

"Ειδες εγω."Φουσκωνει το στηθος του
περηφανος και γελαω.

"Σε ευχαριστω Ορφουλι."Του δινω
ενα φιλι στο μαγουλο και αρχιζω να περπατω προς την αντιθετη πλευρα
που πηγε ο Μαρκος.

Ξαφνικα νιωθω ενα σωμα πισω
μου και μια ζεστη ανασα να καιει τον
σβερκο μου.

"Νομιζες οτι θα μου την γλυτωσεις,
γατακι?"Ψυθιριζει στο αυτι μου
και κατσουφιαζω.

"Μα δεν εκανα κατι.Ειμαι αθωα."
Παραπονιεμαι αφου γυρισω προς
το μερος του.

"Κι ομως εκανες πολλα
και δεν θα σε αφησω ατιμωρητη."
Παιρνει ενα πονηρο βλεμμα και
γουρλωνω τα ματια μου.

"Τι θα μου κανεις Κριστιαν Γκρευ?"
Ριχνει το κεφαλι του πισω
και γελαει.

"Ωραια ιδεα μου εδωσες αλλα για τωρα εχω αλλα σχεδια"Δεν προλαβαινει να τελειωσει και σκυβει τυλιγοντας τα γυμνασμενα χερια του γυρω απο τα γονατα μου.

Με βαζει στον ωμο του σαν σακι με
πατατες και ενα μικρο ουρλιαχτο
βγαινει απο το στομα μου.

"Ρε βλαμμενο αφησε με κατω!"

"Μπαα.."Περπαταει ανετος
και στριφογυριζω τα ματια μου.

Γυριζω το κεφαλι μου μπροστα
και αντικριζω το υπεροχο,
αφρατο κωλαρακι του.

Ας το ακουμπησω!

Τι με κοιτατε ετσι?

Ειναι η μοναδικη μου ευκαιρια.