Mysterious Canvas

Chapter 44

Περναμε κατι στενα και ακολουθω τον Μαρκο που δειχνει να ξερει.Ξαφνικα νιωθω ενα χερι να με τραβαει και
κοβεται η ανασα μου.

Παρ'ολο το σκοταδι, καταφερα να διακρινω τα γαλανα ματια του.

"Αα εσυ εισαι?Τρομαξα."Ανασαινω βαρυα
και γελαει μουρμουριζοντας ενα συγγνωμη.

"Πως και απο 'δω."Ρωταει χαλαρα και
του λεω οτι ηρθα για γκραφιτι.

"Γκραφιτι εσυ?"

"Γιατι τι εχω?"Βαζω τα χερια μου στους
γοφους μου και σηκωνω το φρυδι μου.

"Τιποτα τιποτα."Στενευω τα ματια μου
και παω να του απαντησω αλλα με
διακοπτει ο ηχος κλησης μου.

Το ονομα του Μαρκου αναγραφεται
στην οθονη και δαγκωνω το χειλος μου.
Κανω νοημα στον Αγνωστο να μην μιλησει
και το σηκωνω.

"Που στο διαολο εισαι?"Ακουγεται θυμωμενος αλλα πιο πολυ ανυσηχος.

"Χαθηκα."Βρισκω την πρωτη δικαιολογια
που μου ηρθε στο μυαλο και ξεφυσαει.

"Που εισαι ακριβως?"

"Σε ενα στενο."

"Φυγε απο εκει και πηγαινε στην μηχανη.Θα σε συναντησω εκει."

"Ενταξει."Λεω και παω να το κλεισω
αλλα με σταματαει η φωνη του.

"Να προσεχεις."Ψελλιζει και ενα χαμογελο στολιζει το προσωπο μου.Αφου το κλεισαμε γυρισα στον Αγνωστο και τον
αποχαιρετησα.

Κοιταζω προσεκτικα γυρω-γυρω πριν βγω
απο το στενο και παραμενοντας κατω απο
σκοτεινες περιοχες φτανω στο μερος που
ειπαμε και βλεπω τον Μαρκο.
Αμεσως οι μυς μου χαλαρωνουν και
τον πλησιαζω.

"Παμε."Λεει ψυχρα και σουφρωνω τα φρυδια μου.Τι επαθε τωρα?

Ανεβαινουμε στην μηχανη
και παταει το γκαζι.Δεν κρατιομουν
πολυ απο πανω του μιας και ειχε νευρα
και συντομα φτασαμε εξω απο το σπιτι μου.

"Θες να ερθεις μεσα?"Γνεφει και
συγκρατω το γελιο μου απο την
αξιολατρευτη θυμωμενη
φατσα που εχει.

Ξεκλειδωνω την πορτα και με ησυχια
ανεβαινουμε στο δωματιο μου.Δινω
στον Μαρκο κατι ρουχα του που ειχα
στην ντουλαπα μου και παω στο μπανιο
να αλλαξω και γω.

Βγαινω και βλεπω οτι ηδη εχει ξαπλωσει
στην ακρη του κρεβατιου.Πιανω και γω την αλλη ακρη και κλεινω τα ματια μου.